ΘΕΜΑ: Νά πλησιάζεις συγχωρημένος
ΕΒΔΟΜΑΔΑ: 5-11 Δεκεμβρίου 2022
ΑΡΘΡΟ: «Νά πλησιάζεις συγχωρημένος», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2274/1.11.2022, σελ. 441-442.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Ματθ. ε΄ 23-24
ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ: 1. Ἀρχιμ. Θεοδώρου Κ. Μπεράτη, «Προσέλθετε»: (4. Συμφιλιώσου), σελ. 115-117, ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθήνα 20079. 2. Ἀβραάμ Μ. Κοκάλη, «Τό μεγαλεῖο τῆς συγχωρήσεως» (Γ΄ Γιά νά κοινωνοῦμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων), σελ. 30-34, ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθήνα 202010.
Μεταφορτώσεις
|
Θέμα για τους κυκλάρχες
|
Άρθρο
|
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Διανύουμε τή νηστεία τῶν Χριστουγέννων καί ἑτοιμαζόμαστε νά προσέλθουμε στά Ἄχραντα Μυστήρια, γιά νά γιορτάσουμε «θεοπρεπῶς» Χριστούγεννα μέ τόν Χριστό στήν καρδιά μας. Καί ἄλλες πολλές φορές τόν χρόνο προσέρχονται οἱ πιστοί Χριστιανοί καί μεταλαμβάνουν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, ἐφόσον ἔχουν εὐλογία ἀπό τόν Πνευματικό τους. Ὡστόσο ὀφείλουν νά προσέρχονται στό Ποτήριο τῆς ζωῆς συγχωρημένοι μέ τούς ἀδελφούς μέ τούς ὁποίους πικράθηκαν. Αὐτή τήν ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τή θεία Κοινωνία θά μελετήσουμε στό θέμα τοῦ Κύκλου πού θά κάνουμε σήμερα.
Α΄ ΜΕΡΟΣ: «πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σέ λυποῦσιν»
1. Θά διαβάσουμε τό πρῶτο Μέρος τοῦ ἄρθρου «Νά πλησιάζεις συγχωρημένος», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2274/1.11.2022, σελ. 441-442, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «Ἐγώ ὅμως φορῶ τό ράσο κι ἐγώ θά μπῶ αὔριο στό Ἱερό νά λειτουργήσω! ἀπάντησε ἐκεῖνος μέ ἁπλότητα, φανερώνοντας τήν ταπεινή καί ἄψογη ἱερατική του συνείδηση», σελ. 441, β΄ στήλη, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί λέει ἡ πρώτη παράγραφος τοῦ ἄρθρου; (Σκέψεις Μελῶν…) Λέει ὅτι ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης ὡς Λειτουργός ζοῦσε τόσο ἔντονα τή θεία Λατρεία, ὥστε προκαλοῦσε βαθιά κατάνυξη στό ἐκκλησίασμα. Πολλές φορές πιστοί μέ καθαρή καρδιά τόν εἶδαν νά μήν πατεῖ στό ἔδαφος καί νά ἀπορροφᾶται ἀπό τή συνομιλία μέ τόν Θεό. Ἐπίσης πολύ συχνά δεχόταν ἐπισκέψεις Ἁγίων πού συλλειτουργοῦσαν μαζί του.
2. Ἀλλά καί κάτι ἀκόμη πρόσεχαν οἱ πιστοί Χριστιανοί στήν ταπεινή καί ἄψογη συμπεριφορά τοῦ ἁγίου Γεωργίου Καρσλίδη: Πρόσεχαν ὅτι πήγαινε ὁ ἴδιος καί ζητοῦσε συγγνώμη ἀπό αὐτούς πού τόν λύπησαν. Τί ἔχετε νά πεῖτε πάνω σ᾿ αὐτό; (Σκέψεις Μελῶν…). Εἶναι πολύ διδακτικό τό περιστατικό μέ τόν ψάλτη πού ἔβαλε τίς φωνές καί ξεστόμισε πικρά λόγια πρίν ἀπό τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ τοῦ Σαββάτου. Ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης τόν ἀντιμετώπισε πράος, σιωπηλός καί προσευχόμενος. Κι ἐνῶ δέν ἔφταιγε σέ τίποτε, εἶπε στόν ψάλτη νά χτυπήσει τήν καμπάνα, γιά νά περάσουν λίγα λεπτά καί νά πέσει λίγο ὁ θυμός του. Κι ὅταν ἐπέστρεψε στόν Ναό, τόν ὑποδέχθηκε μέ γλυκύτητα, τόν ἀγκάλιασε, τόν φίλησε, τοῦ ζήτησε συγγνώμη καί μετά ἔβαλε «Εὐλογητός…» γιά τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ.
3. Δύο γυναῖκες πού παρακολουθοῦσαν τό συμβάν, εἶπαν ἰδιαιτέρως στόν Ὅσιο: «Γέροντα, γιατί τοῦ ζητήσατε συγγνώμη; Ἐκεῖνος ἔπρεπε νά ζητήσει συγγνώμη γιά τά τόσα λόγια πού εἶπε καί ὄχι ἐσεῖς. Τί ἀπάντηση ἔδωσε ὁ ὅσιος Γεώργιος Καρσλίδης; (Σκέψεις Μελῶν…) Εἶπε: «Ἐγώ φορῶ τό ράσο, εἶμαι κληρικός, αὔριο θά λειτουργήσω καί ὀφείλω νά τοῦ ζητήσω συγγνώμη, γιά νά κοινωνήσω συγχωρημένος». Δηλαδή, καί νά μή φταίξαμε σέ τίποτε, πάλι νά ζητοῦμε συγγνώμη, ὅταν ἑτοιμαζόμαστε νά προσέλθουμε στά Ἄχραντα Μυστήρια. Νά πλησιάζουμε τόν ἀδελφό μέ τόν ὁποῖο λογοφέραμε καί νά τοῦ λέμε: «Ἀδελφέ, συγχώρα με γιά ὅ,τι συνέβη μεταξύ μας. Αὔριο θά κοινωνήσουμε. Νά τό ξεχάσουμε». Αὐτό μᾶς προτρέπει νά κάνουμε καί ἡ Ἀκολουθία τῆς θείας Μεταλήψεως: «Μέλλων φαγεῖν, ἄνθρωπε, Σῶμα Δεσπότου, φόβῳ πρόσελθε, μή φλεγῇς· πῦρ τυγχάνει. Θεῖον δέ πίνων Αἷμα πρός μετουσίαν, πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σέ λυποῦσιν, ἔπειτα θαρρῶν μυστικήν βρῶσιν φάγε». Δέν λέει: Νά συγχωρηθοῦμε μ᾿ αὐτούς πού ἐμεῖς τούς πικράναμε – αὐτό ἐξυπακούεται ὅτι θά τό κάνουμε–, ἀλλά νά ζητοῦμε συγγνώμη καί ἀπό αὐτούς πού ἐκεῖνοι μᾶς λύπησαν, χωρίς ἐμεῖς νά φταίξαμε σέ τίποτε.
4. Γιατί ἐμεῖς νά τούς ζητοῦμε συγγνώμη, ἐφόσον δέν τούς φταίξαμε σέ κάτι; (Σκέψεις Μελῶν…) Διότι ἑτοιμαζόμαστε νά κοινωνήσουμε καί δέν πρέπει νά ὑπάρχει καμιά σκιά ἀποστάσεως μέ τούς ἀδελφούς πού πικραθήκαμε. Ἔτσι ἀποκαθίσταται ἡ ὁμαλότητα στίς σχέσεις μας, παραμερίζονται τά ἐμπόδια καί ἀνοίγει ὁ δρόμος γιά τή θεία Λατρεία καί τήν προσέλευσή μας στό Ποτήριο τῆς ζωῆς.
Β΄ ΜΕΡΟΣ: «Νά πᾶς νά μιλήσεις μέ τά ἀδέλφια σου, νά ταιριάσεις τά κληρονομικά σου, νά ἐξομολογηθεῖς καί ἔπειτα νά κοινωνήσεις!»
1. Ἔπειτα θά διαβάσουμε τό δεύτερο Μέρος τοῦ ἄρθρου ἀπό τή φράση: «Μέ παρόμοια καθαρή συνείδηση ζητοῦσε καί ἀπό τούς πιστούς νά προσέρχονται γιά νά κοινωνήσουν», σελ. 441, β΄ στήλη, ἕως τή φράση: «Κοίταξε νά πᾶς νά μιλήσεις μέ τά ἀδέλφια σου, νά ταιριάσεις τά κληρονομικά σου, νά ἐξομολογηθεῖς καί ἔπειτα νά κοινωνήσεις», σελ. 442, α΄ στήλη), καί θά ποῦμε στά Μέλη: Βλέπουμε στό δεύτερο Μέρος τοῦ θέματος ὅτι ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης ὄχι μόνο ὁ ἴδιος πήγαινε καί ζητοῦσε συγγνώμη ἀπό αὐτούς πού τόν λύπησαν, γιά νά μπορέσει τήν ἑπόμενη ἡμέρα νά λειτουργήσει καί νά κοινωνήσει, ἀλλά προέτρεπε καί τούς πιστούς νά πλησιάζουν στή θεία Κοινωνία συγχωρημένοι. Μέ τό διορατικό χάρισμα πού εἶχε, ὅταν ἔβλεπε ὅτι προσέρχεται νά κοινωνήσει κάποιος πού διέπραξε βαρύ ἁμάρτημα καί δέν τό ἐξομολογήθηκε ἤ κρατάει κακία μέσα στήν καρδιά του γιά κάποιον ἄλλον καί δέν πηγαίνει νά τοῦ ζητήσει συγχώρηση, δέν τοῦ ἐπέτρεπε νά κοινωνήσει. Τί ἔχετε νά πεῖτε πάνω σ᾿ αὐτά; (Σκέψεις Μελῶν…) Τρομάζουμε πού τά ἀκοῦμε, διότι ἐνδεχομένως μπορεῖ κι ἐμεῖς νά διαπράξαμε κάτι βαρύ, πού εἶναι κώλυμα γιά τή θεία Κοινωνία, ἤ νά κρατοῦμε ἀπόσταση ἀπό κάποιους ἄλλους. Παρόλα αὐτά προσερχόμαστε χωρίς δισταγμό καί κοινωνοῦμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, νομίζοντας ὅτι ὁ Λειτουργός πού θά μᾶς κοινωνήσει δέν ἔχει διορατικό χάρισμα, ὅπως ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης, καί δέν γνωρίζει αὐτά πού μᾶς βαραίνουν. Ἀλλά καί νά μήν τά γνωρίζει ὁ Λειτουργός ἱερέας, τά γνωρίζει ὁ παντογνώστης Θεός. Αὐτό δέν τό λαμβάνουμε καθόλου ὑπόψη μας; Δέν αἰσθανόμαστε τήν παρουσία Του; Ἑπομένως, ἄν ὑπάρχουν ἁμαρτήματα πού μᾶς βαραίνουν, τά ἐξομολογούμαστε στόν Πνευματικό· ἄν πικραθήκαμε μέ ἄλλους, ἀλληλοσυγχωρούμαστε, καί μετά προσερχόμαστε στά Ἄχραντα Μυστήρια.
2. Μία γυναίκα δέν τήν ἄφησε ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης νά κοινωνήσει. Κι ἐκείνη διαμαρτυρήθηκε: «Γιατί νά μήν κοινωνήσω, Γέροντα; Ἐκεῖνος φταίει γιά τή φιλονικία μας, ὄχι ἐγώ!» Τί τῆς ἀπάντησε ὁ Ὅσιος; (Σκέψεις Μελῶν…) Τῆς εἶπε: «Δέν ἔχει σημασία. Ἐφόσον ἐσύ θέλεις νά κοινωνήσεις, ἐσύ θά ἀναζητήσεις τόν ἀδελφό σου γιά νά ἀλληλοσυγχωρηθεῖτε».
Πολλές φορές κι ἐμεῖς θωρακιζόμαστε πίσω ἀπό τό ὅτι «ἐκεῖνος φταίει γιά τή φιλονικία μας, ὄχι ἐγώ» καί προσερχόμαστε στά Ἄχραντα Μυστήρια, χωρίς νά ζητήσουμε συγχώρηση ἀπό τόν ἀδελφό μέ τόν ὁποῖο πικραθήκαμε. Ὀφείλουμε νά ἐννοήσουμε ὅτι, ἐφόσον δέν τοῦ ζητήσαμε συγχώρηση, δέν θά μᾶς ὠφελήσει ἡ θεία Κοινωνία.
3. Ἄλλες φορές πηγαίνουμε νά κοινωνήσουμε, ἐνῶ ὑπάρχει κώλυμα ἁμαρτίας πού δέν τήν ἐξομολογηθήκαμε. Πάλι δέν ὠφελούμαστε ἀπό τή θεία Κοινωνία. Γιατί; ( Σκέψεις Μελῶν…) Διότι παίρνουμε φωτιά πού θά μᾶς κάψει. «Ἄνθραξ γάρ ἐστι τούς ἀναξίους φλέγων». Ἡ θεία Κοινωνία εἶναι φωτιά πού καίει τούς ἀναξίους. Σέ τέτοιες περιπτώσεις ἀντί νά ὠφεληθοῦμε ἀπό τή θεία Κοινωνία, ζημιωνόμαστε!
4. Ἄλλες φορές δέν μιλιούμαστε μέ τούς γονεῖς μας, μέ τά ἀδέλφια μας γιά τά κληρονομικά ἤ δέν μιλιούμαστε μέ συνεταίρους μας γιά διαφορές οἰκονομικῆς φύσεως καί σάν νά μή συμβαίνει τίποτε, πηγαίνουμε καί κοινωνοῦμε. Ἐνεργοῦμε σωστά; (Σκέψεις Μελῶν…) Ὄχι, δέν ἐνεργοῦμε σωστά. Γιατί μαλώνουμε γιά τά κληρονομικά; Μήπως θά τά πάρουμε μαζί μας τά χρήματα, τά κτήματα καί τά διαμερίσματα; «Συγχωρήσωμέν τι μικρόν, ἵνα τό μεῖζον ἀντιλάβωμεν, τήν ὁμόνοιαν. Ἡττηθῶμεν, ἵνα νικήσωμεν», προτρέπει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Εἶναι χίλιες φορές προτιμότερο νά χάσουμε κάτι ὑλικό, γιά νά κερδίσουμε τό σπουδαιότερο, πού εἶναι ἡ θεία Κοινωνία καί ἡ μεταξύ μας ὁμόνοια.
5. Ἄλλες φορές κρατοῦμε ἔχθρα σ᾿ αὐτούς μέ τούς ὁποίους πικραθήκαμε. Ἄν τούς κρατοῦμε ἔχθρα, νά μήν προσερχόμαστε στά Ἄχραντα Μυστήρια. Ἡ Τράπεζα τῆς θείας Εὐχαριστίας δέν δέχεται ὅσους μισοῦνται μεταξύ τους. «Οὐ δέχεται τούς ἀπεχθῶς πρός ἀλλήλους ἔχοντας αὕτη ἡ Τράπεζα», λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος. «Ἔχεις ἐχθρό; Μήν προσέλθεις στή θεία Κοινωνία. Θέλεις νά προσέλθεις; Πρῶτα νά συμφιλιωθεῖς μ᾿ αὐτόν πού σέ λύπησε καί μετά νά προσέλθεις στά Ἄχραντα Μυστήρια» (ΕΠΕ 32, 648).
Γ΄ ΜΕΡΟΣ: «πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου,
καί τότε ἐλθών πρόσφερε τό δῶρόν σου»
Ἔπειτα θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί μᾶς παραγγέλλει ὁ Κύριος νά κάνουμε γιά τήν ἀλληλοσυγχώρηση πρίν ἀπό τή θεία Κοινωνία; (Σκέψεις Μελῶν…) Μᾶς λέει: Ἐάν προσφέρεις τό δῶρο σου στό θυσιαστήριο κι ἐκεῖ θυμηθεῖς ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἔχει κάτι ἐναντίον σου γιά κάποια ἀδικία πού τοῦ ἔκανες, ἄφησε ἐκεῖ τό δῶρο σου μπροστά στό θυσιαστήριο· πήγαινε πρῶτα νά συμφιλιωθεῖς μέ τόν ἀδελφό σου, καί τότε, ἀφοῦ συνδιαλλαγεῖς, ἔλα νά προσφέρεις τό δῶρο σου, διότι μόνο τότε αὐτό θά γίνει δεκτό ἀπό τόν Θεό. Δέν φθάνει μόνο ἐμεῖς νά μήν ἔχουμε κάτι κατά τοῦ ἀδελφοῦ, ἀλλά καί ὁ ἀδελφός νά μήν ἔχει κάτι ἐναντίον μας. Ἄν ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι ἔχει κάτι ἐναντίον μας, νά πηγαίνουμε καί νά τοῦ ζητοῦμε συγγνώμη, νά δίνουμε τά χέρια, νά συμφιλιωνόμαστε καί μετά νά προσερχόμαστε στά Ἄχραντα Μυστήρια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ὁ ἅγιος Γεώργιος Καρσλίδης μᾶς δίδαξε σήμερα μέ πολύ ὡραῖα, διδακτικά παραδείγματα νά ἀλληλοσυγχωρούμαστε πρίν ἀπό τή θεία Κοινωνία. Νά πλησιάζουμε συγχωρημένοι τό Ποτήριο τῆς ζωῆς. Ἄν βλέπουμε ὅτι ὑπάρχει στήν καρδιά μας πικρία, θυμός ὀργή κατά τοῦ ἀδελφοῦ, νά διώξουμε ὅσο τό δυνατόν συντομότερα τά πικρόχολα αἰσθήματα· νά ἐμέσουμε τό δηλητήριο τοῦ μίσους· νά καταλύσουμε τίς ἔχθρες· νά μαλάξουμε τήν ὀργή· νά καταστείλουμε τά κύματα τῆς ἐκδικήσεως· νά ἀνοίξουμε ἀγκαλιές εἰρηνοφόρες καί νά ποῦμε στόν ἀδελφό μέ τόν ὁποῖο πικραθήκαμε: «Ἀδελφέ, μαλώσαμε, χαλάσαμε τίς καρδιές μας, ἀλλ᾿ ὅ,τι συνέβη μεταξύ μας νά τό ξεχάσουμε. Αὔριο ξημερώνει Κυριακή. Θά κοινωνήσουμε!»
ΣΥΝΘΗΜΑ
«πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου,
καί τότε ἐλθών πρόσφερε τό δῶρόν σου» (Ματθ. ε΄ 24)
Τό ἑπόμενο θέμα μας θά εἶναι ἁγιογραφικό, τό ἐπίκαιρο τῶν Χριστουγέννων: Β΄ Κορ. η΄ 9.
