Διαβάσαμε στὴν ἐφημερίδα «Ἑστία» τὸ παρακάτω δημοσίευμα: «Στὴν ἐποχή μας… ὅλο καὶ περισσότερο οἱ Ἕλληνες, εἰδικὰ οἱ νέοι ἡλικίας 16-25 ἐτῶν, γυρνοῦν τὴν πλάτη στὴν πολιτική, τοὺς πολιτικοὺς καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ πρώτη ἔρευνα στὴν Ἑλλάδα ποὺ ἑστίασε τὴν προσοχή της στὴν γενιὰ Ζ καὶ διενεργήθη ἀπὸ τὸ Eteron – Ἰνστιτοῦτο γιὰ τὴν Ἔρευνα καὶ τὴν Κοινωνικὴ Ἀλλαγή…, κατέδειξε ἄκρως ἐνδιαφέροντα στοιχεῖα… γιὰ τὸ πῶς σκέφτονται καὶ ἀντιδροῦν οἱ νέοι τῆς χώρας μας. Τὸ πρῶτο σημαντικὸ εὕρημα ἔχει νὰ κάνει μὲ τὸ ποιοὺς ἐμπιστεύονται οἱ νέοι ἡλικίας ἀπὸ 16 ἕως 25 ἐτῶν. Παρὰ τὰ πυρὰ ποὺ ἔχουν δεχθεῖ οἱ ἐπιστήμονες λόγῳ τῆς πανδημίας, συγκεντρώνουν ποσοστὸ ἐμπιστοσύνης ἄνω τοῦ 61% (61,8%) καὶ ἀκολουθοῦν τὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον (49,4%) καὶ οἱ φίλοι (39,5%). Πιὸ κάτω εὑρίσκονται ἡ ἐκπαίδευση (33,6%), τὰ κοινωνικὰ δίκτυα (31,4%) καὶ τὰ ΜΜΕ (29%). Ἀντιθέτως μονοψήφια ποσοστὰ συγκεντρώνουν οἱ πολιτικοὶ καὶ ἡ Ἐκκλησία (6,8% καὶ 3,8% ἀντιστοίχως)» («Ἑστία» 1-4-2022).
Μᾶς δημιουργεῖ κάποια ἐρωτηματικὰ ἡ ἔρευνα αὐτή, διότι, σύμφωνα μὲ τὸ ΑΠΕ, τὰ παραπάνω στοιχεῖα προκύπτουν ἀπὸ δεῖγμα μόλις 403 ἀτόμων ἡλικίας 16-25 ἐτῶν. Τὸ δεύτερο ποὺ μᾶς προβληματίζει, εἶναι τὸ ὅτι ὁ διευθυντὴς τοῦ Ἰνστιτούτου ποὺ διεξήγαγε τὴν ἔρευνα εἶναι κάποιος πρώην ὑπουργὸς μὲ συγκεκριμένες θέσεις καὶ στόχους. Καὶ διερωτηθήκαμε μήπως ἡ ἔρευνα αὐτὴ κρύβει κάποιες σκοπιμότητες.
Ὅμως καὶ ἄλλη ἀντίστοιχη ἔρευνα ἀπὸ τὴν ΕΛΣΤΑΤ, ποὺ ἔγινε πρὶν ἀπὸ δύο χρόνια σέ μεγαλύτερο δεῖγμα ἐρωτηθέντων, ἂν καὶ δὲν περιοριζόταν στοὺς νέους ἡλικίας ἀπὸ 16 ἕως 25 ἐτῶν, καταδεικνύει ὅτι ἡ Ἐκκλησία καὶ πάλι ὡς θεσμὸς βρίσκεται σ’ ἕνα ἀπὸ τὰ χαμηλότερα ποσοστὰ ἐκτιμήσεως, ἐνῶ μερικὰ χρόνια πρὶν βρισκόταν στὴν κορυφὴ ἀνάλογων μετρήσεων.
Θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ μᾶς προβληματίσει ὅλους ἡ γενικὴ διαπίστωση ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπαξιώνεται ὡς θεσμὸς ὅλο καὶ περισσότερο. Ποιὸς φταίει γι’ αὐτό; Φταίει μόνο ἡ πολεμικὴ ποὺ δέχεται ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς της; Φταίει τὸ κύμα τῆς ἀποστασίας καὶ ἡ ἀποχαλίνωση τῶν ἠθῶν, ποὺ δημιουργεῖ γενιὲς ἀδιάφορων θρησκευτικὰ νέων; Φταίει περισσότερο ἡ Ἐκπαίδευση, ἡ ὁποία ὄχι μόνο δὲν προβάλλει ἰδανικὰ καὶ ἀξίες, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἀποκόπτει σταδιακὰ κάθε δεσμὸ τῶν μαθητῶν μὲ τὴν Ἐκκλησία;
Πολὺ περισσότερο ὅμως θὰ πρέπει νὰ δοῦμε ἐμεῖς ὅλοι, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, τὴ δική μας εὐθύνη. Καὶ νὰ σκεφθοῦμε πολὺ σοβαρὰ τί θὰ πρέπει νὰ διορθώσουμε καὶ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ στηρίξουμε τὶς νέες γενιὲς στὴν πίστη, στὰ ἰδανικὰ καὶ τὶς παραδόσεις μας, πρὶν νὰ εἶναι πολὺ ἀργά.
