Ὀγδονταδύο χρόνια πρὶν ἀναδείχθηκε μιὰ γενιὰ γιγάντων, ποὺ ὄρθωσαν τὸ ἀνάστημά τους σὲ δυὸ αὐτοκρατορίες καὶ τὶς ταπείνωσαν. Πότισαν τὴ γῆ μὲ τὸ αἷμα τους, ἄφησαν στὰ βουνὰ καὶ τὶς χαράδρες τὰ ἁγιασμένα ἀπὸ τὴ θυσία σώματά τους.
Τότε ἔμεινε ὅλος ὁ κόσμος ἄφωνος μὲ τὸν τιτάνιο ἀγώνα τους. Ὑμνήθηκαν ὡς ὑπεράνθρωποι σχεδόν, καὶ ὑπῆρχε διάχυτη ἡ βεβαιότητα ὅτι τὸ κατόρθωμά τους δὲν ἦταν ἁπλῶς ἀνθρώπινο· ὅτι εἶχαν τὴ βοήθεια καὶ τὴν προστασία τῆς Παναγίας μας, καὶ ἔτσι δημιούργησαν τὸ θαῦμα τοῦ ᾿40.
Τὴ βεβαιότητα αὐτὴ τὴν ἐξέφρασαν ὄχι μόνο κορυφαῖοι ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος, ὅπως ὁ Ἐλύτης, ὁ Γιάννης Τσαρούχης, ὁ Ἄγγελος Τερζάκης καὶ τόσοι ἄλλοι, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ πρεσβευτὴς τῆς Ἰταλίας Γκράτσι.
Τὰ μηνύματα τῆς τότε ἡγεσίας, τοῦ Βασιλέως, τοῦ Πρωθυπουργοῦ, τοῦ Ἀρχιστρατήγου καὶ ἀσφαλῶς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, αὐτὸ τὸ πνεῦμα ἐξέφραζαν. Ὅπως καὶ ἡ Ἡμερήσια Διαταγὴ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940 τοῦ ἥρωα τῆς Μάχης τοῦ Καλπακίου, Διοικητῆ τῆς 8ης Μεραρχίας, στρατηγοῦ Χαράλαμπου Κατσιμήτρου ποὺ ἔλεγε: «Ὁ Θεὸς ἂς βοηθήσῃ τὸν τίμιον ὑπὲρ πατρίδος ἀγῶνα μας καὶ ἂς εὐλογήσῃ τὰ ὅπλα μας».
Ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια ὅμως, τὴν ἡμέρα αὐτῆς τῆς δεύτερης μεγάλης Ἐθνικῆς μας Ἑορτῆς, οἱ πολιτικοὶ ὅλων τῶν κομμάτων τοῦ Κοινοβουλίου ἀπαξιοῦν νὰ κάνουν ὁποιαδήποτε ἀναφορὰ σ᾿ αὐτὸ τὸν παράγοντα, τὴ θεία δηλαδὴ βοήθεια καὶ εἰδικότερα τὴ σκέπη καὶ τὴν προστασία τῆς Παναγίας μας. Πηγαίνουν τυπικὰ στὴ Δοξολογία στὸν Μητροπολιτικὸ Ναό, ἀλλὰ στὰ μηνύματά τους σιωποῦν.
Τὸ ἴδιο ἔγινε κι ἐφέτος. Οὔτε ἡ κυρία Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας, οὔτε ὁ Πρωθυπουργός, οὔτε οἱ ἀρχηγοὶ τῶν ἄλλων κομμάτων θεώρησαν σημαντικὸ νὰ ἀναφερθοῦν σ᾿ αὐτὸ τὸν παράγοντα. Μόνη ἐξαίρεση ὁ ἀξιότιμος Ἀρχηγὸς τοῦ ΓΕΕΘΑ, στρατηγὸς Κωνσταντίνος Φλῶρος, ὁ ὁποῖος στὴν πραγματικὰ πύρινη Ἡμερήσια Διαταγή του τῆς 28ης Ὀκτωβρίου μνημόνευσε τὸ ἔγκλημα τῆς «Ἔλλης» καὶ εὐχήθηκε στοὺς ἀξιωματικοὺς καὶ ὁπλίτες νὰ τοὺς σκέπει ὅλους ἡ Παναγία μας. Θλιβερὴ ἡ στάση τῶν πολιτικῶν μας!
Ἂν ἀποκτοῦσαν φωνὴ οἱ νεκροὶ τοῦ τιτάνιου ἀγώνα, θὰ τοὺς ἔλεγαν: Δειλοὶ καὶ ἀγνώμονες, φοβισμένοι καὶ συμβιβασμένοι πρόσκαιροι ἡγέτες τοῦ τόπου, δὲν ἔχετε δικαίωμα νὰ ἀγνοεῖτε τὴν ψυχή μας! Εἴχαμε τὴν Παναγία μαζί μας σ᾿ αὐτὸ τὸν ὑπέρτατο ἀγώνα. Μὴ γίνεσθε ἀχάριστοι. Εἶναι ὕβρις ἡ σιωπή σας.
Κι ἐμεῖς θὰ προσθέταμε: Συνέλθετε, ἄνθρωποι! Εἶστε πολὺ μικροὶ μπροστὰ στοὺς ἥρωες. Εἶστε μικροί! Ἂν βρίσκεστε ψηλά, εἶναι ἐπειδὴ στέκεστε πάνω στοὺς ὤμους τῶν γιγάντων! Μπεῖτε στὴν ψυχή τους!
