ΘΕΜΑ: «Καί οὐ μετενόησαν»
ΕΒΔΟΜΑΔΑ: 24-30 Ἰανουαρίου 2022
ΑΡΘΡΟ: «Καί οὐ μετενόησαν», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2256/1.1.22/σελ. 5-6.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Ἀποκ. θ΄ 20-21, ις΄ 8-11
ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ: † Νικολάου Π. Βασιλειάδη, «Ἀποκάλυψις τοῦ Ἰωάννου», σελ. 297-324, 514-548, ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθήνα 20133.
Μεταφορτώσεις
|
Θέμα για τους κυκλάρχες
|
Άρθρο
|
Συμπληρωματικό
|
Θέμα για μέλη
|
Σύνθημα
|
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Τήν Κυριακή μετά τά Φῶτα (λίγες ἡμέρες μετά τά ἅγια Θεοφάνια) ἀναγινώσκεται κάθε χρόνο ἡ εὐαγγελική περικοπή πού λέει ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μετά τή θεία Βάπτισή Του στόν Ἰορδάνη ποταμό καί τήν τεσσαρακονθήμερη νηστεία Του στήν ἔρημο, ἄρχισε τή δημόσια δράση Του. Τό πρῶτο θεῖο κήρυγμά Του ἦταν κήρυγμα μετανοίας: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. δ΄ 17). Κήρυττε κήρυγμα μετανοίας, διότι αὐτό τό κήρυγμα χρειαζόταν ἀπ᾿ ὅλα πιό πολύ «ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει»· ὁ λαός πού δέν βάδιζε ἁπλῶς στό σκοτάδι, ἀλλά καθόταν «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου» πνευματικοῦ.
Βέβαια τό κήρυγμα τῆς μετανοίας δέν ἠχοῦσε γιά πρώτη φορά στά αὐτιά τοῦ περιούσιου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Διότι καί οἱ Προφῆτες κήρυγμα μετανοίας κήρυτταν· καί ὁ Τίμιος Πρόδρομος κήρυγμα μετανοίας κήρυττε. Κατά δέ τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου, μετά τήν Πεντηκοστή ὁ ἀπόστολος Πέτρος, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὁ ἀπόστολος Παῦλος κήρυγμα μετανοίας κήρυτταν· καί μέχρι σήμερα οἱ ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου κήρυγμα μετανοίας κηρύττουν.
Εὐλογητός ὁ Θεός πού σέ κάθε ἐποχή ὑπάρχουν κάποιες ὡραῖες ψυχές πού ἀνταποκρίνονται θετικά στό κάλεσμα τοῦ Κυρίου μας! Ὑπάρχουν κάποιες ὡραῖες ψυχές πού ἔχουν διάθεση μετανοίας! Μπορεῖ ὡς ἄνθρωποι πού εἶναι καθημερινά νά ἁμαρτάνουν κι αὐτοί. Ἀλλά καί καθημερινά μετανοοῦν καί ἐπιστρέφουν στήν ἀγάπη τοῦ Πατέρα. Τί συμβαίνει ὅμως μέ τήν ἀνθρωπότητα ὡς σύνολο; Δίνουμε τήν ἴδια εἰκόνα μετανοίας καί ἐπιστροφῆς ἤ δίνουμε εἰκόνα ὅτι βαδίζουμε σέ τροχιά ἀποστασίας ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ; Δυστυχῶς ἀκοῦμε πολλά κηρύγματα μετανοίας, ἀλλά μετάνοια καί ἐπιστροφή στόν Θεό δέν παρουσιάζουμε, ὅπως θά δοῦμε στό θέμα τοῦ Κύκλου πού θά κάνουμε σήμερα.
Α΄ ΜΕΡΟΣ: «Καί οὐ μετενόησαν»
1. Θά διαβάσουμε τό πρῶτο Μέρος τοῦ ἁγιογραφικοῦ Ἀναγνώσματος: «Καί οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώπων, οἵ οὐκ ἀπεκτάνθησαν ἐν ταῖς πληγαῖς ταύταις, οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων τῶν χειρῶν αὐτῶν, ἵνα μή προσκυνήσωσι τά δαιμόνια καί τά εἴδωλα τά χρυσᾶ καί τά ἀργυρᾶ καί τά χαλκᾶ καί τά λίθινα καί τά ξύλινα, ἅ οὔτε βλέπειν δύναται οὔτε ἀκούειν οὔτε περιπατεῖν, καί οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν» (Ἀποκ. θ΄ 20-21). Κι ἀμέσως κατόπιν θά διαβάσουμε τό πρῶτο Μέρος τοῦ ἄρθρου «Καί οὐ μετενόησαν», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2256/1.1.22/σελ. 5-6, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «Ἔμειναν προσκολλημένοι στά εἴδωλά τους, στό χρῆμα, τή σάρκα καί τόν κόσμο», καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Ποιά ἔννοια ἀναπτύσσεται στό προοίμιο τοῦ ἄρθρου, πού εἶναι μία μικρή περίληψη τοῦ ἱεροῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως; (Σκέψεις Μελῶν…). Περιγράφεται ὁ ἀδιάκοπος, ἀδυσώπητος καί φοβερός ἀγώνας πού διεξάγεται στήν παρούσα ζωή μεταξύ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί τῆς δυνάμεως τοῦ σατανᾶ. Ὁ ἐχθρός τοῦ Θεοῦ, ὁ Διάβολος, χρησιμοποιεῖ τά ὄργανά του καί τίς πανοῦργες μεθόδους του, γιά νά ἐκπορθήσει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί νά ὁδηγήσει τούς ἀνθρώπους στήν αἰώνια ἀπώλεια. Ἀλλά παρά τήν προσωρινή καί περιορισμένη ἐπικράτησή του, θά συντριβεῖ ἀπό τόν Ἀρχιστράτηγο τοῦ ἀγῶνος, τόν ἀήττητο Καβαλάρη τῆς Ἀποκαλύψεως, ὁ ὁποῖος «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. ς΄ 2). Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κυβερνήτης τοῦ παντός, ὁ Κύριος τῆς ἱστορίας καί τοῦ κόσμου, θά συντρίψει τελικά κάθε ἐχθρό Του καί θά θριαμβεύσει μέ τήν ὁριστική ἐπικράτηση τῆς Βασιλείας Του. Τό Ἀρνίον ὅπως κατά τήν πρώτη παρουσία Του νίκησε τόν σατανᾶ, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο, ἔτσι καί κατά τή δεύτερη παρουσία Του θά ἐκμηδενίσει τόν σατανᾶ, θά τόν ρίξει «εἰς τήν λίμνην τοῦ πυρός τήν καιομένην ἐν θείῳ» (Ἀποκ. ιθ΄ 20), καί θά ἔλθει ὡς Κριτής καί Βασιλεύς, γιά νά κρίνει ζωντανούς καί νεκρούς.
2. Πῶς ἐνεργεῖ ὁ Διάβολος στόν ἀδυσώπητο αὐτό πόλεμο καί πῶς ἐνεργεῖ ὁ Θεός; (Σκέψεις Μελῶν…). Ὁ Διάβολος προσπαθεῖ μέ κάθε τρόπο νά ρίξει στήν καταστρεπτική καί θανατηφόρα ἁμαρτία τούς ἀνθρώπους, νά τούς ὁδηγήσει στήν ἀποστασία ἀπό τόν Θεό καί στόν αἰώνιο θάνατο. Καί γιά νά τό ἐπιτύχει αὐτό, ὑποκινεῖ πολέμους καί διωγμούς ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν ἤ προσπαθεῖ νά τούς ρίξει στή διαφθορά καί στήν ἀνηθικότητα. Ὁ Θεός ἐνεργεῖ μέ ἀγάπη, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στή μετάνοια καί τή σωτηρία. Σέ κρίσιμες καμπές τῆς ἱστορίας ἐπεμβαίνει καί δυναμικά, συχνά χρησιμοποιεῖ καί σκληρές τιμωρίες γιά νά συνετίσει τούς ἀνθρώπους, νά τούς συγκρατήσει ἀπό τήν ὀλέθρια πορεία τους, νά τούς ὁδηγήσει στή μετάνοια. Ἐπιτρέπει νά πληγοῦμε ἀπό λιμούς, ἀπό μολυσματικές ἀσθένειες, ἀπό μεγάλες θεομηνίες καί καταστροφές τῆς φύσεως. Κι ἄν δεῖ ὅτι δέν συνετιζόμαστε ἀπό τίς τιμωρίες αὐτές, ἐπιτρέπει τήν ἐπέλευση βαρύτερων καί τρομερότερων πληγῶν, νέα παιδαγωγικά μέτρα, δραστικότερα ἀπό τά πρῶτα, γιά νά ὁδηγήσει τόν ἄπιστο καί ἁμαρτωλό κόσμο στή μετάνοια καί τήν ἐπιστροφή.
3. Οἱ ἄνθρωποι λαμβάνουν τά μηνύματα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἤ παρά τίς αὐστηρές παιδαγωγικές ἐπεμβάσεις καί τιμωρίες Του, δέν συνετίζονται; (Σκέψεις Μελῶν…). Δυστυχῶς δέν συνετίζονται οἱ πιό πολλοί. Ἀντί νά μετανοήσουν, σκληρύνονται περισσότερο, γιατί δέν θέλουν νά ἐγκαταλείψουν τήν εἰδωλολατρία τους, τούς φόνους τους, τίς μαγεῖες τους, τήν πορνεία τους καί τίς κλοπές τους. Ἀναλυτικότερα, δέν θέλουν νά ἀποχωρισθοῦν ἀπό τά πλούτη τους, πού τά λατρεύουν σάν θεό, οὔτε ἀπό τούς ποικίλους φόνους πού διαπράττουν, οὔτε ἀπό τίς φαρμακεῖες τους, δηλαδή ἀπό τίς μαντεῖες τους, ἀπό τίς μαγεῖες τους, ἀπό τά ναρκωτικά τους, οὔτε ἀπό τίς πορνεῖες καί τίς παντός εἴδους ἀνηθικότητές τους, οὔτε ἀπό τίς κλοπές τους, δηλαδή ἀπό τίς ἀδικίες πού κάνουν σέ βάρος τῶν πτωχῶν, τῶν χηρῶν, τῶν ὀρφανῶν, καί ἀπό τήν ἐκμετάλλευση τῶν ἀδύνατων κοινωνικῶν τάξεων. Τούς ἀκοῦμε νά λένε τώρα μέ τήν πανδημία: Θέλουμε νά ἐμβολιασθοῦμε, γιά νά μήν πεθάνουμε, ἀλλά ἀπό τίς παλιές κακές συνήθειές μας δέν θἐλουμε νά παραιτηθοῦμε. Θά συνεχίσουμε, ὅπως πρῶτα, νά εἴμαστε προσκολλημένοι στά εἴδωλά μας, στά χρήματά μας, στή σάρκα, στόν κόσμο.
Β΄ ΜΕΡΟΣ: «Καί ἐβλασφήμησαν τόν Θεόν»
1. Ἔπειτα θά διαβάσουμε τό δεύτερο Μέρος τοῦ ἁγιογραφικοῦ Ἀναγνώσματος: «Καί ὁ τέταρτος ἐξέχεε τήν φιάλην αὐτοῦ ἐπί τόν ἥλιον· καί ἐδόθη αὐτῷ καυματίσαι ἐν πυρί τούς ἀνθρώπους. Καί ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα, καί ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ ἔχοντος τήν ἐξουσίαν ἐπί τάς πληγάς ταύτας, καί οὐ μετενόησαν δοῦναι αὐτῷ δόξαν. Καί ὁ πέμπτος ἐξέχεε τήν φιάλην αὐτοῦ ἐπί τόν θρόνον τοῦ θηρίου· καί ἐγένετο ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἐσκοτωμένη, καί ἐμασῶντο τάς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου, καί ἐβλασφήμησαν τόν Θεόν τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καί ἐκ τῶν ἑλκῶν αὐτῶν, καί οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν» (Ἀποκ. ις΄ 8-11). Κι ἀμέσως κατόπιν θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί θά ἀκολουθήσει μετά τήν ἀμετανοησία πού θά δείξει ὡς σύνολο ἡ ἀνθρωπότητα; (Σκέψεις Μελῶν…). Θά ἀδειάσουν ἄλλες ἑπτά φιάλες μέ τίς ἑπτά πληγές, πού θά εἶναι οἱ τελευταῖες τιμωρίες τοῦ Θεοῦ πρός τήν ἀνθρωπότητα, πού εἶναι ὑποταγμένη στό κράτος τοῦ θηρίου. Ὁ Ἀντίχριστος θά καλλιεργήσει στούς ἀνθρώπους τήν ἐλπίδα ἑνός χρυσοῦ αἰώνα χωρίς Θεό καί ἐναντίον τοῦ Θεοῦ. Οἱ ἄνθρωποι θά πιστέψουν ὅτι χωρίς Θεό θά ζήσουν καλύτερα. Ἀλλά θά σπείρουν ἀνέμους καί θά θερίσουν θύελλες. Θά τούς ἔρχονται ὅλα ἀνάποδα. Θά ἀκολουθοῦν οἱ συμφορές ἡ μιά κατόπιν τῆς ἄλλης.
2. Καθώς θά ἀδειάζουν οἱ φιάλες μέ τίς πληγές τοῦ Θεοῦ, θά μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι ἤ θά παραμείνουν ἀμετανόητοι; (Σκέψεις Μελῶν…). Δυστυχῶς, θά παραμείνουν ἀμετανόητοι. Θά σκληρυνθοῦν ἀκόμη περισσότερο καί θά βλασφημήσουν τό ἅγιο ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Μᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι τέσσερις φορές ἐπαναλαμβάνεται στό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἡ μικρή φράση «οὐ μετενόησαν» (Ἀποκ. θ΄ 20, 21 καί ις΄ 9, 11) καί τρεῖς φορές ἐπαναλαμβάνεται ἡ φράση «καί ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τόν Θεόν» (Ἀποκ. ις΄ 9, 11, 21). Ἀντί νά δώσουν δόξα στόν Θεό, θά τόν βλασφημήσουν. Κι ἀντί νά μετανοήσουν γιά τίς ἁμαρτίες πού κάνουν, θά σκληρύνουν τίς καρδιές τους καί θά παραμείνουν ἀμετανόητοι.
3. Ποιές καταληκτήριες σκέψεις παρατίθενται στό ἄρθρο; (Σκέψεις Μελῶν…). Γράφει στό ἄρθρο ὅτι δοκιμαζόμαστε, γιά νά γίνουμε καλύτεροι, ἀλλά ἐμεῖς σκληρυνόμαστε καί γινόμαστε χειρότεροι. Ὑποφέρουμε διάφορες δοκιμασίες (οἰκονομική κρίση, φτώχεια, πανδημία, καύσωνες, πυρκαγιές, σεισμούς), γιά νά ὁδηγηθοῦμε σέ βαθιά καί εἰλικρινή μετάνοια, ἀλλά ἐμεῖς παραμένουμε ἀμετανόητοι. Ἐνῶ ἡ ἀγγελική πρόσκληση μᾶς λέει: «φοβήθητε τόν Κύριον καί δότε αὐτῷ δόξαν» (Ἀποκ. ιδ΄ 7), φοβηθεῖτε τόν Κύριο καί δοξάστε Τον, ἐμεῖς ἀπαντοῦμε μέ τό «οὐ μετενόησαν δοῦναι αὐτῷ δόξαν» (Ἀποκ. ις΄ 9). Δηλαδή, ἀντί νά μετανοήσουμε καί νά δώσουμε δόξα στόν Θεό, Τόν βλασφημοῦμε. Ἀπεμπολοῦμε τίς αἰώνιες ἀρχές μας, τίς ἅγιες παραδόσεις μας, τήν πατροπαράδοτη Πίστη μας.
4. Τί πρέπει λοιπόν νά κάνουμε; (Σκέψεις Μελῶν…). Νά ξυπνήσουμε ἀπό τόν λήθαργο τῆς ἁμαρτίας: «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι» (Ρωμ. ιγ΄ 11), εἶναι ὥρα πλέον νά σηκωθοῦμε ἀπό τόν ὕπνο τῆς ραθυμίας. Οἱ κεραῖες τῆς ψυχῆς μας νά συλλαμβάνουν τά μηνύματα τῶν καιρῶν. Νά αἰσθανόμαστε τήν ἰδιαίτερη φροντίδα τοῦ Θεοῦ γιά τόν κόσμο. Νά ἐννοήσουμε ὅτι τό πρόβλημα ἑστιάζεται στήν ἀμετανοησία μας καί νά παρουσιάσουμε καρπούς μετανοίας. Διότι τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρός, τώρα εἶναι ἡμέρα σωτηρίας: «Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας» (Β΄ Κορ. ς΄ 2).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Οἱ ἄνθρωποι τῶν ἐσχάτων ὅσο πιό πολύ δοκιμάζονται, τόσο περισσότερο θά σκληρύνονται, θά βλασφημοῦν τόν Θεό καί θά παραμένουν ἀμετανόητοι. Ἀλλά κάποιες ὡραῖες ψυχές θά δίνουν δόξα στόν Θεό καί θά μετανοοῦν βαθύτερα γιά τίς ἁμαρτίες πού καθημερινά διαπράττουμε. Κι ἐμεῖς νά μετανοοῦμε βαθύτερα, γιά νά μήν ἔλθουν τά χειρότερα. Γιά νά ἑλκύσουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί νά ἀπολαμβάνουμε τό θεῖο δῶρο τῆς σωτηρίας.
ΣΥΝΘΗΜΑ
«Καί οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν φόνων αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν φαρμακειῶν αὐτῶν οὔτε ἐκ τῆς πορνείας αὐτῶν οὔτε ἐκ τῶν κλεμμάτων αὐτῶν». (Ἀποκ. θ΄ 21)
Τό ἑπόμενο θέμα μας θά εἶναι ἀπό τό ἄρθρο «Μπροστά στό ἀδιέξοδο» «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2257/15.1.22/σελ. 31-32.
