Χριστός Ἀνέστη!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, 2 Μαΐου 2021 (Πράξ. α΄ 1-8)

Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος ῾Αγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη· οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου· ὅτι ᾿Ιωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας. Οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ ᾿Ισραήλ; Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε ῾Ιερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ᾿Ιουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.

1. Α­ΤΡΑΝ­ΤΑΧ­ΤΑ ΤΕ­ΚΜΗ­ΡΙ­Α

Ἠ­γέρ­θη ὁ Κύ­ρι­ος ὄν­τως. Ἀ­νέ­στη. Καί τό θρι­αμ­βευ­τι­κό αὐ­τό μή­νυ­μα ἀν­τη­χεῖ μέ­σα στούς αἰ­ῶ­νες καί πλημ­μυ­ρί­ζει τούς πι­στούς μέ ἀ­γαλ­λί­α­ση. Μ’ αὐ­τό τό μή­νυ­μα ξε­κι­νᾶ ὁ εὐ­αγ­γε­λι­στής Λου­κᾶς τίς Πρά­ξεις τῶν Ἀ­πο­στό­λων. Καί λέ­ει ὅ­τι τό πρῶ­το του βι­βλί­ο, τό κα­τά Λου­κᾶν εὐ­αγ­γέ­λι­ο, τό ἔ­γρα­ψε γι­ά νά ἐ­ξι­στο­ρή­σει ὅ­λα τά ἐκ­πλη­κτι­κά θαύ­μα­τα πού ἔ­κα­νε ὁ Ἰ­η­σοῦς καί τίς θαυ­μα­στές δι­δα­σκα­λί­ες πού κή­ρυ­ξε μέ­χρι τήν ἡ­μέ­ρα πού ἀ­να­λή­φθη­κε στούς οὐ­ρα­νούς. Πρίν ὅ­μως ἀ­πό τήν ἀ­νά­λη­ψή του ὁ Κύ­ρι­ος με­τά τή σταύ­ρω­σή του καί τό θά­να­τό του ἐμ­φα­νί­στη­κε ἀ­να­στη­μέ­νος στούς ἀ­πο­στό­λους του. Καί τούς ἔ­δω­σε τίς τε­λευ­ταῖ­ες του ὁ­δη­γί­ες καί ἐν­το­λές. «Πα­ρέ­στη­σεν ἑ­αυ­τόν ζῶν­τα με­τά τό πα­θεῖν αὐ­τόν ἐν πολ­λοῖς τε­κμη­ρί­οις». Μέ ἀ­δι­αμ­φι­σβή­τη­τα τε­κμή­ρι­α τούς βε­βαί­ω­σε, ὅ­τι ἦ­ταν πραγ­μα­τι­κά ζων­τα­νός. Γι’ αὐ­τό κά­ποι­ες φο­ρές μά­λι­στα ἔ­τρω­γε μα­ζί τους. Καί ἐ­πί σα­ράν­τα ἡ­μέ­ρες ἐμ­φα­νι­ζό­ταν σ’ αὐ­τούς καί τούς ἐ­ξη­γοῦ­σε τά μυ­στή­ρι­α τῆς βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ. Καί τούς ἔ­δω­σε τήν ἐν­το­λή νά μήν ἀ­πο­μα­κρυν­θοῦν ἀ­πό τά Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα, ἀλ­λά νά πε­ρι­μέ­νουν τήν πραγ­μα­το­ποί­η­ση τῆς ὑ­πο­σχέ­σε­ως πού τούς ἔ­δω­σε: ὅ­τι ὁ Θε­ός Πα­τήρ θά τούς ἔ­στελ­νε τό Ἅ­γι­ο Πνεῦ­μα, πού θά τούς ἐ­νί­σχυ­ε στό ἔρ­γο τους καί στή ζω­ή τους.  

Γι­α­τί ὅ­μως ὁ ἱ­ε­ρός εὐ­αγ­γε­λι­στής το­νί­ζει τό­σο πο­λύ τά τε­κμή­ρι­α τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου; Δι­ό­τι οἱ μα­θη­τές πού ἀρ­χι­κά δυ­σπι­στοῦ­σαν, ἔ­πρε­πε νά πει­σθοῦν στήν Ἀ­νά­στα­ση μέ ἀ­πο­δεί­ξεις με­γά­λες καί πολ­λές, γι­ά νά μήν τούς μεί­νει καμ­μί­α ἀμ­φι­βο­λί­α. Ἀρ­γό­τε­ρα ἔ­πρε­πε νά δι­α­βε­βαι­ώ­νουν οἱ ἴ­διοι τό μέ­γι­στο θαῦ­μα τῆς ἀ­να­στά­σε­ως μέ­σα ἀ­πό τήν προ­σω­πι­κή τους ἐμ­πει­ρί­α. Νά δι­α­βε­βαι­ώ­νουν ὅ­τι δέν ἀ­πα­τή­θη­καν, ὅ­τι δέν πι­στεύ­­ουν σ’ ἕ­να μύ­θο. Γι’ αὐ­τό καί ὁ Κύ­ρι­ος ἐ­νῶ θά μπο­ροῦ­σε ἀ­μέ­σως με­τά τήν ἀ­νά­στα­σή του νά ἀ­να­λη­φθεῖ στούς οὐ­ρα­νούς, πα­ρέ­μει­νε σα­ράν­τα ὁ­λό­κλη­ρες ἡ­μέ­ρες κον­τά τους, συγ­κα­τα­βαί­νον­τας στήν ἀ­δυ­να­μί­α τους. Γι­ά νά τούς δώ­σει τε­κμή­ρι­α ἀ­δι­ά­σει­στα ὅ­τι πραγ­μα­τι­κά ἀ­να­στή­θη­κε· τε­κμή­ρι­α πού θά τούς ἔπειθαν μέ τίς αἰ­σθή­σεις τους. Τούς ἔ­δει­ξε τίς οὐ­λές ἀ­πό τά καρ­φι­ά στά χέ­ρι­α του, στά πό­δι­α του καί στήν ἁ­γί­α πλευ­ρά του. Γι’ αὐ­τό καί ἔ­φα­γε μα­ζί τους. Κι ἔτ­σι οἱ μα­θη­τές βε­βαι­ω­μέ­νοι ἀ­πό­λυ­τα στήν Ἀ­νά­στα­ση τοῦ Χρι­στοῦ ἔ­τρε­ξαν στά πέ­ρα­τα τοῦ κό­σμου κι ἔ­γι­ναν μάρ­τυ­ρες τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως. Κή­ρυ­ξαν μέ ἀ­πό­λυ­τη πε­ποί­θη­ση τό συγ­κλο­νι­στι­κό­τε­ρο μή­νυ­μα, ὅ­τι ὁ Χρι­στός νί­κη­σε τόν θά­να­το. Ἄ­νοι­ξε πλέ­ον τό δρό­μο γι­ά τήν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα. Μέ τή δι­κή του ἀ­νά­στα­ση ἔ­γι­νε ὁ πρό­δρο­μος τῆς δι­κῆς μας ἀ­να­στά­σε­ως. Καί μᾶς κα­λεῖ σέ νέ­α ἀ­να­στη­μέ­νη ζω­ή.

2. ΒΑ­ΣΙ­ΛΕΙ­Α ΤΟΥ ΙΣ­ΡΑ­ΗΛ

Στή συ­νέ­χει­α ὁ ἱ­ε­ρός εὐ­αγ­γε­λι­στής μᾶς πε­ρι­γρά­φει κά­τι πα­ρά­δο­ξο. Ἐ­νῶ, λέ­ει, ὁ Κύ­ρι­ος ἔ­δι­νε ἀ­δι­ά­σει­στα τε­κ­μή­ρι­α στούς μα­θη­τές του γι­ά τό συν­τα­ρα­κτι­κό γε­γο­νός τῆς ἀ­να­στά­σε­ως, αὐ­τοί πε­ρι­μέ­ναν μι­άν ἄλ­λη ἀ­νά­στα­ση, ἐ­πί­γει­α καί πολύ κατώτερη. Πε­ρί­με­ναν τήν ἀ­νά­στα­ση τοῦ ἔ­θνους τους. Γι’ αὐ­τό καί κά­ποι­α στιγ­μή ὅ­λοι μα­ζί οἱ μα­θη­τές πλη­σί­α­σαν τόν Ἀ­να­στη­μέ­νο Κύ­ρι­ο καί τόν ρω­τοῦ­σαν: Κύ­ρι­ε, πές μας, ἔ­φθα­σε ἄ­ρα­γε ἡ ἡ­μέ­ρα νά ἀ­πο­κα­τα­στή­σεις τή βα­σι­λεί­α τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ;  Ὁ Κύ­ρι­ος ὅ­μως τούς ἀ­πάν­τη­σε: Δέν εἶ­ναι δι­κό σας δι­καί­ω­μα νά μά­θε­τε αὐ­τό πού κρα­τᾶ ὁ Πα­τήρ στήν ἀ­πο­κλει­στι­κή του ἐ­ξου­σί­α. Ἐ­σεῖς θά πλημ­μυ­ρί­σε­τε μέ τή δύ­να­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Καί θά γί­νε­τε μάρ­τυ­ρες τῆς ζω­ῆς μου καί τῆς δι­δα­σκα­λί­ας μου «ἕ­ως ἐ­σχά­του τῆς γῆς». Κι ἀ­φοῦ τά εἶ­πε αὐ­τά, ἐ­νῶ ἐ­κεῖ­νοι τόν κοί­τα­ζαν, ἄρ­χι­σε νά ἀ­νυ­ψώ­νε­ται στόν οὐ­ρα­νό. Κι ἕ­να σύν­νε­φο ἐμ­φα­νί­στη­κε καί τόν πῆ­ρε ἀ­πό τά μά­τι­α τους.

Μᾶς προ­κα­λεῖ ἀ­σφα­λῶς ἐν­τύ­πω­ση ἡ ἐ­σφαλ­μέ­νη αὐ­τή ἰ­δέ­α πού εἶ­χαν οἱ μα­θη­τές ἀ­κό­μη καί με­τά τήν ἀ­νά­στα­ση γι­ά τή βα­σι­λεί­α τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ. Νό­μι­ζαν ὅ­τι ὁ Κύ­ρι­ος σέ λί­γο θά ἐγ­κα­θί­δρυ­ε μι­ά ἐγ­κό­σμι­α βα­σι­λεί­α. Μι­ά βα­σι­λεί­α πού θά ἀ­πε­λευ­θέ­ρω­νε τό ἔ­θνος τους ἀ­π’ τή ρω­μα­ϊ­κή κυ­ρι­αρ­χί­α καί θά τό ἀ­πο­κα­θι­στοῦ­σε στήν πα­λι­ά του δό­ξα. Τρί­α χρό­νι­α ζοῦ­σαν μα­ζί μέ τόν Κύ­ρι­ο καί δέν εἶ­χαν κα­τα­λά­βει ἀ­κό­μη ὅ­τι ἡ βα­σι­λεί­α του δέν ἦ­ταν «ἐκ τοῦ κό­σμου τού­του». Ἀλ­λά καί τώ­ρα; Βλέ­πουν τόν Κύ­ρι­ο Ἀ­να­στη­μέ­νο! Αὐ­τόν πού νί­κη­σε τό θά­να­το. Αὐ­τόν πού τούς κα­λεῖ σέ μία βα­σι­λεί­α ἀ­συγ­κρί­τως ἀ­νώ­τε­ρη. Κι αὐ­τοί πε­ρι­μέ­νουν ἀ­κό­μη μι­ά βα­σι­λεί­α ἐγ­κό­σμι­ο. Γι’ αὐ­τό ὁ Κύ­ρι­ος τούς δι­ορ­θώ­νει καί τούς προ­­σα­να­το­λί­ζει ἀ­πό τά ἐπίγεια στά αἰ­ώ­νι­α. Καί τούς κα­λεῖ νά δώ­σουν τή μαρ­τυ­ρί­α τους ὄ­χι γιά μι­ά βα­σι­λεί­α Ἰ­ου­δα­ϊ­κή, ἀλ­λά γι­ά μι­ά βα­σι­λεί­α παγ­κό­σμι­α πνευ­μα­τι­κή καί αἰ­ώ­νι­α. Βέ­βαι­α οἱ μα­θη­τές πρίν ἀ­πό τήν Πεν­τη­κο­στή δέν μπο­ροῦ­σαν νά κα­τα­νο­ή­σουν τίς ἀ­σύλ­λη­πτες δι­α­στά­σεις τῆς Βα­σι­λεί­ας τοῦ Θε­οῦ. Με­τά ὅ­μως ὁ­πλι­σμέ­νοι μέ τήν ἀ­κα­τα­νί­κη­τη δύ­να­μη τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος, ὄρ­γω­σαν τά πέ­ρα­τα τοῦ κό­σμου γι­ά νά κη­ρύ­ξουν τό  θρι­αμ­βευ­τι­κό μή­νυ­μα τῆς Βα­σι­λεί­ας αὐ­τῆς· νά κη­ρύ­ξουν ὅ­τι ὁ Κύ­ρι­ος εἶ­ναι ὁ ἀ­να­στη­μέ­νος βα­σι­λεύς ὄ­χι μό­νο τοῦ Ἰσ­ρα­ήλ, ἀλ­λά ὅ­λης τῆς κτί­σε­ως. Καί γι’ αὐ­τό τους τό κή­ρυγ­μα ἔ­δω­σαν ἀ­κό­μη καί τή ζω­ή τους οἱ Ἅ­γι­οι ἀ­πό­στο­λοι καί ἑ­κα­τομ­μύ­ρι­α μαρ­τύ­ρων, κη­ρύτ­τον­τας τήν Ἀ­νά­στα­ση καί προ­σμέ­νον­τας τήν Ἀ­νά­στα­ση. Καί ἡ μαρ­­τυ­ρί­α τους θρι­αμ­βευ­τι­κά ἀν­τη­χεῖ ἀ­κό­μη σ’­ὅ­λη τήν κτί­­ση. Ἀ­νέ­στη ὁ Κύ­ρι­ος. Δι­ό­τι ἐ­ξῆλ­θε νι­κῶν καί ἵ­να νι­κή­σῃ.