Ἀξιολογότατο ἄρθρο τοῦ κ. Μανώλη Κοττάκη στὴν ἐφημερίδα «Ἑστία» (17-5-2022) θέτει τὰ πράγματα γιὰ τὴν ἑλληνικὴ κοινωνία στὴν ἀληθινή τους βάση καὶ ἱεράρχηση, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν «ὑπερδικαιωματισμό», ὅπως τὸν ὀνομάζει, τὸν ὁποῖο ἡ πολιτικὴ προπαγάνδα (ποὺ μάλιστα ἐμφανίζεται μὲ τὸν ὅρο «ὀρθότητα») προβάλλει σχεδὸν καταπιεστικὰ στὴν κοινὴ γνώμη.
Γράφει σχετικὰ ὁ ἀρθρογράφος: «Κάθε μέρα καὶ μὲ πλεῖστες ἀφορμὲς ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημέρωσης ἀφιερώνεται ἄπειρος χρόνος γιὰ ζητήματα ὅπως: ἡ στείρωση τῶν σκύλων, τὰ δικαιώματα τῶν γατιῶν (…) τὰ δικαιώματα τῶν ΛΟΑΤΚΙ (…) οἱ ἔμφυλες ταυτότητες, ἡ ἐλεύθερη χρήση ναρκωτικῶν (…) τὸ δικαίωμα τῆς άποτέφρωσης (…) καὶ λοιπά. Καὶ βεβαίως ἡ… ἐμβληματικὴ μεταρρύθμιση τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφίλων». Ἀφοῦ δηλώσει τὴν κάθετη διαφωνία του μὲ τὴν ὑπερπροβολὴ ὅλου αὐτοῦ τοῦ δικαιωματισμοῦ, ὁ κ. Κοττάκης συνεχίζει: «Ἔχω τὴν ἰσχυρὰ ἐντύπωση ὅτι ἡ χώρα μας πάσχει ἀπὸ βαθιὰ κρίση προσανατολισμοῦ. Θέματα ποὺ ἀφοροῦν στὴν προοπτικὴ καὶ τὴ συνέχεια τοῦ ἔθνους ὡς συλλογικῆς ὀντότητας μέσα στὸν χῶρο καὶ στὸν χρόνο, ὑποβαθμίζονται συστηματικῶς, ἂν δὲν ἀπαγορεύεται νὰ συζητῶνται, ἐνῶ θέματα ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν, ποὺ δὲν ἔχουν ὅμως τὴν ἴδια ἐπίδραση στὴν ἀντοχὴ καὶ στὸ μέλλον τῆς πατρίδας στὸν νέο κόσμο, θεωροῦνται μείζονα».
Ὁ ἐν λόγῳ ἀρθρογράφος προτείνει τὴν ἀπαξίωση ὅλης αὐτῆς τῆς προπαγάνδας καὶ τὴν ἐνασχόλησή μας μὲ τὰ ἀληθινὰ θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν πατρίδα καὶ τὸ ἔθνος μας: «Εἶναι καιρὸς νὰ ἀρχίσουμε νὰ περιφρονοῦμε αὐτὴ τὴν ἀτζέντα (…). Ἐπὶ τοῦ κοινωνικοῦ, τὸ πρόβλημα εἶναι ἡ καταπίεση ποὺ αἰσθάνεται ἡ ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα ἢ τὸ γεγονὸς πὼς διστάζουμε νὰ κάνουμε παιδιά; Τὸ πρόβλημα εἶναι τὰ συμπαθὴ τετράποδα ἢ ἡ διάλυση τῆς παραδοσιακῆς οἰκογένειας, ἡ ὁποία στὰ 201 χρόνια τοῦ ἐλεύθερου βίου μας ἦταν παράγοντας κοινωνικῆς συνοχῆς, οἰκονομικῆς ἀνάπτυξης καὶ συνέχισης τῆς ἐθνικῆς μας ὑπόστασης; (…) Τὸ ζήτημα τοῦ συλλογικοῦ θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας, ποὺ εἶναι, ὅταν λειτουργεῖ σωστά, τὸ θεμέλιο τῆς κοινωνίας, εἶναι σημαντικότερο τοῦ ὑπερδικαιωματισμοῦ, τὸν ὁποῖο συναντᾶμε πλειστάκις στὰ πρωτοσέλιδα τῶν ἐφημερίδων, στὰ ραδιόφωνα καὶ στὰ κανάλια».
Εἶναι σαφὲς ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ ὑπερβολικὴ προβολὴ τοῦ ἄκρατου δικαιωματισμοῦ στόχο ἔχει τὸν ἀποπροσανατολισμὸ τῆς κοινῆς γνώμης ἀπὸ τὰ μείζονα καὶ πρώτιστα θέματα ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μᾶς ἀπασχολοῦν, καὶ τὴν πρόσδεσή μας σ’ ἕνα νεοεποχίτικο ἅρμα μετεξελίξεως τοῦ πολίτη σὲ πειθήνιο ὄργανο μιᾶς ἰδεολογικῆς ἀπολυταρχίας, ἡ ὁποία ἀπεργάζεται τὸν πνευματικὸ ἐκφυλισμὸ τοῦ ἔθνους. Τὸ κράτος, σύμφωνα μὲ τὸ ἰσχύον Σύνταγμα, εἶναι ὑποχρεωμένο νὰ προστατεύει τὸν ἱερὸ θεσμὸ τῆς φυσικῆς οἰκογένειας. Συμβαίνει σήμερα αὐτό; Ἡ ἐθνικὴ ὁμοιογένεια τῆς πατρίδος μας περιφρουρεῖται καὶ ἐνισχύεται ἀπὸ τὰ ὄργανα τῆς Πολιτείας; Ἢ προτείνεται ἡ λύση τοῦ δημογραφικοῦ μὲ τὴν περαιτέρω ἀθρόα προσέλευση καὶ ἑλληνοποίηση μεταναστῶν; Ἡ Παιδεία ὑπηρετεῖ τὶς ὑψηλὲς ἀξίες καὶ τὰ ἰδανικὰ τοῦ ἑλληνικοῦ ἔθνους; Αὐτὰ εἶναι κάποια ἀπὸ τὰ μείζονα θέματα ποὺ πρέπει νὰ μὴ μᾶς ἀφήνουν νὰ ἡσυχάζουμε ὅσοι πιστεύουμε στὴν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητα αὐτοῦ τοῦ τόπου.
