Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Μαΐου 2022, Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰω. δ΄ 5-42)
5 ἔρχεται οὖν [ὁ Ἰησοῦς] εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· 6 ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. 7 ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· δός μοι πιεῖν. 8 οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. 9 λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ’ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις. 10 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. 11 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; 12 μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ἰακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; 13 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· 14 ὃς δ’ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. 15 λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. 16 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. 17 ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· 18 πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. 19 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. 20 οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. 21 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. 22 ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν. 23 ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. 24 πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. 25 λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. 26 λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι. 27 καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἢ τί λαλεῖς μετ’ αὐτῆς; 28 Ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις· 29 δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; 30 ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν. 31 Ἐν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· ραββί, φάγε. 32 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε. 33 ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; 34 λέγει αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. 35 οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη. 36 καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων. 37 ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων. 38 ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε. 39 Ἐκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικός, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα. 40 ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώ-των αὐτὸν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. 41 καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, 42 τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
5 Ἔρχεται λοιπόν [ὁ Ἰησοῦς] σέ κάποια πόλη τῆς Σαμάρειας πού λεγόταν Συχάρ, ἡ ὁποία ἦταν κοντά στήν περιοχή πού εἶχε δώσει ὁ Ἰακώβ στό γιό του τόν Ἰωσήφ. 6 Ὑπῆρχε μάλιστα ἐκεῖ κι ἕνα πηγάδι πού εἶχε ἀνοίξει ὁ Ἰακώβ. Ὁ Ἰησοῦς λοιπόν, ὅπως ἦταν κουρασμένος ἀπό τήν πεζοπορία, καθόταν κοντά στό πηγάδι. Ἡ ὥρα ἦταν περίπου ἕξι ἀπό τήν ἀνατολή τοῦ ἥλιου, δηλαδή δώδεκα τό μεσημέρι. 7 Ἔρχεται τότε μία γυναίκα πού καταγόταν ἀπό τή Σαμάρεια, νά βγάλει ἀπό τό πηγάδι νερό. Ὁ Ἰησοῦς τότε, ὁ ὁποῖος πραγματικά διψοῦσε, τῆς εἶπε: Δῶσ’ μου νά πιῶ. 8 Καί ζήτησε ἀπό τή γυναίκα νερό, διότι οἱ μαθητές του, πού θά φρόντιζαν νά βγάλουν νερό ἀπό τό πηγάδι, εἶχαν πάει στήν πόλη ν’ ἀγοράσουν τρόφιμα. 9 Τοῦ λέει λοιπόν ἡ γυναίκα ἡ Σαμαρείτιδα: Πῶς ἐσύ, πού εἶσαι Ἰουδαῖος, καταδέχεσαι καί ζητᾶς νά πιεῖς νερό ἀπό μένα, πού εἶμαι γυναίκα Σαμαρείτιδα; Κι ἔκανε ἡ γυναίκα τήν ἐρώτηση αὐτή, διότι οἱ Ἰουδαῖοι μισοῦσαν τούς Σαμαρεῖτες καί δέν εἶχαν σχέσεις μαζί τους. 10 Ὁ Ἰησοῦς τῆς ἀπάντησε: Ἐάν γνώριζες τή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού δίνει ὁ Θεός στούς ἀνθρώπους, καί ποιός εἶναι ἐκεῖνος πού σοῦ λέει τώρα, δῶσ᾽ μου νά πιῶ, ἐσύ θά τοῦ ζητοῦσες καί θά σοῦ ἔδινε νερό τρεχούμενο, πού δέ στερεύει ποτέ. Θά σοῦ ἔδινε αὐτός τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία σάν πνευματικό νερό καθαρίζει, δροσίζει, παρηγορεῖ καί ζωοποιεῖ τίς ψυχές, χωρίς νά στερεύει ποτέ. 11 Τοῦ λέει ἡ γυναίκα: Κύριε, ἀσφαλῶς τό νερό αὐτό γιά τό ὁποῖο μιλᾶς δέν εἶναι ἀπό τό πηγάδι αὐτό. Διότι οὔτε ἀγγεῖο ἔχεις, μέ τό ὁποῖο θά μποροῦσες νά βγάλεις ἀπό ἐδῶ νερό, ἀλλά καί τό πηγάδι εἶναι βαθύ. Ἀπό ποῦ λοιπόν ἔχεις τό τρεχούμενο καί ἀστείρευτο νερό; 12 Μήπως ἐσύ εἶσαι ἀνώτερος στήν ἀξία καί τή δύναμη ἀπό τόν πατέρα μας τόν Ἰακώβ, πού μᾶς ἔδωσε ὡς κληρονομιά τό πηγάδι αὐτό καί δέν ζήτησε ἄλλο καλύτερο νερό, ἀλλά ἀπ’ αὐτό ἤπιε καί ὁ ἴδιος, ὅπως καί τά παιδιά του καί τά ζῶα του πού ἔτρεφε καί ἔβοσκε; 13 Τῆς ἀποκρίθηκε τότε ὁ Ἰησοῦς: Βεβαίως δέν ἐννοῶ τό νερό τοῦ πηγαδιοῦ αὐτοῦ. Διότι ὅποιος πίνει ἀπό τό νερό αὐτό, θά διψάσει πάλι. 14 Ἐκεῖνος ὅμως πού θά πιεῖ ἀπό τό νερό πού θά τοῦ δώσω ἐγώ, δέν θά διψάσει ποτέ στόν αἰώνα· ἀλλά τό νερό πού θά τοῦ δώσω θά μεταβληθεῖ μέσα του σέ πηγή νεροῦ πού δέν θά στερεύει, ἀλλά θά ἀναβλύζει καί θά ἀναπηδᾶ καί θά τρέχει πάντοτε γιά νά τοῦ μεταγγίζει ζωή αἰώνια. 15 Τοῦ λέει τότε ἡ γυναίκα: Κύριε, δῶσ’ μου τό νερό αὐτό, γιά νά μή διψῶ καί νά μήν ὑποβάλλομαι σέ τόσο κόπο νά ἔρχομαι ἐδῶ γιά νά βγάζω νερό ἀπό τό πηγάδι. 16 Τῆς λέει ὁ Ἰησοῦς: Ἐφόσον τό νερό αὐτό δέν τό θέλεις μόνο γιά τόν ἑαυτό σου, ἀλλά καί γιά ἐκείνους μέ τούς ὁποίους συζεῖς, πήγαινε, φώναξε τόν ἄνδρα σου κι ἔλα ἐδῶ μαζί μ’ αὐτόν, ὥστε κι ἐκεῖνος νά δεχθεῖ μαζί σου τή δωρεά αὐτή. 17 Τοῦ ἀποκρίθηκε τότε ἡ γυναίκα: Δέν ἔχω ἄνδρα. Τῆς λέει ὁ Ἰησοῦς: Καλά εἶπες «δέν ἔχω ἄνδρα». 18 Διότι ἔχεις πάρει πέντε ἄνδρες, τόν ἕνα ὕστερα ἀπό τόν ἄλλο. Καί τώρα μ’ αὐτόν πού ζεῖς, εἶσαι συνδεδεμένη κρυφά, καί γι’ αὐτό δέν εἶναι ἄνδρας σου. Αὐτό πού εἶπες εἶναι ἀλήθεια. 19 Τοῦ λέει ἡ γυναίκα: Κύριε, καταλαβαίνω ὅτι ἐσύ εἶσαι προφήτης. Διότι μοῦ εἶπες κάποια μυστικά τῆς ζωῆς μου, ἐνῶ δέν μ’ ἔχεις συναντήσει ἄλλη φορά, ἀλλά μόλις σήμερα μέ βλέπεις γιά πρώτη φορά. Σέ παρακαλῶ λοιπόν νά μέ διαφωτίσεις πάνω στό παρακάτω σπουδαῖο ζήτημα: 20 Οἱ πατέρες μας προσκύνησαν καί λάτρευσαν τόν Θεό στό ὄρος αὐτό τό Γαριζείν, ἐνῶ ἐσεῖς οἱ Ἰουδαῖοι λέτε ὅτι στά Ἱεροσόλυμα εἶναι ὁ τόπος πού πρέπει νά λατρεύουμε τόν Θεό. Ἐσύ λοιπόν ὡς προφήτης τί λές γι’ αὐτό; 21 Τῆς λέει ὁ Ἰησοῦς: Πίστεψέ με, γυναίκα, ὅτι γρήγορα ἔρχεται ὁ καιρός πού οὔτε σ’ αὐτό τό βουνό τό Γαριζείν μόνο, οὔτε στά Ἱεροσόλυμα ἀποκλειστικά θά λατρεύσετε τόν οὐράνιο Πατέρα. 22 Ἐσεῖς οἱ Σαμαρεῖτες ἀπορρίψατε τά βιβλία τῶν προφητῶν καί προσκυνᾶτε ἐκεῖνο γιά τό ὁποῖο δέν ἔχετε σαφή καί πλήρη γνώση. Ἐμεῖς οἱ Ἰουδαῖοι προσκυνοῦμε ἐκεῖνο πού γνωρίζουμε περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον. Ἀπόδειξη μάλιστα γι’ αὐτό εἶναι τό ὅτι ὁ Μεσσίας πού θά σώσει τόν κόσμο προέρχεται ἀπό τούς Ἰουδαίους. Αὐτούς διάλεξε ὁ Θεός ὡς λαό δικό του καί αὐτοί τόν γνώρισαν καί τόν λάτρευσαν τελειότερα ἀπό κάθε ἄλλον λαό. 23 Πολύ σύντομα ὅμως ἔρχεται ὥρα, καί μπορῶ νά πῶ ὅτι ἡ ὥρα αὐτή ἔχει ἤδη ἔλθει, πού οἱ πραγματικοί προσκυνητές θά προσκυνήσουν καί θά λατρεύσουν τόν Πατέρα πνευματικά καί ἀληθινά· δηλαδή μέ θεοφώτιστες τίς πνευματικές τους δυνάμεις καί μέ λατρεία ὄχι τυπική καί σκιώδη, ἀλλά πραγματική καί ἐμπνευσμένη ἀπό πλήρη ἐπίγνωση τῆς ἀλήθειας. Διότι καί ὁ Πατήρ ζητᾶ ἐπίμονα τέτοιοι ἀληθινοί καί πραγματικοί προσκυνητές νά εἶναι ἐκεῖνοι πού τόν λατρεύουν. 24 Ὁ Θεός εἶναι πνεῦμα, γι’ αὐτό καί δέν περιορίζεται σέ τόπους. Κι ἐκεῖνοι πού τόν λατρεύουν πρέπει νά τόν προσκυνοῦν μέ τίς ἐσωτερικές τους πνευματικές δυνάμεις, μέ ἀφοσίωση τῆς καρδιᾶς καί τοῦ νοῦ, ἀλλά καί μέ ἀληθινή ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ καί τῆς λατρείας πού τοῦ ἁρμόζει. 25 Τοῦ λέει ἡ γυναίκα: Γνωρίζω ὅτι ἔρχεται ὁ Μεσσίας, ὄνομα πού μεταφράζεται μέ τή λέξη Χριστός. Ὅταν ἔλθει ἐκεῖνος, θά μᾶς τά διδάξει ὅλα. 26 Τῆς λέει ὁ Ἰησοῦς: Ἐγώ εἶμαι ὁ Μεσσίας, ἐγώ πού τή στιγμή αὐτή σοῦ μιλάω. 27 Καί τή στιγμή αὐτή ἀκριβῶς ἦλθαν οἱ μαθητές του καί ἀπόρησαν πού ὁ διδάσκαλος μιλοῦσε δημοσίως μέ γυναίκα, κάτι πού ἀπαγορευόταν ἀπό τίς παραδόσεις τῶν ραββίνων. Κανείς ὅμως δέν τοῦ εἶπε: Τί ζητᾶς νά σοῦ κάνει ἡ γυναίκα αὐτή, ἤ γιά ποιό θέμα μιλᾶς μαζί της; 28 Στό μεταξύ ἡ γυναίκα, γεμάτη συγκίνηση ὕστερα ἀπ’ αὐτά πού ἄκουσε, ἄφησε τή στάμνα της στό πηγάδι καί πῆγε τρέχοντας στήν πόλη κι ἄρχισε νά λέει στούς ἀνθρώπους: 29 Ἐλᾶτε νά δεῖτε ἕναν ἄνθρωπο πού μοῦ εἶπε ὅλα ὅσα ἔχω κάνει, καί αὐτά ἀκόμη τά μυστικά καί προσωπικά στοιχεῖα τῆς ζωῆς μου. Μήπως εἶναι αὐτός ὁ Χριστός; 30 Βγῆκαν λοιπόν ἀπό τήν πόλη οἱ Σαμαρεῖτες κι ἄρχισαν νά ἔρχονται πρός αὐτόν. 31 Στό μεταξύ ὅμως, μέχρι νά εἰδοποιηθοῦν οἱ Σαμαρεῖτες καί νά ἔλθουν νά συναντήσουν τόν Ἰησοῦ, ἐπειδή ὁ Κύριος εἶχε ἀπορροφηθεῖ ἀπ’ τό πνευματικό του ἔργο καί δέν ἐνδιαφερόταν καθόλου γιά φαγητό, τόν παρακαλοῦσαν οἱ μαθητές καί τοῦ ἔλεγαν: Διδάσκαλε, φάε κάτι. 32 Αὐτός ὅμως τούς εἶπε: Ἐγώ ἔχω φαγητό νά φάω πού ἐσεῖς δέν τό ξέρετε. 33 Ἐπειδή λοιπόν δέν κατάλαβαν οἱ μαθητές τή σημασία τῶν λόγων αὐτῶν τοῦ Κυρίου, ἔλεγαν μεταξύ τους: Μήπως τήν ὥρα πού λείπαμε τοῦ ἔφερε κανείς ἄλλος φαγητό κι ἔφαγε; 34 Τούς λέει ὁ Ἰησοῦς: Δικό μου φαγητό, πού μέ χορταίνει καί μέ τρέφει, εἶναι νά κάνω πάντοτε τό θέλημα ἐκείνου πού μέ ἀπέστειλε στόν κόσμο καί νά ὁλοκληρώσω τό ἔργο του, τό ὁποῖο εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καί τό θερμό ἐνδιαφέρον μου γιά τό ἔργο αὐτό μέ ἀπορρόφησε ὁλόκληρο τώρα πού πρόκειται νά ἔλθουν ἐδῶ οἱ Σαμαρεῖτες, καί μοῦ ἔκοψε κάθε ὄρεξη πού προέρχεται ἀπό τή φυσική πείνα. 35 Δέν λέτε ἐσεῖς ὅτι τέσσερις μῆνες μένουν ἀκόμη καί ὁ θερισμός ἔρχεται; Στήν πνευματική ὅμως σπορά εἶναι δυνατόν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ νά καρποφορήσει καί σέ χρονικό διάστημα πολύ πιό σύντομο. Καί γιά νά πεισθεῖτε γιά τό θέμα αὐτό πού σᾶς λέω, σηκῶστε τά μάτια σας καί κοιτάξτε τό πλῆθος αὐτό τῶν Σαμαρειτῶν πού ἔρχονται. Μοιάζουν οἱ ψυχές τους μέ χωράφια, στά ὁποῖα δέν πρόφθασε νά σπαρεῖ ὁ λόγος τῆς ἀλήθειας, κι ὅμως εἶναι λευκά καί ὥριμα πλέον, ἕτοιμα νά θερισθοῦν. Ἔτσι καί σ’ ὅλα τά μέρη τοῦ κόσμου οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων εἶναι τώρα ὥριμες γιά νά δεχθοῦν τή σωτηρία. 36 Κι ἐκεῖνος πού θερίζει στόν πνευματικό αὐτό ἀγρό παίρνει μισθό, ὄχι μόνο διότι χαίρεται καί ἐδῶ βλέποντας τήν πνευματική συγκομιδή, ἀλλά καί διότι θά ἀνταμειφθεῖ καί στή μελλοντική ζωή ἀπό τόν Κύριο. Ἐπειδή λοιπόν ἑλκύει στή σωτηρία ψυχές ἀθάνατες, συναθροίζει καρπό γιά τήν αἰώνια ζωή. Κι ἔτσι, στήν πνευματική σπορά πού γίνεται τώρα, χαίρομαι κι ἐγώ πού σπέρνω μαζί μέ σᾶς πού θά θερίσετε. 37 Διότι στή δική μας περίπτωση ἐφαρμόζεται ἡ ἀληθινή παροιμία, ὅτι ἄλλος ἔσπειρε κι ἄλλος θερίζει. Ἔσπειρα ἐγώ καί θά θερίσετε ἐσεῖς, ὅπως καί μελλοντικά θά σπέρνετε ἐσεῖς καί θά θερίζουν οἱ διάδοχοί σας. 38 Ἐγώ, ὁ Κύριος τοῦ ἀγροῦ, σᾶς ἔστειλα νά θερίζετε καρπό γιά τόν ὁποῖο ἐσεῖς δέν ἔχετε κοπιάσει γιά νά σπαρεῖ. Ἄλλοι, δηλαδή ἐγώ καί οἱ προφῆτες πρίν ἀπό μένα, ἔχουν κοπιάσει κι ἔχουν σπείρει, κι ἐσεῖς ἔχετε μπεῖ στούς κόπους καί τή σπορά τους γιά νά θερίσετε. 39 Ἀπό τήν πόλη ἐκείνη Συχάρ πολλοί ἀπό τούς Σαμαρεῖτες πίστεψαν σ’ αὐτόν ὅτι ἦταν ὁ Μεσσίας, ἐξαιτίας τῆς μαρτυρίας τῆς γυναίκας πού ἔλεγε «μοῦ εἶπε ὅλα ὅσα ἔχω κάνει, κι αὐτά ἀκόμη τά μυστικά μου, τά ὁποῖα δέν ἤξεραν οὔτε ἐκεῖνοι μέ τούς ὁποίους συζῶ καί μέ γνωρίζουν ἀπό πολύ καιρό». 40 Ὅταν λοιπόν ἦλθαν κοντά του οἱ Σαμαρεῖτες, τόν παρακαλοῦσαν νά μείνει γιά πάντα μαζί τους. Κι ἔμεινε ἐκεῖ δύο ἡμέρες. 41 Καί ἀπό τή διδασκαλία πού τούς ἔκανε τίς δύο αὐτές ἡμέρες πίστεψαν πολύ περισσότεροι ἀπό ἐκείνους πού εἶχαν ἔλθει στό πηγάδι καί τόν εἶχαν παρακαλέσει νά μείνει στήν πόλη τους. 42 Καί στή γυναίκα ἔλεγαν ὅτι δέν πιστεύουμε πλέον μόνο γιά τά ὅσα μᾶς εἶπες ἐσύ. Διότι ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τόν ἔχουμε τώρα ἀκούσει καί γνωρίζουμε πλέον ὅτι αὐτός εἶναι ἀληθινά ὁ Σωτήρας ὅλου τοῦ κόσμου, ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ὁ Χριστός.
