Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ια΄ ἑβδ. Ματθαίου (Ματθ. κγ΄ 13-22)
13 τότε εἶπεν ὁ βασιλεὺς τοῖς διακόνοις· δήσαντες αὐτοῦ πόδας καὶ χεῖρας ἄρατε αὐτὸν καὶ ἐκβάλετε εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων. 14 πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί. 15 Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ. 16 καὶ ἀποστέλλουσιν αὐτῷ τοὺς μαθητὰς αὐτῶν μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν λέγοντες· διδάσκαλε, οἴδαμεν ὅτι ἀληθὴς εἶ καὶ τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ ἐν ἀληθείᾳ διδάσκεις, καὶ οὐ μέλει σοι περὶ οὐδενός· οὐ γὰρ βλέπεις εἰς πρόσωπον ἀνθρώπων· 17 εἰπὲ οὖν ἡμῖν, τί σοι δοκεῖ; ἔξεστι δοῦναι κῆνσον Καίσαρι ἢ οὔ; 18 γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πονηρίαν αὐτῶν εἶπε· τί με πειράζετε, ὑποκριταί; 19 ἐπιδείξατέ μοι τὸ νόμισμα τοῦ κήνσου. οἱ δὲ προσήνεγκαν αὐτῷ δηνάριον. 20 καὶ λέγει αὐτοῖς· τίνος ἡ εἰκὼν αὕτη καὶ ἡ ἐπιγραφή; 21 λέγουσιν αὐτῷ· Καίσαρος. τότε λέγει αὐτοῖς· ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ. 22 καὶ ἀκούσαντες ἐθαύμασαν, καὶ ἀφέντες αὐτὸν ἀπῆλθον.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
13 Τότε ὁ βασιλιάς εἶπε στούς ὑπηρέτες: Δέστε τά χέρια καί τά πόδια του καί πάρτε τον καί ρίξτε τον ἔξω, στό πιό βαθύ σκοτάδι, πού εἶναι μακριά ἀπό τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖ οἱ ἄνθρωποι θά κλαῖνε καί θά τρίζουν τά δόντια τους. 14 Διότι πολλοί εἶναι οἱ καλεσμένοι στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, λίγοι ὅμως εἶναι οἱ ἐκλεκτοί, πού ἔχουν τίς ἀρετές καί θά κληρονομήσουν τή βασιλεία αὐτή. 15 Τότε πῆγαν οἱ Φαρισαῖοι στόν τόπο τῶν συσκέψεών τους καί συμφώνησαν νά τόν παγιδεύσουν μέ ἐρωτήσεις. 16 Τοῦ ἀποστέλλουν λοιπόν τούς μαθητές τους μαζί μ’ ἐκείνους πού ἀνῆκαν στό κόμμα τοῦ Ἡρώδη, καί τοῦ εἶπαν: Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ὅτι εἶσαι εἰλικρινής καί ἀληθινός καί διδάσκεις τό δρόμο τοῦ Θεοῦ μέ βάση τήν ἀλήθεια καί χωρίς ψέματα, καί δέν σέ νοιάζει τίποτε, δέν φοβᾶσαι κανέναν· διότι δέν ἐπηρεάζεσαι ἀπό σκέψεις καί ἰδέες ἀνθρώπων οὔτε χαρίζεσαι σέ πρόσωπα. 17 Πές μας λοιπόν, τί γνώμη ἔχεις; Ἐπιτρέπεται ἤ δέν ἐπιτρέπεται νά δώσουμε κεφαλικό φόρο στόν Καίσαρα καί νά ἀναγνωρίσουμε ἔτσι ὅτι εἴμαστε ὑποτελεῖς καί δοῦλοι τοῦ Καίσαρα; (Ἔτσι οἱ Φαρισαῖοι σκόπευαν ἤ νά κινήσουν τήν ὀργή τοῦ πλήθους ἐναντίον του, ἐάν ἐπέτρεπε τήν πληρωμή τοῦ φόρου, ἤ νά τόν καταγγείλουν μέσῳ τῶν Ἡρωδιανῶν ὡς ἐπαναστάτη, ἐάν ἀπαγόρευε τήν πληρωμή του). 18 Ὁ Ἰησοῦς ὅμως ἀντιλήφθηκε τήν πονηριά τους καί εἶπε: Γιατί προσπαθεῖτε νά μέ ἐκθέσετε σέ πειρασμό, ὑποκριτές; 19 Δεῖξτε μου τό νόμισμα μέ τό ὁποῖο πληρώνεται ὁ φόρος. Αὐτοί λοιπόν τοῦ ἔφεραν ἕνα δηνάριο, τό ὁποῖο ὡς νόμισμα ρωμαϊκό ἔφερε ἐπάνω τήν εἰκόνα καί τήν ἐπιγραφή τοῦ Καίσαρα. 20 Καί τότε δείχνοντας τό νόμισμα τούς λέει: Ποιανοῦ εἶναι αὐτή ἡ εἰκόνα καί ἡ ἐπιγραφή; 21 Τοῦ λένε: Τοῦ Καίσαρα. Ὁ Ἰησοῦς τότε τούς λέει: Δῶστε λοιπόν πίσω στόν Καίσαρα ἐκεῖνα πού ἀνήκουν στόν Καίσαρα· καί στό Θεό δῶστε ἐκεῖνα πού ἀνήκουν στό Θεό. Στόν Καίσαρα καί στούς ἄρχοντες ἀνήκουν οἱ φόροι καί ὁ σεβασμός καί ἡ ὑποταγή στούς νόμους, ἐφόσον αὐτά δέν συγκρούονται μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ· ἡ ψυχή σας ὅμως καί ὁλόκληρο τό ἐσωτερικό σας καί ὅλος ὁ ἑαυτός σας ἀνήκουν στό Θεό. 22 Κι ὅταν ἄκουσαν τήν ἀπάντηση, θαύμασαν. Τόν ἄφησαν τότε κι ἔφυγαν.
