ΘΕΜΑ: Μικρασία Ὀρθόδοξη καί Ἑλληνική
ΕΒΔΟΜΑΔΑ: 24-30 Ὀκτωβρίου 2022
ΑΡΘΡΟ: «Μικρασία Ὀρθόδοξη καί Ἑλληνική!», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2271/1& 15/9/2022/ σελ. 367-368.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:
ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:1. Περιοδικό «Πρός τή Νίκη», Τεῦχος 869, Σεπτέμβριος 2022, ἀφιερωματικό τεῦχος στή Μνήμη τῆς Μικρασίας 2. «Μικρά Ἀσία, μεγάλη καί μαρτυρική», ἐκδ. «ΣΩΤΗΡ», Ἀθήνα 2022.
Μεταφορτώσεις
|
Θέμα για τους κυκλάρχες
|
Άρθρο
|
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Τήν ἑβδομάδα αὐτή θά γιορτάσουμε τά 82 χρόνια ἀπό τό Ἔπος τοῦ 1940. Τό κύριο ἄρθρο τοῦ περιοδικοῦ «Ο ΣΩΤΗΡ» μέ τόν τίτλο «Μακριά χτυποῦν καμπάνες ἀπό κρύσταλλο» θά μᾶς δώσει ἰσχυρό μήνυμα γιά τήν ἐθνική γιορτή τοῦ 1940. Ἀλλά ἐπειδή τό ἔτος 2022 εἶναι ἐπετειακό ἔτος γιά τή Μικρασία, τό θέμα τοῦ Κύκλου μας θά τό ἀφιερώσουμε στή Μνήμη τῆς Μικρασίας. 100 χρόνια μετά τή Μικρασιατική καταστροφή πολλοί μιλοῦν γιά Μικρά Ἀσία τουρκική. Ὅμως ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά διαγράψουμε 3000 χρόνια ἑλληνικῆς ἱστορίας, γι᾿ αὐτό θά μιλήσουμε γιά Μικρασία Ὀρθόδοξη καί Ἑλληνική.
Α΄ ΜΕΡΟΣ: Μικρασία Ἑλληνική
1. Θά διαβάσουμε τό πρῶτο μέρος τοῦ ἄρθρου «Μικρασία Ὀρθόδοξη καί Ἑλληνική!», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2271/1& 15/9/2022/σελ. 367-368, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «κατήγαγε τίς δύο πρῶτες μεγάλες νίκες κατά τῶν Περσῶν, στόν Γρανικό ποταμό καί στήν Ἰσσό (334 καί 333 π.Χ.)», σελ. 367, β΄ στήλη, καί θά ποῦμε στά Μέλη: Οἱ Ἕλληνες μιλοῦμε γιά Μικρά Ἀσία Ὀρθόδοξη καί Ἑλληνική. Ἄς δοῦμε στό πρῶτο Μέρος τοῦ θέματος, γιατί μιλοῦμε γιά Μικρά Ἀσία Ἑλληνική; (Σκέψεις Μελῶν…) Διότι ἡ Μικρά Ἀσία κατοικοῦνταν ἀπό Ἕλληνες ἀπό τόν 11ο αἰώνα π.Χ. μέχρι τό 1922 μ.Χ. Ὑπάρχει ἄλλο ἔθνος, ἄλλος λαός πού νά κατοικοῦσε στή Μικρά Ἀσία τριάντα καί πλέον αἰῶνες, ὅπως τήν κατοικοῦσαν οἱ Ἕλληνες; Δέν ὑπάρχει κανένα ἔθνος, κανένας λαός. Ἕνα διάστημα (δύο περίπου αἰώνων) μᾶς ὑποδούλωσαν οἱ Πέρσες, ἀλλά χωρίς νά φύγουν οἱ Ἕλληνες ἀπό τίς πατρογονικές ἑστίες τους. Ἦλθε κατόπιν ὁ στρατηλάτης Μέγας Ἀλέξανδρος καί ξανάγινε ὅλη ἡ Μικρά Ἀσία Ἑλληνική. Ἕνα δεύτερο χρονικό διάστημα (ἀπό τό 146 π.Χ. μέχρι τό 331 μ.Χ.) μᾶς ὑποδούλωσαν οἱ Ρωμαῖοι. Ἀλλά μέ τή μεταφορά τῆς πρωτεύουσας τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τή Ρώμη στήν Κωνσταντινούπολη, ἐξελληνίστηκε ἡ Αὐτοκρατορία καί ἡ Μικρά Ἀσία παρέμεινε Ἑλληνική. Τελευταῖοι μᾶς ὑποδούλωσαν οἱ Τοῦρκοι (ὁλοκληρωτικά τό 1453 μέ τήν πτώση τῆς Πόλεως). Ἀλλά μέχρι τό 1922 οἱ Ἕλληνες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας παρέμεναν στίς πατρογονικές ἑστίες τους καί κυριαρχοῦσαν στό ἐμπόριο, στά γράμματα καί στόν πολιτισμό. Τό 1922 ἔγινε ἡ μεγάλη καταστροφή. Οἱ Τοῦρκοι φόνευσαν ἑπτακόσιες χιλιάδες Ἕλληνες, ἔδιωξαν πρός τή μητροπολιτική Ἑλλάδα μέ τήν ἀνταλλαγή τῶν πληθυσμῶν 1,5 ἑκατομμύριο Ἕλληνες καί ἐξισλάμισαν μέ τή βία τούς περισσότερους ἀπό τούς Ἕλληνες πού παρέμειναν στή Μικρά Ἀσία. Ἀλλά τό ἔγκλημά τους καί τήν ἁμαρτία τους αὐτή σέ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ θά τήν πληρώσουν μέ τό ἴδιο τίμημα. Σύμφωνα μέ τήν προφητεία τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ: «Ἀπό τούς Τούρκους τό 1/3 θά σκοτωθεῖ, τό ἄλλο τρίτο θά βαπτισθεῖ καί μονάχα τό 1/3 θά πάει στήν Κόκκινη Μηλιά». Δηλαδή, θά ἐκδιωχθοῦν στά βάθη τῆς Ἀσίας πιό πέρα ἀπό τήν Ἄγκυρα.
2. Τά σύνορα τῆς Ἑλλάδος ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι τό 1922 δέν ἦταν τά περιορισμένα σύνορα τοῦ νεότερου Ἑλληνικοῦ Κράτους, πού φθάνουν μέχρι τόν Ἕβρο ποταμό. Ἦταν τά σύνορα τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος πού ἔφθανε μέχρι τά παράλια τῆς Ἀζοφικῆς θάλασσας, πού ἀνήκουν τώρα στή Ρωσία, μέχρι τήν Ὀδησσό, πού ἀνήκει τώρα στήν Οὐκρανία, μέχρι τή Νότια Ἰταλία καί τή Σικελία, πού ἀνήκουν τώρα στήν Ἰταλία, μέχρι τήν Κορσική πού ἀνήκει τώρα στή Γαλλία. Σ᾿ αὐτή τή Μεγάλη Ἑλλάδα ἡ Μικρά Ἀσία δέν ἦταν παραμεθόρια ἐπαρχία, ἀλλά ἦταν ἡ σπονδυλική στήλη, ἡ καρδιά, τό κέντρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τί ἔχετε νά πεῖτε πάνω σ᾿ αὐτό; (Σκέψεις Μελῶν…) Πράγματι· ἡ Μικρά Ἀσία ἦταν τό κέντρο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στή Μικρά Ἀσία ἤκμασαν πανάρχαιες ἑλληνικές πόλεις, ἡ Σμύρνη, ἡ Φώκαια, ἡ Ἔφεσος, ἡ Μίλητος, οἱ Κυδωνίες, ἡ Ἀλικαρνασσός, ἡ Πέργη, ἡ Σινώπη, ἡ Ἀμισός, ἡ Κερασούντα, ἡ Τραπεζούντα, τά Κοτύωρα, τά Σούρμενα. Ὅσοι ἐπισκέπτονται τίς πόλεις αὐτές βλέπουν ἀρχαίους ναούς, ἀρχαῖα θέατρα! Βλέπουν Ἑλλάδα καί μόνο Ἑλλάδα! Μποροῦμε ὅλες αὐτές τίς πανάρχαιες ἑλληνικές πόλεις νά τίς διαγράψουμε, ἐπειδή τά τελευταῖα χρόνια τίς κατέχουν οἱ Τοῦρκοι; Μποροῦμε νά διαγράψουμε ἀπό τήν ἱστορία μας τόν Ὅμηρο, κορυφαῖο ποιητή τῆς παγκόσμιας λογοτεχνίας· τόν Θαλῆ τόν Μιλήσιο, ἕναν ἀπό τούς ἑπτά σοφούς τοῦ κόσμου· τόν μέγα Ἡράκλειτο τόν Ἐφέσιο· τόν Αἴσωπο, πατέρα τοῦ ἀρχαίου μύθου· τόν Ἡρόδοτο, πατέρα τῆς ἱστορίας· τόν κυνικό φιλόσοφο Διογένη· τόν Βίαντα ἀπό τήν Πριήνη, ἕναν ἀπό τούς ἑπτά σοφούς τῆς ἀρχαιότητας· τόν Ἱππόδαμο, πατέρα τῆς πολεοδομίας· τόν Ἵππαρχο, πατέρα τῆς τριγωνομετρίας καί τῆς ἀστρονομίας· τόν Στράβωνα, τόν διασημότερο Γεωγράφο τῆς ἀρχαιότητας; Ὅλοι αὐτοί οἱ κορυφαῖοι ἐπιστήμονες – καί πλεῖστοι ἄλλοι – ἦταν Μικρασιάτες! Ἐπίσης μποροῦμε νά διαγράψουμε τά θαυμάσια ἔργα τέχνης πού μᾶς ἄφησαν; Ὅλα βρίσκονται στή Μικρασία καί διατρανώνουν τήν ἑλληνικότητά της!
3. Ἐπίσης γράφει στό ἄρθρο ὅτι ὅλες οἱ πρωτεύουσες τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου πελάγους εἶναι χτισμένες στίς ἀνατολικές ἀκτές τῶν νησιῶν, ἀπέναντι ἀπό τίς ἀκτές τῆς Μικρασίας. Γιατί; (Σκέψεις Μελῶν…) Ἀσφαλῶς ὄχι μόνο γιά νά εἶναι ὑπήνεμες, ἀλλά διότι ἦταν ἄμεσα συνδεδεμένες μέ τή ζωή τῶν μικρασιατικῶν πόλεων: τῶν Κυδωνιῶν, τῆς Σμύρνης, τῆς Κύμης, τῆς Φώκαιας, τῆς Ἐφέσου, τῆς Μιλήτου, τῆς Ἀλικαρνασσοῦ, τῆς Πέργης. Ὁ ἄμεσος συσχετισμός τῶν νησιῶν τοῦ Αἰγαίου πελάγους μέ τίς παραλιακές πόλεις τῆς Μικρᾶς Ἀσίας διατρανώνει τήν ἑλληνικότητά της.
4. Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ὁ μεγαλύτερος στρατηλάτης ὅλων τῶν ἐποχῶν, κατήγαγε τίς δύο πρῶτες μεγάλες νίκες κατά τῶν Περσῶν στόν Γρανικό ποταμό καί στήν Ἰσσό. Ἐκεῖ ὡς ἐλευθερωτή τόν ὑποδέχθηκαν οἱ κάτοικοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, διότι ἦταν κι αὐτοί Ἕλληνες.
5. Ἀλλά καί πρίν ἀπό τόν Μέγα Ἀλέξανδρο, τό 401 π.Χ. δεκατρεῖς χιλιάδες Ἕλληνες μισθοφόροι στρατιῶτες μέ ἀρχηγό τόν Σπαρτιάτη Κλέαρχο πῆγαν νά πολεμήσουν στό πλευρό τοῦ Κύρου κατά τοῦ Ἀδελφοῦ του Ἀρταξέρξη. Ἡ σφοδρή ἀναμέτρηση ἔγινε στά Κούναξα (περιοχή κοντά στή Βαβυλώνα). Στόν πόλεμο ἐκεῖνο οἱ Ἕλληνες δέν ἡττήθηκαν, ἀλλά σκοτώθηκε ὁ Κύρος, στό πλευρό τοῦ ὁποίου πολεμοῦσαν. Κατόπιν ὁ Ἀρταξέρξης μέ δόλιο τρόπο κάλεσε στή σκηνή του τούς ἀνώτατους ἀξιωματικούς τῶν Ἑλλήνων καί τούς σκότωσε. Ἀκέφαλοι οἱ Μύριοι τοῦ Ξενοφώντα πῆραν τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς. Μετά ἀπό περιπετειῶδες ταξίδι τεσσάρων μηνῶν ἔφθασαν στήν Τραπεζούντα τοῦ Πόντου καί μετά στήν Κερασούντα. Ἐκεῖ τούς ὑποδέχθηκαν οἱ Ἕλληνες τοῦ Πόντου ὡς συμπατριῶτες. Τούς περιποιήθηκαν καί τούς βοήθησαν νά ἐπιστρέψουν μέ πλοῖα στή μητροπολιτική Ἑλλάδα. Τό ἱστορικό αὐτό γεγονός ἀποδεικνύει περίτρανα ὅτι ἡ Μικρά Ἀσία καί ὅλα τά παράλια τοῦ Εὔξεινου Πόντου κατοικοῦνταν ἀπό ἀρχαιοτάτων χρόνων ἀπό Ἕλληνες.
Β΄ ΜΕΡΟΣ: Μικρασία Ὀρθόδοξη
Ἔπειτα θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο καί θά ποῦμε στά Μέλη: Τό δεύτερο Μέρος τοῦ ἄρθρου καταθέτει πολύ δυνατά στοιχεῖα, τά ὁποῖα ἀποδεικνύουν ὅτι ἡ Μικρά Ἀσία εἶναι Ὀρθόδοξη καί Ἑλληνική. Ποιά εἶναι αὐτά τά στοιχεῖα; (Σκέψεις Μελῶν)…
1. Στή Μικρά Ἀσία περπάτησαν ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας ὁ Πρωτόκλητος, ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος καί ὁ κορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος, οἱ ὁποῖοι ἔφεραν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στίς δεκτικές ψυχές τῶν Μικρασιατῶν προγόνων μας.
2. Σέ μικρασιατικές Ἐκκλησίες ἀπευθύνονται ἡ πρός Γαλάτας, ἡ πρός Ἐφεσίους καί ἡ πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολές τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ἐπίσης οἱ Α΄ καί Β΄ πρός Τιμόθεον ἐπιστολές ἀπευθύνονται στόν Τιμόθεο, Ἐπίσκοπο Ἐφέσου. Καί ἡ πρός Φιλήμονα ἀπευθύνεται στόν Φιλήμονα, ἐκλεκτό μέλος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Κολασσῶν.
3. Τέσσερις ἀπό τίς ἑπτά Οἰκουμενικές Συνόδους, ἡ Α΄, ἡ Γ΄, ἡ Δ΄ καί ἡ Ζ΄ Οἰκουμενικές Σύνοδοι, ἔλαβαν χώρα στά ἱερά χώματα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Οἱ ἑπτά λυχνίες τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι ἑπτά Ἐκκλησίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας: Ἐφέσου, Σμύρνης, Περγάμου, Θυατείρων, Σάρδεων, Φιλαδελφείας καί Λαοδικείας.
4. Οἱ Μεγάλοι Καππαδόκες Πατέρες, ὁ Μέγας Βασίλειος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης καί ἄλλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας εἶναι Μικρασιάτες.
5. Πλεῖστοι μεγάλοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ἅγιος Πολύκαρπος, Ἐπίσκοπος Σμύρνης, ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος Ἀντιοχείας, ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὁ ἅγιος Γεώργιος, ὁ ἅγιος Στυλιανός, οἱ ἅγιοι Θεόδωροι, οἱ ἅγιοι Σαράντα Μάρτυρες, ἡ ἁγία Βαρβάρα, ἡ ἁγία Κυριακή, ἡ ἁγία Μακρίνα, ἀδελφή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἡ ἁγία Μαρίνα, ὁ ἅγιος Παντελεήμων, ὁ ἅγιος Μάμας, ὁ ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος, ὁ ἅγιος Ἄνθιμος, ὁ ἅγιος Μόδεστος, ὁ ἅγιος Νίκων ὁ «μετανοεῖτε», ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης, ὁ ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης, ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης, ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ἡ ἁγία Σοφία τῆς Κλεισούρας, ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἐν Εὐβοίᾳ εἶναι Ἅγιοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου. Μποροῦμε νά τούς διαγράψουμε ὅλους αὐτούς, ἐπειδή τά τελευταῖα ἑκατό χρόνια κατέχουν οἱ Τοῦρκοι τή Μικρασία; Μποροῦμε νά διαγράψουμε τίς μικρασιατικές μοναστικές πολιτεῖες, τόν Ὄλυμπο τῆς Βυθινίας, τό ὄρος Λάτρος, κοντά στή Μίλητο, τό Γαλήσιον ὄρος, κοντά στήν Ἔφεσο, τήν Παναγία Σουμελᾶ;
6. Μποροῦμε νά διαγράψουμε τήν πανένδοξη ὑπερχιλιόχρονη βυζαντινή Αὐτοκρατορία, ἀρκετοί αὐτοκράτορες τῆς ὁποίας ἦταν Μικρασιάτες; Μποροῦμε νά διαγράψουμε τήν Κωνσταντινούπολη, τή βασιλίδα τῶν πόλεων, ἐπειδή τώρα τήν κατέχουν οἱ Τοῦρκοι; Μποροῦμε νά διαγράψουμε τήν Ἁγιά Σοφιά, ἐπειδή οἱ Τοῦρκοι τήν ἔκαναν τζαμί; Μποροῦμε νά διαγράψουμε τή διαρκή παρουσία μέχρι σήμερα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως;
7. Οἱ ἴδιοι οἱ κατακτητές χαρακτήριζαν τή Σμύρνη «γκιαούρ Ἰσμίρ» (Σμύρνη τῶν ἀπίστων), γιατί ἦταν ἑλληνική πόλη. Σ᾿ αὐτήν μαρτύρησαν ὁ ἅγιος Χρυσόστομος Σμύρνης καί οἱ λοιποί ἱερομάρτυρες τῆς μεγάλης τραγωδίας.
8. Μερικοί λένε: Ἡ Μικρασία ἦταν Ὀρθόδοξη καί Ἑλληνική. Τώρα δέν εἶναι. Ἀπαντοῦμε: Καί τώρα τό 1/3 τῆς Τουρκίας εἶναι κρυπτοχριστιανοί. Σύντομα θά τούς φανερώσει ὁ Θεός καί θά λάμψει πάλι ἡ Ὀρθοδοξία στή Μικρασία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ (προσευχή)
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, διά πρεσβειῶν τῶν Μικρασιατῶν Ἁγίων, δῶσε τή Χάρι Σου στούς ἀπογόνους τους νά βαδίζουν σύμφωνα μέ τό ἅγιο θέλημά Σου! Στερέωνε τήν Ὀρθοδοξία στίς πιστές καρδιές τῶν κρυπτοχριστιανῶν τῆς Μικρασίας καί τοῦ Πόντου καί δῶσε τους τή Χάρι Σου νά ἔλθει σύντομα ἡ ὥρα πού θά λατρεύουν ἐλεύθεροι κι αὐτοί Ἐσένα, τόν μόνο ἀληθινό Θεό. Ἀξίωσέ τους νά βαδίζουν μέ συνέπεια τήν ὁδό τοῦ ἁγιασμοῦ, γιά νά δοξάζεται κι ἀπ᾿ τούς Μικρασιάτες τό ὑπερένδοξο καί ὑπερύμνητο ὄνομά Σου στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΣΥΝΘΗΜΑ
«Μικρασία Ὀρθόδοξη καί Ἑλληνική!»
Τό ἑπόμενο θέμα μας θά εἶναι ἀπό τό ἄρθρο «Ἄν δέν θέλεις νά πεινάσεις», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2268/1/7/2022/ σελ.303-304.
