Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, 2 Μαΐου 2021 (Πράξ. α΄ 1-8)
Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν ἄχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος ῾Αγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη· οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ συναλιζόμενος παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀπὸ ῾Ιεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου· ὅτι ᾿Ιωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ῾Αγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας. Οἱ μὲν οὖν συνελθόντες ἐπηρώτων αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, εἰ ἐν τῷ χρόνῳ τούτῳ ἀποκαθιστάνεις τὴν βασιλείαν τῷ ᾿Ισραήλ; Εἶπε δὲ πρὸς αὐτούς· Οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἢ καιροὺς οὓς ὁ πατὴρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλὰ λήψεσθε δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἐφ᾿ ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἔν τε ῾Ιερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ ᾿Ιουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς.
1. ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ
Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως. Ἀνέστη. Καί τό θριαμβευτικό αὐτό μήνυμα ἀντηχεῖ μέσα στούς αἰῶνες καί πλημμυρίζει τούς πιστούς μέ ἀγαλλίαση. Μ’ αὐτό τό μήνυμα ξεκινᾶ ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Καί λέει ὅτι τό πρῶτο του βιβλίο, τό κατά Λουκᾶν εὐαγγέλιο, τό ἔγραψε γιά νά ἐξιστορήσει ὅλα τά ἐκπληκτικά θαύματα πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς καί τίς θαυμαστές διδασκαλίες πού κήρυξε μέχρι τήν ἡμέρα πού ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς. Πρίν ὅμως ἀπό τήν ἀνάληψή του ὁ Κύριος μετά τή σταύρωσή του καί τό θάνατό του ἐμφανίστηκε ἀναστημένος στούς ἀποστόλους του. Καί τούς ἔδωσε τίς τελευταῖες του ὁδηγίες καί ἐντολές. «Παρέστησεν ἑαυτόν ζῶντα μετά τό παθεῖν αὐτόν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις». Μέ ἀδιαμφισβήτητα τεκμήρια τούς βεβαίωσε, ὅτι ἦταν πραγματικά ζωντανός. Γι’ αὐτό κάποιες φορές μάλιστα ἔτρωγε μαζί τους. Καί ἐπί σαράντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν σ’ αὐτούς καί τούς ἐξηγοῦσε τά μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Καί τούς ἔδωσε τήν ἐντολή νά μήν ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, ἀλλά νά περιμένουν τήν πραγματοποίηση τῆς ὑποσχέσεως πού τούς ἔδωσε: ὅτι ὁ Θεός Πατήρ θά τούς ἔστελνε τό Ἅγιο Πνεῦμα, πού θά τούς ἐνίσχυε στό ἔργο τους καί στή ζωή τους.
Γιατί ὅμως ὁ ἱερός εὐαγγελιστής τονίζει τόσο πολύ τά τεκμήρια τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου; Διότι οἱ μαθητές πού ἀρχικά δυσπιστοῦσαν, ἔπρεπε νά πεισθοῦν στήν Ἀνάσταση μέ ἀποδείξεις μεγάλες καί πολλές, γιά νά μήν τούς μείνει καμμία ἀμφιβολία. Ἀργότερα ἔπρεπε νά διαβεβαιώνουν οἱ ἴδιοι τό μέγιστο θαῦμα τῆς ἀναστάσεως μέσα ἀπό τήν προσωπική τους ἐμπειρία. Νά διαβεβαιώνουν ὅτι δέν ἀπατήθηκαν, ὅτι δέν πιστεύουν σ’ ἕνα μύθο. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος ἐνῶ θά μποροῦσε ἀμέσως μετά τήν ἀνάστασή του νά ἀναληφθεῖ στούς οὐρανούς, παρέμεινε σαράντα ὁλόκληρες ἡμέρες κοντά τους, συγκαταβαίνοντας στήν ἀδυναμία τους. Γιά νά τούς δώσει τεκμήρια ἀδιάσειστα ὅτι πραγματικά ἀναστήθηκε· τεκμήρια πού θά τούς ἔπειθαν μέ τίς αἰσθήσεις τους. Τούς ἔδειξε τίς οὐλές ἀπό τά καρφιά στά χέρια του, στά πόδια του καί στήν ἁγία πλευρά του. Γι’ αὐτό καί ἔφαγε μαζί τους. Κι ἔτσι οἱ μαθητές βεβαιωμένοι ἀπόλυτα στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἔτρεξαν στά πέρατα τοῦ κόσμου κι ἔγιναν μάρτυρες τῆς Ἀναστάσεως. Κήρυξαν μέ ἀπόλυτη πεποίθηση τό συγκλονιστικότερο μήνυμα, ὅτι ὁ Χριστός νίκησε τόν θάνατο. Ἄνοιξε πλέον τό δρόμο γιά τήν αἰωνιότητα. Μέ τή δική του ἀνάσταση ἔγινε ὁ πρόδρομος τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως. Καί μᾶς καλεῖ σέ νέα ἀναστημένη ζωή.
2. ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Στή συνέχεια ὁ ἱερός εὐαγγελιστής μᾶς περιγράφει κάτι παράδοξο. Ἐνῶ, λέει, ὁ Κύριος ἔδινε ἀδιάσειστα τεκμήρια στούς μαθητές του γιά τό συνταρακτικό γεγονός τῆς ἀναστάσεως, αὐτοί περιμέναν μιάν ἄλλη ἀνάσταση, ἐπίγεια καί πολύ κατώτερη. Περίμεναν τήν ἀνάσταση τοῦ ἔθνους τους. Γι’ αὐτό καί κάποια στιγμή ὅλοι μαζί οἱ μαθητές πλησίασαν τόν Ἀναστημένο Κύριο καί τόν ρωτοῦσαν: Κύριε, πές μας, ἔφθασε ἄραγε ἡ ἡμέρα νά ἀποκαταστήσεις τή βασιλεία τοῦ Ἰσραήλ; Ὁ Κύριος ὅμως τούς ἀπάντησε: Δέν εἶναι δικό σας δικαίωμα νά μάθετε αὐτό πού κρατᾶ ὁ Πατήρ στήν ἀποκλειστική του ἐξουσία. Ἐσεῖς θά πλημμυρίσετε μέ τή δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί θά γίνετε μάρτυρες τῆς ζωῆς μου καί τῆς διδασκαλίας μου «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Κι ἀφοῦ τά εἶπε αὐτά, ἐνῶ ἐκεῖνοι τόν κοίταζαν, ἄρχισε νά ἀνυψώνεται στόν οὐρανό. Κι ἕνα σύννεφο ἐμφανίστηκε καί τόν πῆρε ἀπό τά μάτια τους.
Μᾶς προκαλεῖ ἀσφαλῶς ἐντύπωση ἡ ἐσφαλμένη αὐτή ἰδέα πού εἶχαν οἱ μαθητές ἀκόμη καί μετά τήν ἀνάσταση γιά τή βασιλεία τοῦ Ἰσραήλ. Νόμιζαν ὅτι ὁ Κύριος σέ λίγο θά ἐγκαθίδρυε μιά ἐγκόσμια βασιλεία. Μιά βασιλεία πού θά ἀπελευθέρωνε τό ἔθνος τους ἀπ’ τή ρωμαϊκή κυριαρχία καί θά τό ἀποκαθιστοῦσε στήν παλιά του δόξα. Τρία χρόνια ζοῦσαν μαζί μέ τόν Κύριο καί δέν εἶχαν καταλάβει ἀκόμη ὅτι ἡ βασιλεία του δέν ἦταν «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου». Ἀλλά καί τώρα; Βλέπουν τόν Κύριο Ἀναστημένο! Αὐτόν πού νίκησε τό θάνατο. Αὐτόν πού τούς καλεῖ σέ μία βασιλεία ἀσυγκρίτως ἀνώτερη. Κι αὐτοί περιμένουν ἀκόμη μιά βασιλεία ἐγκόσμιο. Γι’ αὐτό ὁ Κύριος τούς διορθώνει καί τούς προσανατολίζει ἀπό τά ἐπίγεια στά αἰώνια. Καί τούς καλεῖ νά δώσουν τή μαρτυρία τους ὄχι γιά μιά βασιλεία Ἰουδαϊκή, ἀλλά γιά μιά βασιλεία παγκόσμια πνευματική καί αἰώνια. Βέβαια οἱ μαθητές πρίν ἀπό τήν Πεντηκοστή δέν μποροῦσαν νά κατανοήσουν τίς ἀσύλληπτες διαστάσεις τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Μετά ὅμως ὁπλισμένοι μέ τήν ἀκατανίκητη δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὄργωσαν τά πέρατα τοῦ κόσμου γιά νά κηρύξουν τό θριαμβευτικό μήνυμα τῆς Βασιλείας αὐτῆς· νά κηρύξουν ὅτι ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἀναστημένος βασιλεύς ὄχι μόνο τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλά ὅλης τῆς κτίσεως. Καί γι’ αὐτό τους τό κήρυγμα ἔδωσαν ἀκόμη καί τή ζωή τους οἱ Ἅγιοι ἀπόστολοι καί ἑκατομμύρια μαρτύρων, κηρύττοντας τήν Ἀνάσταση καί προσμένοντας τήν Ἀνάσταση. Καί ἡ μαρτυρία τους θριαμβευτικά ἀντηχεῖ ἀκόμη σ’ὅλη τήν κτίση. Ἀνέστη ὁ Κύριος. Διότι ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ.