13. «Μπροστά στό ἀδιέξοδο» (31/1-6/2)

21 Ιανουαρίου, 2022 από Super User

ΘΕΜΑ: «Μπροστά στό ἀδιέξοδο»
ΕΒΔΟΜΑΔΑ: 31 Ἰανουαρίου – 6 Φεβρουαρίου 2022
ΑΡΘΡΟ: «Μπροστά στό ἀδιέξοδο», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2257/15.1.22/σελ. 31-32.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Α΄ Βασ. κγ΄ 14-28 καί Ψαλ. νγ΄ 4-6, 9.
ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ: 1. «Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ», τόμος 5ος (Βασιλειῶν Α΄-Β΄), σελ. 144-149, ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθῆναι 2006⁵. 2. Ἀρχιμ. Ἀστερίου Σ. Χατζηνικολάου, «Ἡ κραυγή μου πρός σέ ἐλθέτω», Γιά νά εἰσακούονται οἱ προσευχές μας, ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθήνα 2021¹⁴. 3. † Ἀρχιμ. Γρηγορίου Ἰ. Μουσουρούλη, «Ἀπό τό ἀδιέξοδο στό θαῦμα», ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθήνα 2016⁵.

Μεταφορτώσεις

Θέμα για τους κυκλάρχες

Άρθρο

Συμπληρωματικό

Θέμα για μέλη

Σύνθημα

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Ἕνα πολύ διδακτικό συμβάν ἀπό τήν ἱερά ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης θά ζωντανέψουμε σήμερα στή μνήμη μας. Διασώζεται στό πρῶτο βιβλίο τῶν Βασιλειῶν (Α΄ Βασ. κγ΄ 14-28). Στό συμβάν αὐτό ἀναφέρεται καί ὁ 53ος Ψαλμός τοῦ Δαβίδ. Τό ἴδιο περιστατικό περιγράφεται πολύ παραστατικά καί στό ἄρθρο «Μπροστά στό ἀδιέξοδο», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2257/15.1.22/σελ. 31-32, πού θά μελετήσουμε σήμερα.

Α΄ ΜΕΡΟΣ: Μπροστά στό ἀδιέξοδο

1. Θά διαβάσουμε τό πρῶτο Μέρος τοῦ ἄρθρου «Μπροστά στό ἀδιέξοδο», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2257/15.1.22/σελ. 31-32, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «Καί ὁ Σαούλ μέ μεγάλο ὀργανωμένο στρατό. Ὁ Δαβίδ…», «Μπροστά στό ἀδιέξοδο», σελ. 32, α΄ στήλη, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί μᾶς λέει; (Σκέψεις Μελῶν…). Λέει ὅτι ὁ βασιλιάς Σαούλ καταδίωκε μέ μανία τόν Δαβίδ, ἀπό ζήλεια, ἐπειδή ἐπευφημοῦσε ὁ λαός τόν Δαβίδ, ἀφότου σκότωσε τόν γίγαντα Γολιάθ. Ὁ Δαβίδ, γιά νά προστατευθεῖ ἀπό τό φονικό μαχαίρι τοῦ Σαούλ, κρυβόταν στίς σπηλιές, στά βουνά, στήν ἔρημο, περιπλανώμενος πότε ἐδῶ καί πότε ἐκεῖ. Τελικά βρῆκε καταφύγιο στήν ὀρεινή περιοχή Ζίφ. Ἀλλά τόν πῆραν εἴδηση οἱ Ζιφαῖοι καί τόν πρόδωσαν στόν βασιλιά Σαούλ. Ὁ Σαούλ τούς εὐχαρίστησε γιά τήν πληροφορία πού τοῦ ἔδωσαν καί ξεκίνησαν μπροστά αὐτοί καί πίσω ὁ Σαούλ μέ μεγάλο στρατιωτικό ἀπόσπασμα, ὅλοι σέ ἀναζήτηση τοῦ Δαβίδ. Ὁ Δαβίδ προσπάθησε πάλι νά κρυφθεῖ στό βουνό. Ἀλλά στό ἴδιο βουνό κατευθυνόταν καί ὁ Σαούλ μέ τόν στρατό του, γιά νά τόν συλλάβουν. Μιά βουνοκορφή τούς χώριζε. Οἱ μέν προχωροῦσαν ἀπό τή μιά πλαγιά τοῦ βουνοῦ, οἱ ἄλλοι ἀπό τήν ἄλλη. Οἱ στρατιῶτες τοῦ Σαούλ πλησίασαν τόν Δαβίδ σέ ἀπόσταση ἀναπνοῆς.

2. Τί ἔγινε κατόπιν; (Σκέψεις Μελῶν…). Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ 53ος Ψαλμός, ὁ Δαβίδ προσευχήθηκε στόν Θεό νά τόν γλυτώσει ἀπό τό ἀδιέξοδο καί ὁ Θεός τόν ὁδήγησε ἀπό τό ἀδιέξοδο στό θαῦμα, ὅπως θά δοῦμε στό ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα καί στό δεύτερο Μέρος τοῦ ἄρθρου.

Β΄ ΜΕΡΟΣ: Ἀπό τό ἀδιέξοδο στό θαῦμα

1. Θά διαβάσουμε πρῶτα τό κείμενο καί τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγιογραφικοῦ Ἀναγνώσματος: «…Ὁ Θεός, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τά ρήματα τοῦ στόματός μου, ὅτι ἀλλότριοι ἐπανέστησαν ἐπ᾿ ἐμέ καί κραταιοί ἐζήτησαν τήν ψυχήν μου καί οὐ προέθεντο τόν Θεόν ἐνώπιον αὐτῶν. Ἰδού γάρ ὁ Θεός βοηθεῖ μοι, καί ὁ Κύριος ἀντιλήπτωρ τῆς ψυχῆς μου…» (Ψαλ. νγ΄ 4-6). Ἄκουσε με, Θεέ μου, καί κάνε δεκτή τήν προσευχή μου, δέξου στά αὐτιά σου τά ἱκετευτικά λόγια τοῦ στόματός μου. Διότι ἄνθρωποι ξένοι καί ἐχθρικοί ἀπέναντί Σου, ἐξεγέρθηκαν καί ἐπαναστάτησαν ἐναντίον μου, καί ἰσχυροί πού χρησιμοποιοῦν τή δύναμη τῆς βίας, ζήτησαν νά ἀφανίσουν τή ζωή μου. Καί δέν αἰσθάνθηκαν τόν Θεό μπροστά στά μάτια τους, οὔτε λογάριασαν ὅτι ὑπάρχει Θεός δίκαιος καί ὑπερασπιστής. Ἀλλά ἀπατήθηκαν οἰκτρά, διότι, νά, ἐμένα μέ βοηθᾶ ὁ Θεός. Εἶναι προστάτης τῆς ζωῆς μου. Δέν πρόκειται νά μέ ἀφήσει χωρίς προστασία.

Ἀμέσως κατόπιν θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο, σελ. 32, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί ἔχετε νά πεῖτε γιά τή θερμή προσευχή τοῦ Δαβίδ; (Σκέψεις Μελῶν…). Ὁ Δαβίδ ἄφησε τήν ψυχή του νά ξεχειλίσει πρός τόν ἅγιο Θεό καί νά Τοῦ ἐκφράσει τά αἰσθήματα πού τόν κατέκλυζαν. Μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη ζήτησε ἀπό τόν Θεό νά ἐπέμβει καί εἶχε τή βεβαιότητα ὅτι ὁ ἅγιος Θεός δέν θά τόν ἀφήσει χωρίς προστασία.

2. Θυμάστε κι ἄλλους Ψαλμούς στούς ὁποίους μέ παραπλήσια λόγια παρακαλοῦσε ὁ Δαβίδ τόν Θεό νά τόν βοηθήσει; (Σκέψεις Μελῶν…). Ὑπάρχουν πάμπολλοι τέτοιοι Ψαλμοί. Νά ἀναφέρουμε μερικούς: «Ἐν τῷ ἐπικαλεῖσθαί με εἰσήκουσάς μου, ὁ Θεός τῆς δικαιοσύνης μου· ἐν θλίψει ἐπλάτυνάς με» (Ψαλ. δ΄ 2). «Τά ρήματά μου ἐνώτισαι, Κύριε, σύνες τῆς κραυγῆς μου» (Ψαλ. ε΄ 2). «Εἰσάκουσον, ὁ Θεός, τῆς δεήσεώς μου, πρόσχες τῇ προσευχῇ μου» (Ψαλ. ξ΄ 2). «Ὁ Θεός εἰς τήν βοήθειάν μου πρόσχες· Κύριε, εἰς τό βοηθῆσαί μοι σπεῦσον» (Ψαλ. ξθ΄ 2). «Κύριε ἐκέκραξα πρός σέ, εἰσάκουσόν μου· πρόσχες τῇ φωνῇ τῆς δεήσεώς μου» (Ψαλ. ρμ΄ 1). «Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, καί ἡ κραυγή μου πρός σέ ἐλθέτω» (Ψαλ. ρα΄ 2). «Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς· κυκλώσαντες ἐκύκλωσάν με καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς» (Ψαλ. ριζ΄ 10-11). «Φωνῇ μου πρός Κύριον ἐκέκραξα, φωνῇ μου πρός Κύριον ἐδεήθην… ρῦσαί με ἐκ τῶν καταδιωκόντων με, ὅτι ἐκραταιώθησαν ὑπέρ ἐμέ» (Ψαλ. ρμα΄ 2, 7).

3. Ὁ Θεός εἰσακούει τέτοιες θερμές προσευχές τῶν πιστῶν; (Σκέψεις Μελῶν…). Βεβαίως τίς εἰσακούει. Οἱ πιστοί πού μέ ἐμπιστοσύνη ζητοῦν τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, βλέπουν χειροπιαστή τήν προστασία Του. Βλέπουν νά τούς ὁδηγεῖ ἀπό τό ἀδιέξοδο στό θαῦμα. Στό συγκεκριμένο περιστατικό οἱ στρατιῶτες τοῦ Σαούλ, παρόλο πού ἔφθασαν πολύ κοντά στόν καταδιωκόμενο Δαβίδ, δέν μπόρεσαν νά τόν συλλάβουν.

4. Γιατί; (Σκέψεις Μελῶν…). Διότι ἦλθε ξαφνικά ἡ τρομακτική εἴδηση ὅτι τούς ἐπιτέθηκαν οἱ Φιλισταῖοι. «Σπεῦδε καί δεῦρο», εἶπαν στόν Σαούλ. Γύρνα γρήγορα πίσω καί τρέξε, διότι μᾶς ἐπιτέθηκαν οἱ ἀλλόφυλοι Φιλισταῖοι. «Καί ἀνέστρεψε Σαούλ». Ἀναγκάστηκε νά διακόψει τήν καταδίωξη τοῦ Δαβίδ καί γύρισε πίσω στήν πόλη, γιά νά τήν προστατεύσει ἀπό τήν ξαφνική ἐπίθεση τῶν Φιλισταίων. Ὁ Δαβίδ στήν πιό δύσκολη στιγμή πού βρέθηκε σέ ἀδιέξοδο, εἶδε χειροπιαστή τή θαυμαστή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί ὁδηγήθηκε ἀπό τό ἀδιέξοδο στό θαῦμα.

5. Μποροῦμε νά ἀναφέρουμε καί ἄλλα παραδείγματα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί ἀπό τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας, στά ὁποῖα ὁδηγήθηκαν οἱ πιστοί ἀπό τό ἀδιέξοδο στό θαῦμα; (Σκέψεις Μελῶν…). α) Πολύ θαυμαστή εἶναι ἡ διάβαση τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης, ὅταν ἔσπευσε πάνοπλος ὁ Φαραώ τῆς Αἰγύπτου νά γυρίσει πίσω τούς Ἰσραηλίτες (Ἐξ. ιδ΄ 15-31)· ἡ διάσωση τῶν ἁγίων Τριῶν Παίδων, ὅταν τούς ἔριξαν στήν κάμινο τοῦ πυρός (Δανιήλ γ΄ προσευχή 22-26)· ἡ διάσωση τοῦ Δανιήλ, ὅταν τόν ἔριξαν στόν λάκκο τῶν λεόντων (Δανιήλ ς΄ 18-23). β) Ἀπό τήν Καινή Διαθήκη πολύ θαυμαστή εἶναι ἡ φυλάκιση τοῦ Πέτρου καί ἡ ἀπελευθέρωσή του μέ θαῦμα. Οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων διηγοῦνται ὅτι ὁ Ἡρώδης, γιά νά φανεῖ ἀρεστός στούς Ἰουδαίους, συνέλαβε καί φυλάκισε τόν ἀπόστολο Πέτρο. Τήν παραμονή τῆς δίκης καί καταδίκης του ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων τή νύχτα ἀνέπεμπε στόν Θεό ἀδιάκοπα πολλές καί θερμές προσευχές γιά τή διάσωσή του. Ἀκολούθησε κάτι τό πολύ θαυμαστό: Ἄγγελος Κυρίου πῆγε στή φυλακή καί ξύπνησε τόν ἀπόστολο Πέτρο. Τοῦ εἶπε νά ἑτοιμασθεῖ καί νά τόν ἀκολουθήσει. Ἔπεσαν οἱ ἁλυσίδες ἀπό τά χέρια τοῦ Πέτρου. Οἱ σιδερένιες πόρτες τῆς φυλακῆς ἄνοιγαν ἡ μιά κατόπιν τῆς ἄλλης. Βγῆκαν χωρίς κανένα ἐμπόδιο ἔξω ἀπό τή φυλακή, πέρασαν μαζί ἕνα στενό καί ξαφνικά ὁ Ἄγγελος ἐξαφανίστηκε ἀπό τά μάτια τοῦ Πέτρου (Πράξ. ιβ΄ 3-19). γ) Τό βιβλίο «Ἀπό τό ἀδιέξοδο στό θαῦμα» παραθέτει πάρα πολλά παραδείγματα γιά τήν ὑπέρβαση τοῦ ἀδιεξόδου στά χρόνια τῶν Ἀποστόλων, γιά τήν ὑπέρβαση τοῦ ἀδιεξόδου μέχρι τήν Ἅλωση, γιά τήν ὑπέρβαση τοῦ ἀδιεξόδου στά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας καί γιά τήν ὑπέρβαση τοῦ ἀδιεξόδου στά νεότερα χρόνια. δ) Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός εἶπε σέ μιά προφητεία του γιά τόν πόλεμο τοῦ ᾿40: «Τό κακόν θά ἔλθῃ μέχρι τόν “Σταυρόν” καί δέν θά μπορέσῃ νά πάῃ κάτω. Μή φοβηθῆτε. Μή φύγετε ἀπό τά σπίτια σας». Πράγματι· οἱ Ἰταλοί ἀλπινιστές ἔσπασαν ἐπιτυχῶς τό μέτωπο τῆς Πίνδου καί προχωροῦσαν ἀκάθεκτοι νοτιότερα. Μόλις ὅμως ἔφθασαν στό σημεῖο «Σταυρός», ἔκαναν μεταβολή καί γύρισαν πίσω στήν Κόνιτσα. Διότι τούς χτύπησε μία ἴλη ἱππικοῦ πού ἦλθε ἀπό τή Λάρισα καί ὀπισθοχώρησαν, γιά νά μήν ἐγκλωβισθοῦν. Ἡ προστασία τῆς πληγωμένης Παναγίας τῆς Τήνου τούς γύρισε πίσω. ε) Πάρα πολλές Ἱερές Μονές καί χριστιανικές κατασκηνώσεις σώθηκαν ὡς διά θαύματος ἀπό πυρκαγιές. Ἔφθασε ἡ φωτιά μέχρι τό συνορό τους καί μέ ἀπότομη ἀλλαγή τῆς πνοῆς τοῦ ἀνέμου ἤ μέ θεόσταλτη νεροποντή πῆρε ἄλλη κατεύθυνση ἡ φωτιά ἤ ἔσβησε ἀπό μόνη της, ἐπειδή κάποιοι πιστοί παρακαλοῦσαν τόν Θεό νά κάνει τό θαῦμα Του.

6) Πάρα πολύ σοφό εἶναι καί τό σχόλιο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου πού φωνάζει: Τότε κυρίως νά ἐλπίζεις στόν Θεό, ὅταν ἡ κατάσταση ὁδηγηθεῖ στό ἀπροχώρητο, ὅταν φθάσει σέ ἀδιέξοδο. Γιατί; (Σκέψεις Μελῶν…). Διότι τότε εἶναι ἡ ὥρα τοῦ Θεοῦ· τότε ὁ Θεός δείχνει τή δύναμη καί τή θαυμαστή προστασία Του, ὅταν ἀνθρωπίνως τά πράγματα περιέλθουν σέ ἀδιέξοδο. Καί ἐπιλέγει ὁ χρυσορρήμων Πατήρ: Μή λοιπόν προσέχεις πρός τά φυσικά πράγματα πού ὁδηγοῦν σέ ἀπόγνωση, ἀλλά ἔχε στραμμένη τήν προσοχή σου πρός τή δύναμη τοῦ Θεοῦ πού ὁδηγεῖ ἀπό τήν κατάσταση τῆς ἀπογνώσεως σέ καλές ἐλπίδες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Γιά τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα. Ξεπερνᾶ κάθε ἀδιέξοδο καί ὁδηγεῖται στό θαῦμα. Ὅσο κι ἄν φαίνεται ὅτι κυριαρχεῖ τό κακό, θριαμβεύει τελικά ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ἐπικρατεῖ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἡ Βασιλεία Του ξαπλώνεται στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.

ΣΥΝΘΗΜΑ
«Ὁ Θεός, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τά ρήματα τοῦ στόματός μου, ὅτι ἀλλότριοι ἐπανέστησαν ἐπ᾿ ἐμέ καί κραταιοί ἐζήτησαν τήν ψυχήν μου…» (Ψαλ. νγ΄ 4-5).

Τό ἑπόμενο θέμα μας θά εἶναι ἀπό τό ἄρθρο «Τό πεδίο τῆς μάχης (β)», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2255/15.12.21/σελ. 522-523.