Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 15 Μαΐου 2022, Κυριακή τοῦ Παραλύτου (Πράξ. θ΄ 32-42)
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέως ἀνέστη. καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ Ἰόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.
Μὲ τῆ δύναμη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ
1. Ἡ θεραπεία τοῦ παράλυτου Αἰνέα
Δύο ἐντυπωσιακὰ θαύματα τοῦ ἀποστόλου Πέτρου μᾶς περιγράφει ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Τὸ πρῶτο ἀπὸ αὐτὰ συνέβη στὴν πόλη Λύδδα, ὅπου περιόδευε ὁ Ἀπόστολος. Ἐκεῖ συνάντησε κάποιον ἄνθρωπο ποὺ λεγόταν Αἰνέας, ὁ ὁποῖος ἦταν παράλυτος· ὀκτὼ χρόνια κατάκοιτος σὲ κρεβάτι. Ἀπευθύνθηκε τότε σ᾿ αὐτὸν ὁ Πέτρος καὶ τοῦ εἶπε: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός». Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, σὲ θεραπεύει ἀπὸ τὴν παραλυσία σου. Σήκω καὶ στρῶσε μόνος σου τὸ κρεβάτι σου. Ὁ Αἰνέας λοιπὸν «εὐθέως ἀνέστη»· σηκώθηκε ἀμέσως, τελείως ὑγιής.
Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἔγινε ἀμέσως γνωστό. Ὁπωσδήποτε θὰ φαινόταν ἀπίστευτο σὲ ὅλους τοὺς παρόντες νὰ βλέπουν τώρα τὸν Αἰνέα νὰ περπατᾶ χαρούμενος. Τὸν εἶδαν καὶ οἱ κάτοικοι τῆς Λύδδας καὶ τῆς πεδιάδας τοῦ Σάρωνα, πολλοὶ δὲ ἀπὸ αὐτοὺς συγκλονισμένοι πίστεψαν στὸν Χριστό.
Ὄντως ἐντυπωσιακὴ ἡ θεραπεία τοῦ πρώην παράλυτου, ποὺ μὲ τὴ θαυματουργικὴ δύναμη τοῦ Χριστοῦ μποροῦσε πλέον νὰ πατᾶ στὰ πόδια του καὶ νὰ ἐξυπηρετεῖ μόνος του τὸν ἑαυτό του. Αὐτὴ εἶναι ἡ δύναμη τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας. Ὑπερβαίνει τοὺς νόμους τῆς φύσεως, ἀνατρέπει τὶς πιὸ δυσχερεῖς καταστάσεις, ἀνοίγει δρόμους στὰ ἀδιέξοδα, ἀντικαθιστᾶ τὸν πόνο μὲ τὴ χαρά, τὸ δάκρυ μὲ τὸ χαμόγελο, τὴν ἀπελπισία μὲ τὴν ἐλπίδα. Ἀνορθώνει τὸν ἄνθρωπο ὄχι μόνο σωματικά, ἀλλὰ καὶ πνευματικά· ἀνασταίνει τὴν ψυχή του.
Ἂς μὴ χάνουμε λοιπὸν τὴν πίστη μας, τὸ θάρρος μας, τὴν ἐλπίδα μας μέσα στὶς καθημερινὲς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετωπίζουμε. Ἀλλὰ ἂς ἀποθέτουμε τὴ ζωή μας καὶ τὶς δοκιμασίες μας στὰ χέρια τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ μας, τοῦ ἀναστημένου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.
2. Τὸ ζαρκάδι τῆς ἀγάπης
Κοντὰ στὴ Λύδδα ὑπῆρχε μιὰ ἄλλη παραθαλάσσια πόλη, ἡ Ἰόππη. Ἐκεῖ κατοικοῦσε κάποια μαθήτρια τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία λεγόταν Ταβιθά, ποὺ σημαίνει Δορκάδα, δηλαδὴ ζαρκάδι. Πράγματι, σὰν ζαρκάδι ἔτρεχε ἀπὸ τὴν πολλή της ἀγάπη γιὰ νὰ βοηθήσει κάθε δυσκολεμένο συνάνθρωπό της. «Αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει», σημειώνει ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Ἦταν δηλαδὴ γεμάτη ἀπὸ τὶς ἀγαθοεργίες καὶ ἐλεημοσύνες ποὺ ἔκανε συνεχῶς, καταβάλλοντας τὸν προσωπικό της κόπο.
Τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ὅμως ἡ Ταβιθὰ ἀσθένησε καὶ πέθανε. Ἀφοῦ τὴν ἑτοίμασαν οἱ Χριστιανοὶ τῆς πόλεως, εἰδοποίησαν τὸν ἀπόστολο Πέτρο ποὺ βρισκόταν στὴ γειτονικὴ Λύδδα καὶ τὸν παρακάλεσαν νά μεταβεῖ τὸ συντομότερο κοντά τους. Ὁ ἀκούραστος Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ ἔσπευσε στὴν Ἰόππη καὶ ἀνέβηκε στὸ ἀνώγειο, ὅπου εἶχαν τοποθετήσει τὴ νεκρή. Ἐκεῖ ἀντίκρισε ἕνα θέαμα πολὺ συγκινητικό: Παρουσιάσθηκαν μπροστά του ὅλες οἱ χῆρες κλαίγοντας γιὰ τὸν θάνατο τῆς Ταβιθὰ καὶ «ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια, ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς». Τοῦ ἔδειχναν, δηλαδή, τὰ ἐνδύματα ποὺ εἶχε φτιάξει μὲ τὰ ἴδια της τὰ χέρια ἡ ἀκούραστη Ταβιθά, ὅσο ζοῦσε μαζί τους, καὶ τοὺς τὰ εἶχε χαρίσει.
Συγκινημένος ὁ Ἀπόστολος ζήτησε ἀπὸ ὅλους νὰ βγοῦν ἔξω ἀπὸ τὸ ἀνώγειο, γονάτισε καὶ προσευχήθηκε θερμὰ στὸν ζωοδότη Κύριο. Κατόπιν στράφηκε στὸ νεκρὸ σῶμα καὶ εἶπε: «Ταβιθά, σήκω ἐπάνω»! Αὐτὴ ἄνοιξε ἀμέσως τὰ μάτια της καὶ κάθισε στὸ κρεβάτι της. Ὁ Ἀπόστολος τῆς ἔδωσε τὸ χέρι του καὶ τὴ σήκωσε ὄρθια. Φώναξε κατόπιν τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἰδιαιτέρως τὶς χῆρες καὶ τοὺς τὴν παρουσίασε ζωντανή. Τὸ θαῦμα αὐτὸ ἔγινε ἀμέσως γνωστὸ σὲ ὅλη τὴν Ἰόππη καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι ἀπὸ τὴν περιοχὴ πίστεψαν στὸν Κύριο.
Εἶναι ἀσφαλῶς διδακτικότατη ἡ θυσιαστικὴ ἀγάπη τῆς Ταβιθά. Κατέβαλλε τὸν προσωπικό της κόπο γιὰ νὰ ἑτοιμάσει τὰ προσφερόμενα. Ἔδινε χρόνο, κουραζόταν, ἔκανε χειρωνακτικὴ ἐργασία, ξενυχτοῦσε ἴσως, διότι ἑτοίμαζε μὲ τὰ ἴδια της τὰ χέρια τὰ ἐνδύματα τὰ ὁποῖα χάριζε σὲ ὅλες ἐκεῖνες τὶς χῆρες.
Ἂς εἴμαστε κι ἐμεῖς πάντα πρόθυμοι νὰ προσφέρουμε τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη μας στοὺς ἔχοντες ἀνάγκη ἀδελφούς μας, καταβάλλοντας τὸν προσωπικό μας κόπο· δίνοντας λίγο ἀπὸ τὸν χρόνο μας· ἀφήνοντας κάποτε στὴν ἄκρη τὸ πρόγραμμά μας καὶ τὶς προσωπικὲς ἀνέσεις μας, προκειμένου νὰ συνεισφέρουμε στὸ προνοιακὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας· νὰ βοηθήσουμε στὸ συσσίτιο τῆς ἐνορίας μας· νὰ διακονήσουμε κάποιον ἀσθενὴ ἀδελφό μας. Ὅταν ἡ ἀγάπη μας εἶναι θυσιαστικὴ καὶ γίνεται μὲ κόπο, τότε δίνει ἐσωτερικὴ χαρὰ σ᾿ αὐτὸν ποὺ τὴν προσφέρει καὶ τοῦ ἐξασφαλίζει τὴν αἰώνια μακαριότητα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
