Ἀπόστολος: ἡμέρας, Σαβ. ζ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ιβ΄ 1-3)
Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν, 2 καὶ μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον. 3 Λέγω γὰρ διὰ τῆς χάριτος τῆς δοθείσης μοι παντὶ τῷ ὄντι ἐν ὑμῖν, μὴ ὑπερφρονεῖν παρ᾿ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖν εἰς τὸ σωφρονεῖν, ἑκάστῳ ὡς ὁ Θεὸς ἐμέρισε μέτρον πίστεως.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Ἀλλά ἀφοῦ τόση ἀγαθότητα μᾶς δείχνει ὁ Θεός, ὀφείλουμε κι ἐμεῖς νά δείξουμε διαγωγή ἀντάξια μέ τίς δωρεές του. Σᾶς προτρέπω λοιπόν, ἀδελφοί, στό ὄνομα τῆς εὐσπλαχνίας καί τῶν οἰκτιρμῶν πού μᾶς ἔδειξε ὁ Θεός, νά προσφέρετε τά σώματά σας ὡς θυσιαστήριο καί θυσία ζωντανή, ἁγία, εὐάρεστη στό Θεό, χρησιμοποιώντας τά μέλη σας ὡς ὄργανα ἀποκλειστικά καί μόνο ἁγίων πράξεων καί ποτέ ὡς ὄργανα ἁμαρτίας. Αὐτή ἡ θυσία εἶναι καί ἡ μόνη κατάλληλη καί καθαρά πνευματική λατρεία, αὐτή πού γίνεται μέ τίς λογικές δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. 2 Καί γιά νά προσφέρετε μιά τέτοια λογική καί πνευματική θυσία στό Θεό, σᾶς προτρέπω νά μήν ἐξομοιώνεστε μέ τόν τρόπο ζωῆς τῶν ὑλόφρονων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι προσκολλημένοι στίς μάταιες σκέψεις καί φροντίδες τῆς ζωῆς αὐτῆς, ἀλλά νά μεταμορφώνεστε μέ τόν ἀνακαινισμό τοῦ νοῦ σας καί τήν ἀπόκτηση νέων χριστιανικῶν φρονημάτων, ὥστε νά διακρίνετε ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο εἶναι καλό καί εὐάρεστο σ’ αὐτόν, καί συγχρόνως εἶναι καί τέλειο. 3 Καί γιά τήν ἀπόκτηση τῶν νέων φρονημάτων πού θά σᾶς ἀνακαινίσουν τό νοῦ, φωτισμένος ἐγώ ἀπό τό χάρισμα τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος πού μοῦ δόθηκε, διακηρύττω σέ κάθε πιστό ἀνάμεσά σας νά μήν ἔχει γιά τόν ἑαυτό του φρόνημα ὑψηλότερο ἀπό ἐκεῖνο πού ὀφείλει νά ἔχει, ἀλλά νά ἔχει φρόνημα τέτοιο, ὥστε νά σκέπτεται γιά τόν ἑαυτό του συνετά καί ἀληθινά, ἀνάλογα μέ τό χάρισμα πού μοίρασε ὁ Θεός στόν καθένα. Καί μή νομίσετε ὅτι τά χαρίσματα δίνονται στόν καθένα γιά νά τοῦ γίνονται ἀφορμή ἁμαρτωλῆς καυχήσεως καί ἀλαζονείας. Δίνονται γιά νά ὑπηρετεῖ ὁ καθένας τούς ἄλλους καί τό σύνολο τῆς Ἐκκλησίας.
