Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τρ. ι΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. ιε΄ 29-38)
29 Ἐπεὶ τί ποιήσουσιν οἱ βαπτιζόμενοι ὑπὲρ τῶν νεκρῶν, εἰ ὅλως νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται; τί καὶ βαπτίζονται ὑπὲρ τῶν νεκρῶν; 30 τί καὶ ἡμεῖς κινδυνεύομεν πᾶσαν ὥραν; 31 καθ᾿ ἡμέραν ἀποθνήσκω, νὴ τὴν ὑμετέραν καύχησιν ἣν ἔχω ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. 32 εἰ κατὰ ἄνθρωπον ἐθηριομάχησα ἐν Ἐφέσῳ, τί μοι τὸ ὄφελος; εἰ νεκροὶ οὐκ ἐγείρονται, φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριον γὰρ ἀποθνήσκομεν. 33 μὴ πλανᾶσθε· φθείρουσιν ἤθη χρηστὰ ὁμιλίαι κακαί. 34 ἐκνήψατε δικαίως καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ἀγνωσίαν γὰρ Θεοῦ τινες ἔχουσι· πρὸς ἐντροπὴν ὑμῖν λέγω. 35 Ἀλλ᾿ ἐρεῖ τις· πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί; ποίῳ δὲ σώματι ἔρχονται; 36 ἄφρον, σὺ ὃ σπείρεις, οὐ ζωοποιεῖται ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ· 37 καὶ ὃ σπείρεις, οὐ τὸ σῶμα τὸ γενησόμενον σπείρεις, ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον, εἰ τύχοι σίτου ἤ τινος τῶν λοιπῶν· 38 ὁ δὲ Θεὸς αὐτῷ δίδωσι σῶμα καθὼς ἠθέλησε, καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων τὸ ἴδιον σῶμα.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
29 Τέτοιο ἔνδοξο μέλλον καί τέτοια ἀνάσταση μᾶς περιμένει. Διότι, ἐάν σέ καμιά περίπτωση δέν ἀνασταίνονται οἱ νεκροί, τί θά κάνουν καί ποιά ὠφέλεια θά ἔχουν ὅσοι ἀβάπτιστοι μέχρι τίς τελευταῖες στιγμές δέχονται νά ὑποστοῦν τό βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου καί τοῦ αἵματος, καί θυσιάζουν τή ζωή τους μέ τήν ἐλπίδα καί τήν πίστη ὅτι θά ἑνωθοῦν μέ τήν Ἐκκλησία τῶν νεκρῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως εἶναι ζωντανοί στούς οὐρανούς καί μιά μέρα θά ἀναστηθοῦν; Γιατί βαπτίζονται τό βάπτισμα τοῦ αἵματος, ἀφοῦ μ’ αὐτό δέν πρόκειται νά μποῦν σέ Ἐκκλησία πού ἀποτελεῖται ἀπό ζωντανούς ἀνθρώπους, ἀλλά μπαίνουν σέ Ἐκκλησία νεκρῶν, πού δέν θά ἀναστηθοῦν ποτέ; 30 Γιατί τότε κι ἐμεῖς οἱ Ἀπόστολοι νά ἐκθέτουμε κάθε ὥρα τή ζωή μας σέ κίνδυνο; 31 Κάθε ἡμέρα ἀντικρίζω τέτοιους κινδύνους τῆς ζωῆς, πού χάνω κάθε ἐλπίδα ὅτι θά ἀποφύγω τό θάνατο. Καί ἔτσι κατά πρόθεση πεθαίνω κάθε μέρα, μά τήν καύχηση πού ἔχω γιά σᾶς μέ τή βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Κυρίου μας. 32 Ἐάν ἀπό κίνητρα καί ὑπολογισμούς πού κάνουν ὅσοι ἄνθρωποι ἐπιζητοῦν ἐπίγειες τιμές καί ἀπολαβές κινδύνευσα νά κατασπαραχθῶ θηριομαχώντας στήν Ἔφεσο, τί κέρδισα ἀπ’ αὐτό; Ἐάν οἱ νεκροί δέν ἀνασταίνονται, τότε ἄς ἐφαρμόσουμε ἐκεῖνο πού λένε οἱ ἄπιστοι καί ὑλιστές: Ἄς φᾶμε κι ἄς πιοῦμε, διότι αὔριο πεθαίνουμε. 33 Μήν πλανᾶτε τόν ἑαυτό σας μέ ψέματα. Καί μή συναναστρέφεσθε μέ τούς παλιούς σας φίλους πού εἴχατε ὅταν ἤσασταν εἰδωλολάτρες. Μήν ξεχνᾶτε ὅτι οἱ κακές συναναστροφές διαφθείρουν τά καλά ἤθη. 34 Συνέλθετε, ὅπως εἶναι δίκαιο καί συμφέρον σας, καί μήν ἁμαρτάνετε. Σᾶς κάνω τήν προτροπή αὐτή, διότι μερικοί, ἐπειδή δέν πιστεύουν στήν ἀνάσταση, ἔχουν ἄγνοια τῆς δυνάμεως, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἀγαθότητος τοῦ Θεοῦ. Σᾶς μιλῶ ἔτσι γιά νά ντραπεῖτε. 35 Ἀλλά θά προβάλει κανείς ἔνσταση καί θά πεῖ: Μέ ποιά δύναμη καί μέ ποιό τρόπο ἀνασταίνονται οἱ νεκροί; Καί μέ ποιό σῶμα ἐπανέρχονται στή ζωή; 36 Ἀνόητε, ἐκεῖνο πού ἐσύ σπέρνεις, δέν παίρνει ζωή ἐάν δέν πεθάνει καί δέν σαπίσει μέσα στή γῆ. 37 Κι αὐτό πού σπέρνεις δέν εἶναι τό σῶμα τοῦ φυτοῦ πού πρόκειται νά φυτρώσει, ἀλλά σπέρνεις ἕνα γυμνό καί χωρίς φύλλα κόκκο, γιά παράδειγμα σιταριοῦ ἤ κάποιου ἄλλου ἀπό τούς ὑπόλοιπους σπόρους. 38 Καί ὁ Θεός στό σπόρο αὐτό δίνει τό σῶμα τοῦ φυτοῦ, ὅπως ἀπ’ τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας θέλησε καί διέταξε· καί σέ καθένα ἀπό τούς σπόρους τό δικό του σῶμα.
