Ἀπόστολος Σαββάτου Διακαινησίμου (Πραξ. γ΄ 11-16)
11 Κρατοῦντος δὲ τοῦ ἰαθέντος χωλοῦ τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην συνέδραμε πρὸς αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς ἐπὶ τῇ στοᾷ τῇ καλουμένῃ Σολομῶντος ἔκθαμβοι. 12 ἰδὼν δὲ Πέτρος ἀπεκρίνατο πρὸς τὸν λαόν· ἄνδρες Ἰσραηλῖται, τί θαυμάζετε ἐπὶ τούτῳ, ἢ ἡμῖν τί ἀτενίζετε ὡς ἰδίᾳ δυνάμει ἢ εὐσεβείᾳ πεποιηκόσι τοῦ περιπατεῖν αὐτόν; 13 ὁ Θεὸς Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ, ὁ Θεὸς τῶν πατέρων ἡμῶν, ἐδόξασε τὸν παῖδα αὐτοῦ Ἰησοῦν· ὃν ὑμεῖς μὲν παρεδώκατε καὶ ἠρνήσασθε αὐτὸν κατὰ πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος ἐκείνου ἀπολύειν· 14 ὑμεῖς δὲ τὸν ἅγιον καὶ δίκαιον ἠρνήσασθε, καὶ ᾐτήσασθε ἄνδρα φονέα χαρισθῆναι ὑμῖν, 15 τὸν δὲ ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἀπεκτείνατε, ὃν ὁ Θεὸς ἤγειρεν ἐκ νεκρῶν, οὗ ἡμεῖς μάρτυρές ἐσμεν. 16 καὶ ἐπὶ τῇ πίστει τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ τοῦτον, ὃν θεωρεῖτε καὶ οἴδατε, ἐστερέωσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ ἡ πίστις ἡ δι᾿ αὐτοῦ ἔδωκεν αὐτῷ τὴν ὁλοκληρίαν ταύτην ἀπέναντι πάντων ὑμῶν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
11 Κι ἐνῶ ὁ χωλός πού γιατρεύθηκε δέν ἀποχωριζόταν τόν Πέτρο καί τόν Ἰωάννη, ἀλλά τούς ἀκολουθοῦσε γεμάτος εὐγνωμοσύνη, ἔτρεξαν κοντά τους ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ πού εἶχαν ἔλθει τή στιγμή ἐκείνη νά προσευχηθοῦν, καί μαζεύτηκαν στή στοά τοῦ ἱεροῦ πού ὀνομαζόταν «Στοά τοῦ Σολομῶντος», γεμάτοι θαυμασμό καί κατάπληξη. 12 Ὅταν εἶδε ὁ Πέτρος τό πλῆθος αὐτό, πῆρε τό λόγο καί εἶπε στό λαό: Ἄνδρες Ἰσραηλίτες, γιατί θαυμάζετε γιά τή θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου αὐτοῦ καί γιατί ἔχετε καρφώσει τά μάτια σας πάνω μας, λές καί μέ δική μας δύναμη ἤ λόγῳ τῆς δικῆς μας εὐσέβειας ἔχουμε κατορθώσει νά περπατᾶ αὐτός; 13 Ὁ Θεός τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Ἰσαάκ καί τοῦ Ἰακώβ, ὁ Θεός τῶν προγόνων μας, δόξασε τόν Μεσσία Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος μέ τήν ἐνανθρώπησή του ἔγινε καί πιστός καί ἀφοσιωμένος δοῦλος του. Ἀντίθετα ὅμως ἐσεῖς τόν παραδώσατε γιά νά σταυρωθεῖ καί τόν ἀρνηθήκατε μπροστά στόν Πιλάτο, ὅταν ἐκεῖνος ἀποφάσισε νά τόν ἀφήσει ἐλεύθερο ὡς ἀθῶο. 14 Κι ἐνῶ ὁ εἰδωλολάτρης αὐτός ἀναγνώρισε τήν ἀθωότητά του, ἐσεῖς ἀρνηθήκατε τόν κατεξοχήν καί μοναδικό ἅγιο καί ἀπολύτως ἀναμάρτητο καί δίκαιο, καί ζητήσατε νά ἐλευθερωθεῖ γιά χάρη σας ἕνας ἄνθρωπος φονιάς, ὁ Βαραββᾶς. 15 Ἀντιθέτως σκοτώσατε αὐτόν, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο δέν ἀφαίρεσε τή ζωή κανενός, ἀλλά εἶναι ὁ ἀρχηγός καί ὁ αἴτιος τῆς πνευματικῆς μας σωτηρίας ἀλλά καί τῆς ἴδιας τῆς φυσικῆς ζωῆς μας. Ὁ Θεός ὅμως τόν ἀνέστησε ἀπό τούς νεκρούς. Καί μάρτυρες τοῦ γεγονότος αὐτοῦ εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἀπόστολοί του. 16 Καί μέ τήν πίστη πού ἔχουμε στό ὄνομά του θεραπεύσαμε αὐτόν ἐδῶ πού τόν βλέπετε ὑγιή καί γνωρίζετε ὅτι ἦταν χωλός. Αὐτόν τόν ἐκ γενετῆς χωλό στερέωσε στά πόδια του τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ἡ ἀκλόνητη πίστη πού μᾶς χαρίζει αὐτός μέ τή διδασκαλία του καί τή χάρη του ἔδωσε στό χωλό αὐτόν τήν τέλεια καί ὁλοκληρωτική αὐτή θεραπεία πού συντελέσθηκε μπροστά στά μάτια ὅλων σας.
