Δημοσιεύθηκε πρόσφατα ἡ ἐπίσημη «Ἔκθεση γιὰ τὰ περιστατικὰ εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας στὴν Ἑλλάδα» ἀπὸ τὴν ἁρμόδια ὑπηρεσία τῆς Γενικῆς Γραμματείας Θρησκευμάτων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας.
Παραθέτουμε τὰ κυριότερα στοιχεῖα τῆς Ἐκθέσεως:
«Συνολικὰ γιὰ τὸ ἔτος 2020 κατεγράφησαν 404 περιστατικά εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας, κατανεμόμενα ἀνὰ θρήσκευμα ὡς ἑξῆς:
• Χριστιανισμός: 385 περιστατικὰ πάσης φύσεως (βανδαλισμοί, διαρρήξεις, κλοπές, ἱεροσυλίες, νεκροσυλίες, ληστεῖες, τοποθετήσεις ἐκρηκτικῶν μηχανισμῶν καὶ λοιπὲς βεβηλώσεις). Εἰδικότερα 374 περιστατικὰ ἀφοροῦν στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἤτοι τὸ 92,57% ἐπὶ τοῦ συνόλου (…).
• Ἰουδαϊσμός: 10 περιστατικὰ ρατσιστικοῦ ἀντισημιτικοῦ χαρακτῆρα, ἤτοι τὸ 2,48% ἐπὶ τοῦ συνόλου.
• Μουσουλμανισμός: 9 περιστατικά, ἤτοι τὸ 2,23% ἐπὶ τοῦ συνόλου».
«Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι, ὅσο αὐξάνονται οἱ μουσουλμάνοι ποὺ παρεπιδημοῦν στὴ χώρα, τόσο αὐξάνονται καὶ τὰ περιστατικὰ βεβηλώσεως χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν (…). Συνολικῶς κατὰ τὴν πενταετία 2015-2020 ἐσημειώθησαν 2.339 βεβηλώσεις Ὀρθοδόξων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν, ἔναντι μόλις 30 ἐπιθέσεων σὲ ἰσλαμικοὺς χώρους λατρείας».
Ἡ ὑπουργὸς Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Ν. Κεραμέως σημείωσε σχετικῶς: «Ἡ Ἔκθεση γιὰ τὰ περιστατικὰ εἰς βάρος χώρων θρησκευτικῆς σημασίας κατὰ τὸ ἔτος 2020 εἶναι μιὰ ἀκόμα ἐπιβεβαίωση τῆς εἰλικρινοῦς δέσμευσης τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων στὴν κατεύθυνση ὑλοποίησης τῆς συνταγματικῆς ἀρχῆς γιὰ τὴν προστασία τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας».
Ἀλλὰ «ἡ δέσμευσις γιὰ τὴν προστασία τῶν θρησκευτικῶν ἐλευθεριῶν δὲν ἀφορᾶ μόνον τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας. Ἀφορᾶ ὅλους τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι σέβονται τὰ “πιστεύω” τῶν ἄλλων. Δὲν φαίνεται ὅμως νὰ ἰσχύει τὸ ἴδιο γιὰ τοὺς παρεισάκτους στὴ χώρα καὶ κυρίως γιὰ τοὺς μουσουλμάνους» («Ἑστία» 19-1-2022).
Ἂν θέλουμε ὅμως νὰ εἴμαστε προσγειωμένοι, πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε μία ὀδυνηρὴ ἀλήθεια: Τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τῶν βανδάλων δυστυχῶς εἶναι Ἕλληνες πολίτες, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν ἰδεοληψία τοῦ ἀναρχισμοῦ ξεσπαθώνουν ἐνάντια σὲ κάθε τὶ ποὺ ὑπενθυμίζει τὴν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας.
Ἑπομένως στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα μας δὲν ἔχουμε πλέον δικαίωμα νὰ ἐφησυχάζουμε. Ἀντίθετα ἔχουμε ἱερὸ χρέος νὰ ἐπαγρυπνοῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ κινητοποιοῦμε τοὺς ὁμόφρονες πιστούς, ὥστε στὰ πλαίσια τῆς νομιμότητας νὰ ὑπερασπιζόμαστε τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς Ἐκκλησίας, προβαίνοντας καὶ σὲ ἐπίσημες διαμαρτυρίες πρὸς τοὺς διαχειριστὲς τῆς κρατικῆς ἐξουσίας. Πάνω ἀπ᾿ ὅλα δὲ ἂς στρέφουμε τὰ βλέμματα τῆς ψυχῆς μας στὸν παντοκράτορα Κύριό μας, ποὺ εἶναι «ὁ ἐπιβλέπων ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ποιῶν αὐτὴν τρέμειν» (Ψαλ. ργ΄ [103] 32)!
