Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Δεκεμβρίου 2021, Ὁσίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου (Γαλ. ε΄ 22-στ΄ 2)
22 Ὁ δὲ καρπὸς τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, 23 πρᾳότης, ἐγκράτεια· κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστι νόμος. 24 οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις. 25 Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν. 26 μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλους προκαλούμενοι, ἀλλήλοις φθονοῦντες. 1 Αδελφοί, ἐὰν καὶ προληφθῇ ἄνθρωπος ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖς οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πρᾳότητος, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇς. 2 ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
22 Ὁ καρπός ὅμως πού παράγει τό Ἅγιον Πνεῦμα μέ τό φωτισμό καί τή χάρη πού χορηγεῖ στίς ψυχές μας, εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά πού προέρχεται ἀπό τήν ἀγαθή συνείδηση, ἡ εἰρήνη πού εἶναι ἀχώριστη ἀπ’ αὐτήν, ἡ ἀνοχή καί ἡ πλατιά καρδιά στίς ἀδικίες πού μᾶς κάνουν οἱ ἄλλοι, ἡ ἀγαθή διάθεση καί καλοσύνη, ἡ εὐεργετική διάθεση καί συμπεριφορά, ἡ πίστη καί ἡ ἀξιοπιστία στά λόγια καί τίς ὑποσχέσεις μας, 23 ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια σέ ὁτιδήποτε πονηρό. Ἀπέναντι στούς ἀνθρώπους πού ἔχουν τίς ἀρετές αὐτές δέν ἰσχύει ὁ νόμος. 24 Κι ὅσοι ἀνήκουν πραγματικά στό Χριστό, ἔχουν νεκρώσει τό σαρκικό ἄνθρωπο μέ τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες του. 25 Ἐάν ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐμπνεύσεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἄς συμπεριφερόμαστε καί σύμφωνα μέ τίς προσταγές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὄχι κινούμενοι ἀπό ἐλατήρια ἰδιοτέλειας καί ματαιοδοξίας. 26 Ἄς μή γινόμαστε ματαιόδοξοι, προκαλώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο σέ φιλονικίες καί φθονώντας ὁ ἕνας τόν ἄλλο. Σᾶς κάνω προσεκτικούς στή ματαιοδοξία καί τό φθόνο, διότι οἱ ἀδυναμίες τῶν ἀδελφῶν γίνονται ἀφορμή νά ἐκδηλώνει ὁ ἕνας κι ὁ ἄλλος τή φιλαρχία του. 1 Ὄχι, ἀδελφοί· κι ἐάν ἀπό ἀδυναμία πέσει ἕνας ἄνθρωπος σέ κάποιο ἁμάρτημα, ἐσεῖς πού εἶστε πνευματικά ἰσχυροί, νά τόν διορθώνετε καί νά τόν παιδαγωγεῖτε μέ πνεῦμα πραότητος. Ἐσύ μάλιστα πού διορθώνεις τόν ἄλλο πρόσεχε τόν ἑαυτό σου μήν πέσεις κι ἐσύ σέ πειρασμό· καί θά συμβεῖ αὐτό εἴτε μέ τό νά παρασυρθεῖς στό ἴδιο ἁμάρτημα, εἴτε μέ τό νά κυριευθεῖς ἀπό ἀνυπομονησία ἤ ματαιοδοξία καί φιλαρχία, καί γενικότερα ἀπό ἐγωισμό. 2 Γιά νά προστατεύεστε λοιπόν ἀπό τόν κίνδυνο νά πέσετε κι ἐσεῖς, νά ὑπομένετε ὁ ἕνας τίς ἐνοχλήσεις τοῦ ἄλλου, πού ὀφείλονται στά ἐλαττώματα καί τίς ἐλλείψεις του· κι ἔτσι, μέ τήν ὑπομονετική αὐτή ἀνοχή, ἐκπληρῶστε τελείως τό νόμο τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης. Ἄνθρωπος πού δέν ὑπομένει μέ ἀγάπη τήν ἀδυναμία τοῦ ἄλλου, δέν συναισθάνεται ὅτι ἔχει κι αὐτός ἐλαττώματα, ἀλλά ἔχει μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό του. Ἡ ἰδέα του ὅμως αὐτή εἶναι ψεύτικη.
