Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σἀβ. γ΄ ἑβδ. Πράξεων (Πραξ. θ΄ 19-31)
19 Ἐγένετο δὲ ὁ Σαῦλος μετὰ τῶν ὄντων ἐν Δαμασκῷ μαθητῶν ἡμέρας τινάς, 20 καὶ εὐθέως ἐν ταῖς συναγωγαῖς ἐκήρυσσε τὸν Ἰησοῦν ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 21 ἐξίσταντο δὲ πάντες οἱ ἀκούοντες καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ πορθήσας ἐν Ἱερουσαλὴμ τοὺς ἐπικαλουμένους τὸ ὄνομα τοῦτο, καὶ ὧδε εἰς τοῦτο ἐλήλυθεν, ἵνα δεδεμένους αὐτοὺς ἀγάγῃ ἐπὶ τοὺς ἀρχιερεῖς; 22 Σαῦλος δὲ μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο καὶ συνέχυνε τοὺς Ἰουδαίους τοὺς κατοικοῦντας ἐν Δαμασκῷ, συμβιβάζων ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός. 23 ὡς δὲ ἐπληροῦντο ἡμέραι ἱκαναί, συνεβουλεύσαντο οἱ Ἰουδαῖοι ἀνελεῖν αὐτόν· 24 ἐγνώσθη δὲ τῷ Σαύλῳ ἡ ἐπιβουλὴ αὐτῶν. παρετήρουν τε τὰς πύλας ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς ὅπως αὐτὸν ἀνέλωσι· 25 λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ νυκτὸς καθῆκαν διὰ τοῦ τείχους χαλάσαντες ἐν σπυρίδι. 26 Παραγενόμενος δὲ ὁ Σαῦλος εἰς Ἱερουσαλὴμ ἐπειρᾶτο κολλᾶσθαι τοῖς μαθηταῖς· καὶ πάντες ἐφοβοῦντο αὐτόν, μὴ πιστεύοντες ὅτι ἐστὶ μαθητής. 27 Βαρνάβας δὲ ἐπιλαβόμενος αὐτὸν ἤγαγε πρὸς τοὺς ἀποστόλους, καὶ διηγήσατο αὐτοῖς πῶς ἐν τῇ ὁδῷ εἶδε τὸν Κύριον καὶ ὅτι ἐλάλησεν αὐτῷ, καὶ πῶς ἐν Δαμασκῷ ἐπαρρησιάσατο ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Ἰησοῦ. 28 καὶ ἦν μετ᾿ αὐτῶν εἰσπορευόμενος καὶ ἐκπορευόμενος ἐν Ἱερουσαλὴμ καὶ παρρησιαζόμενος ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, 29 ἐλάλει τε καὶ συνεζήτει πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς· οἱ δὲ ἐπεχείρουν αὐτὸν ἀνελεῖν. 30 ἐπιγνόντες δὲ οἱ ἀδελφοὶ κατήγαγον αὐτὸν εἰς Καισάρειαν καὶ ἐξαπέστειλαν αὐτὸν εἰς Ταρσόν. 31 Αἱ μὲν οὖν ἐκκλησίαι καθ᾿ ὅλης τῆς Ἰουδαίας καὶ Γαλιλαίας καὶ Σαμαρείας εἶχον εἰρήνην οἰκοδομούμεναι καὶ πορευόμεναι τῷ φόβῳ τοῦ Κυρίου, καὶ τῇ παρακλήσει τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπληθύνοντο.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
19 Ἔμεινε λοιπόν ὁ Σαῦλος γιά λίγες μέρες μαζί μέ τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ πού ἦταν στή Δαμασκό. 20 Κι ἀμέσως ἄρχισε νά κηρύττει στίς συναγωγές τόν Ἰησοῦ Χριστό, διδάσκοντας ὅτι αὐτός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. 21 Κι ὅλοι ὅσοι τόν ἄκουγαν ἔμεναν ἐκστατικοί κι ἔλεγαν: Μά αὐτός δέν εἶναι πού στήν Ἱερουσαλήμ κατεδίωξε μέ μανία καί μέχρι ἐξοντώσεως ἐκείνους πού ἐπικαλοῦνται μέ εὐλάβεια καί πίστη τό ὄνομα αὐτό; Αὐτός δέν εἶχε ἔλθει ἐδῶ γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό σκοπό, γιά νά ὁδηγήσει δηλαδή δεμένους στούς ἀρχιερεῖς ὅσους πιστεύουν καί ἐπικαλοῦνται τό ὄνομα αὐτό; 22 Ὁ Σαῦλος στό μεταξύ ἐνισχυόταν καί στηριζόταν περισσότερο στήν πίστη· καί μέ τά ἐπιχειρήματά του δημιουργοῦσε σύγχυση στούς Ἰουδαίους πού κατοικοῦσαν στή Δαμασκό καί τούς ἀποστόμωνε, ἀποδεικνύοντας ὅτι σύμφωνα μέ τούς προφῆτες ὁ Ἰησοῦς τόν ὁποῖο κήρυττε εἶναι ὁ Μεσσίας. 23 Γι’ αὐτό, ἀφοῦ συμπληρώθηκαν ἀρκετές μέρες, οἱ Ἰουδαῖοι συμφώνησαν κι ἀποφάσισαν ὅλοι μαζί νά τόν σκοτώσουν. 24 Ἡ ἐπιβουλή τους ὅμως αὐτή ἔγινε γνωστή στό Σαῦλο. Οἱ Ἰουδαῖοι στό μεταξύ παραφύλαγαν τίς πύλες τῆς πόλεως νύχτα καί μέρα γιά νά τόν σκοτώσουν. 25 Ἀλλά οἱ Χριστιανοί μαθητές πῆραν τόν Παῦλο, τόν ἔβαλαν μέσα σ’ ἕνα κοφίνι καί μέ σκοινί τόν κατέβασαν μέσα στή νύχτα ἀπό κάποιο παράθυρο τοῦ τείχους μέ τό ὁποῖο ἦταν περιτειχισμένη ἡ Δαμασκός. 26 Ὅταν ὁ Παῦλος ἦλθε στήν Ἱερουσαλήμ, ἔκανε συνεχεῖς ἀπόπειρες νά προσκολληθεῖ καί νά συνδεθεῖ στενά μέ τούς μαθητές. Ὅλοι ὅμως τόν φοβοῦνταν, διότι δέν μποροῦσαν νά πιστέψουν ὅτι εἶναι πραγματικά πιστός καί εἰλικρινής μαθητής τοῦ Κυρίου. 27 Ὁ Βαρνάβας ὅμως τόν πῆρε καί τόν ὁδήγησε στούς ἀποστόλους. Τότε ὁ Σαῦλος τούς διηγήθηκε πῶς εἶδε τόν Κύριο στό δρόμο καί ὅτι ὁ Κύριος τοῦ μίλησε, καί πῶς στή Δαμασκό κήρυξε μέ ἀφοβία καί θάρρος τήν πίστη στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ. 28 Ἔτσι ὁ Παῦλος πηγαινοερχόταν συνεχῶς καί συναναστρεφόταν μέ τούς ἀποστόλους στά Ἱεροσόλυμα, διατηρώντας στενές σχέσεις μαζί τους. Καί κήρυττε ἄφοβα καί μέ ἀκλόνητη πίστη στό ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. 29 Ἐπιπλέον μιλοῦσε καί συζητοῦσε μέ ὅσους Ἰουδαίους μιλοῦσαν τήν ἑλληνική γλώσσα, θέλοντας νά τούς πείσει ὅτι ὁ Μεσσίας εἶναι ὁ Ἰησοῦς. Αὐτοί ὅμως προσπαθοῦσαν νά βροῦν εὐκαιρία νά τόν σκοτώσουν. 30 Ὅταν λοιπόν τό πληροφορήθηκαν αὐτό οἱ ἀδελφοί, τόν κατέβασαν μέ μεγάλη ἀσφάλεια ἀπό τά Ἱεροσόλυμα στήν Καισάρεια, κι ἀπό ἐκεῖ τόν ἔστειλαν στήν πατρίδα του τήν Ταρσό. 31 Ἔτσι λοιπόν οἱ Ἐκκλησίες πού ἦταν σ’ ὅλη τήν Ἰουδαία καί τή Γαλιλαία καί τή Σαμάρεια ἀπολάμβαναν εἰρήνη καί προόδευαν στή χριστιανική γνώση καί εὐσέβεια. Καί οἱ Χριστιανοί τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν ζοῦσαν μέ φόβο Κυρίου, καί πληθύνονταν μέ τήν ἐνίσχυση καί τήν παρηγοριά πού τούς μετέδιδε τό Ἅγιον Πνεῦμα.
