Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος διακήρυξε τὴν κάθετη ἀντίθεσή της πρὸς τὶς ἀμβλώσεις. Καὶ ἀποφάσισε νὰ ἀναγνωσθεῖ σχετικὴ ἐγκύκλιός της στοὺς ναοὺς τῆς χώρας στὶς 8 Σεπτεμβρίου, ἡμέρα ποὺ γιορτάζεται τὸ Γενέθλιο τῆς Θεοτόκου. Σύμφωνα μὲ τὴν ἐγκύκλιο αὐτή, πάγια θέση τῆς Ἐκκλησίας, βασισμένη στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ στὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὅτι τὸ ἔμβρυο εἶναι πλήρης καὶ ἀκέραιος ἄνθρωπος ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεώς του καὶ γι’ αὐτὸ θεωρεῖ τὴν ἑκούσια ἔκτρωση ὡς φόνο καὶ δὲν τὴν ἀποδέχεται («Καθημερινὴ» 27-8-2022).
Στὴν ἐγκύκλιο αὐτὴ ἡ Σύνοδος, μεταξὺ ἄλλων, τονίζει: «Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου ὡς ψυχοσωματικῆς ὀντότητας ἀρχίζει μὲ τὸ θαῦμα τῆς γονιμοποίησης… Τὸ ἔμβρυο εἶναι τέλειος ἄνθρωπος… Ὁ ἄνθρωπος δέν… γεννιέται ὅταν ἀρχίζει ἡ πρώτη του ἀναπνοὴ μὲ τὸν τοκετό. Ἔχει ἤδη ξεκινήσει τὸ ταξίδι του ἀπὸ τὴ στιγμὴ τῆς συλλήψεώς του. Ἡ ἀρχὴ τῆς ὕπαρξής του… ταυτίζεται μὲ αὐτὴ τὴ μοναδικὴ στιγμή… Καὶ ἀπὸ τότε ὀφείλουμε τόν σεβασμὸ καὶ τὴν προστασία μας, ἰδίως τότε πού… δὲν ἔχει φωνὴ οὔτε δύναμη, ἔχει ὅμως ζωή…
Δυστυχῶς, ὅμως, στὶς μέρες μας ὑπάρχουν ἐπιστημονικὲς δῆθεν θεωρήσεις ποὺ ἀμφισβητοῦν αὐτὴ τὴν ἀξία τοῦ ἐμβρύου, ὑπάρχουν κοινωνικὲς ἀντιλήψεις ποὺ τὸ ἐγκαταλείπουν ἀπροστάτευτο, στερώντας του τὸ προνόμιο τῆς ζωῆς, ὑπάρχει νομολογία ποὺ θωρακίζει νομικὰ τὶς ἐκτρώσεις, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὸ δικαίωμα τοῦ ἐμβρύου στὴ ζωή, δικαιολογώντας ἔτσι τὴν ἀνθρώπινη ἀγριότητα…»
Ἡ ἐγκύκλιος τῆς Συνόδου καταλήγει: «Ἡ Ἐκκλησία… δὲν μπορεῖ νὰ θεωρήσει τὴν ἐπιλογὴ τῆς ἄμβλωσης ἁπλῶς καὶ μονομερῶς σὰν ἕνα νομικὸ ζήτημα ἢ ἀπόλυτο ἀνθρώπινο δικαίωμα τῆς κυοφορούσας… Γι’ αὐτὸ καὶ ὑψώνει τὴ φωνή της γιὰ τὴν προστασία τῆς ζωῆς καὶ τῆς γέννησης τῶν ἀγέννητων καί… ζητεῖ ἀπὸ τὶς εὐλογημένες μὲ τὴ δυνατότητα τῆς μητρότητος γυναῖκες νὰ προστατεύσουν μὲ κάθε τρόπο τὸν θησαυρὸ τῆς ζωῆς ποὺ κρατοῦν στὰ σπλάχνα τους… Ἡ ἐσκεμμένη καὶ ἄκριτη ἀφαίρεση μιᾶς ζωῆς εἶναι ἀντίθετη πρὸς τὸν ὀφειλόμενο σεβασμό μας στὴν ἱερότητα τῆς θείας δημιουργίας».
Εἶναι πράγματι ξεκάθαρη καὶ ἀξιοπρόσεκτη ἡ ἐγκύκλιος αὐτὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Καὶ εἶναι εὐτυχὲς τὸ γεγονὸς ὅτι τὴ δημοσίευσαν τὰ περισσότερα Μ.Μ.Ε.
Δυστυχῶς ὅμως κάποια Μ.Μ.Ε., ἀντὶ νὰ ἐπικεντρωθοῦν στὴ σημασία τῆς ἐγκυκλίου, παρουσίασαν περισσότερο τὶς διαμαρτυρίες ἀπὸ καμιὰ πενηνταριὰ γυναῖκες, ποὺ ἀνήκουν ὀργανωμένα σὲ «φεμινιστικὲς συλλογικότητες» καὶ ἔσπευσαν «αὐθόρμητα» τὴν Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου ἔξω ἀπὸ τὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἀθηνῶν νὰ διαμαρτυρηθοῦν, γιὰ νὰ στηρίξουν «τὸ δικαίωμα τῆς γυναίκας στὴν ἄμβλωση», νὰ διακηρύξουν «ὅτι ἡ ἐγκυμοσύνη εἶναι προσωπικὸ μέλημα κάθε γυναίκας» καὶ ὅτι «κανένας δὲν πρέπει νὰ ἔχει λόγο στὴν αὐτοδιάθεση καὶ στὸ σῶμα κάποιου ἄλλου καὶ εἰδικὰ ἡ Ἐκκλησία».
Τί κρίμα! Ὅλοι μποροῦν νὰ ἔχουν δικαίωμα λόγου πάνω στὴ γῆ, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία! Καὶ ὅλοι μποροῦν νὰ ἔχουν δικαίωμα στὴ ζωὴ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἀπροστάτευτα ἀγέννητα παιδιά! Τὸ δὲ χειρότερο εἶναι ὅτι καμιὰ ἑλληνικὴ κυβέρνηση μέχρι στιγμῆς δὲν τόλμησε νὰ κατοχυρώσει νομοθετικὰ τὸ δικαίωμα στὴ ζωὴ τοῦ ἀγέννητου παιδιοῦ!
