Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σάβ. ς΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. θ΄ 1-6)
Αλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, 2 ὅτι λύπη μοί ἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου. 3 ηὐχόμην γὰρ αὐτὸς ἐγὼ ἀνάθεμα εἶναι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου, τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα, 4 οἵτινές εἰσιν Ἰσραηλῖται, ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι, 5 ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων Θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. 6 Οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοι Ἰσραήλ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Ἂς ἔλθω τώρα σέ ἄλλο ζήτημα. Λέω ἀλήθεια ὡς ἄνθρωπος πού γνώρισα τόν Χριστό καί βρίσκομαι σέ στενή σχέση μ’ αὐτόν. Δέν λέω ψέματα. Σ’ αὐτό μάλιστα συμμαρτυρεῖ καί ἡ συνείδησή μου, ἡ ὁποία φωτίζεται ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. 2 Σᾶς βεβαιώνω λοιπόν ὅτι μεγάλη λύπη ὑπάρχει μέσα μου καί πόνος συνεχής καί ἀδιάκοπος στό βάθος τῆς καρδιᾶς μου γιά τήν ἀπιστία τῶν ὁμοεθνῶν μου Ἰουδαίων. 3 Καί θά εὐχόμουν ἐγώ, πού τίποτε δέν θά μποροῦσε νά μέ χωρίσει ἀπό τόν Χριστό, νά χωρισθῶ ἀπ’ αὐτόν γιά πάντα, ἐάν ἦταν δυνατόν νά γίνει αὐτό, γιά χάρη τῶν ἀδελφῶν μου Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι εἶναι συγγενεῖς μου ἀπό σαρκική καταγωγή. 4 Καί λυπᾶμαι, ἐπειδή ἀποξενώθηκαν ἀπό τή σωτηρία πού μᾶς ἔφερε ὁ Μεσσίας αὐτοί πού εἶναι ἀπόγονοι τοῦ Ἰακώβ, ὁ ὁποῖος ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τό τιμητικό ὄνομα Ἰσραήλ· αὐτοί πού τούς υἱοθέτησε ὁ Θεός καί ἐμφανίστηκε μπροστά τους ἔνδοξα καί τούς ἔδωσε τήν Παλαιά Διαθήκη, τήν ὁποία ἐπανειλημμένα ἀνανέωσε· τούς ἔδωσε μάλιστα καί τή νομοθεσία καί τή λατρεία καί τίς ὑποσχέσεις. 5 Χωρίστηκαν ἀπό τόν Μεσσία αὐτοί πού ἔχουν ὡς ἐθνική κληρονομιά τούς μακαριστούς πατέρες, καί ἀπό τούς ὁποίους κατάγεται ὁ Χριστός ὡς πρός τήν ἀνθρώπινη φύση του, ὁ ὁποῖος εἶναι Θεός ἐξουσιαστής ὅλων, ἄξιος νά ὑμνεῖται στούς αἰῶνες. Ἀμήν. 6 Τό ὅτι ὅμως χωρίστηκαν οἱ Ἰσραηλίτες ἀπό τόν Μεσσία καί ξέπεσαν ἀπό τίς εὐλογίες πού μᾶς ἔφερε, δέν ἔχει τή σημασία πού μέ μιά πρώτη ματιά θά φανταζόταν κανείς. Δέν σημαίνει δηλαδή ὅτι ἔχασε τή δύναμή του καί διαψεύσθηκε ὁ λόγος μέ τόν ὁποῖο ὁ Θεός βεβαίωσε τή διαθήκη του. Διότι ἀληθινός ἰσραηλιτικός λαός δέν εἶναι ὅλοι ὅσοι κατάγονται σαρκικά ἀπό τόν Ἰσραήλ.
