«Ρίγη συγκίνησης γιὰ τοὺς 30 περίπου μόνιμους κατοίκους τοῦ νησιοῦ τοῦ Μαθρακίου προκάλεσε ἡ μαθητικὴ παρέλαση ἀπὸ τὸν ἕναν καὶ μοναδικὸ μαθητὴ τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, ποὺ λειτούργησε μετὰ ἀπὸ εἰκοσιένα χρόνια στὸ βορειοδυτικὸ ἄκρο τῆς Ἑλλάδας, στὸ δαντελωτὸ σύμπλεγμα τῶν Διαποντίων Νήσων. (…) Ὁ 9χρονος Τάσος, ὁρμώμενος ἀπὸ τὴ Θεσσαλονίκη, ἀλλὰ γεννημένος καὶ μεγαλωμένος στὴ Γερμανία, μὲ περισσὴ περηφάνια σήκωσε τὴ γαλανόλευκη καὶ παρέλασε, συνοδευόμενος ἀπὸ τὴ δασκάλα του, γιὰ τὴν ἑορτὴ τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, προκαλώντας δάκρυα χαρᾶς σὲ ὅλους τοὺς παρευρισκόμενους, ποὺ τὸν καταχειροκρότησαν ἀπὸ τὴν καρδιά τους» («ΑΠΕ-ΜΠΕ» 28-10-2021).
Ἀσφαλῶς κάθε ἑλληνόψυχος πολίτης τῆς πατρίδας μας συγκινεῖται ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτό. Ἐπειδὴ ὅμως τὰ συναισθήματα συνήθως ἐξατμίζονται γρήγορα, ἂς δώσουμε προσοχὴ στὸν σχετικὸ σχολιασμὸ γιὰ τὸ παραπάνω περιστατικό, ποὺ δημοσιεύθηκε σὲ ἔγκυρη ἀθηναϊκὴ ἐφημερίδα: «Τὰ νησιά μας ἐγκαταλείπονται. Ἡ ὕπαιθρος ἐρημώνει. Τὸ δημογραφικὸ γιγαντώνεται», ἐνῶ «συζητεῖται ἀπὸ τὴ δεκαετία τοῦ ᾿90. Ἀλλὰ καὶ πάλι ἀδρανοῦμε, μὲ μοναδικὴ ἐξαίρεση κάποιες πρωτοβουλίες τῆς Ἐκκλησίας στὴ Θράκη. Θὰ ἀποφασίσουμε ποτὲ νὰ δοῦμε τὰ ζητήματα αὐτὰ μὲ τὴ δέουσα σοβαρότητα;» («Ἑστία» 29-10-2021).
Τὴν ἡμέρα τῆς ἐπετείου τοῦ «ΟΧΙ» ζήσαμε στιγμὲς ἐθνικῆς ἀνατάσεως μὲ τὶς παρελάσεις καὶ ἄλλες πανηγυρικὲς ἐκδηλώσεις. Ὅμως οἱ καίριες ἐπισημάνσεις τῆς «Ἑστίας» πρέπει νὰ λειτουργήσουν σὰν «κώδων συναγερμοῦ» γιὰ ὅλους μας, ἄρχοντες (κατὰ κύριο λόγο) καὶ ἀρχόμενους.
Ἡ Ἑλλάδα μας ἀπειλεῖται σαφῶς ὄχι μόνο ἀπὸ ἐξωτερικοὺς ἐχθρούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ὑλιστικὴ νοοτροπία, ποὺ ἔχει κυριεύσει μεγάλο μέρος τῆς κοινωνίας μας. Ἂς ξυπνήσουμε λοιπὸν ἀπὸ τὸν λήθαργο τῶν ὑλικῶν ἀπολαύσεων καὶ ἂς ἐπιστρέψουμε ἐν μετανοίᾳ στὸν παντοκράτορα Κύριό μας μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ποὺ εἶναι διαχρονικὰ ἡ «Ὑπέρμαχος Στρατηγὸς» τοῦ Ἔθνους μας!
