«Τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας, ἐμφορούμενο ἀπὸ ἄκρως ἐξουσιαστικὲς τάσεις κυριαρχίας σὲ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθοδοξία, θέλοντας νὰ διοικεῖ μοναρχικὰ καὶ νὰ σύρει σύμπασα τὴν Ὀρθοδοξία ὑπὸ τὴν ἐξουσία του καταργώντας ὁλόκληρη τὴν θεολογικὴ καὶ Κανονικὴ παράδοση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἐμφανίστηκε ἐκδικητικῶς στὴν Ἀφρική… ἀψηφώντας τοὺς μακραίωνους ἐκκλησιαστικοὺς θεσμοὺς καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες… Τοῦτο φανερώνει πρωτίστως τὴ δική του μὴ ὑγιὴ πνευματικῶς πορεία καὶ τὴν ἐκκλησιολογική του ἐκτροπὴ ἀπὸ τὰ Ὀρθοδόξως παραδεδομένα».
Τὰ προαναφερόμενα, μεταξὺ ἄλλων, ἐπισημαίνει τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας ἀναφορικὰ μὲ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ἀπαντώντας σὲ ἐρώτημα δημοσιογράφου γιὰ τὸ «Πῶς ἀντιλαμβάνεται τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας τὶς δραστηριότητες τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἀφρική», καὶ προσθέτει:
«Ἡ δράση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ἐκτὸς τῶν ὁρίων τῆς ἐκκλησιαστικῆς του δικαιοδοσίας τραυματίζει τὸ φιλάδελφο, τὸ ὁμόψυχο καὶ τὸ ἄμωμο τῆς Ὀρθόδοξης πίστεώς μας καὶ ἀσφαλῶς συμβάλλει ἀρνητικῶς στὴν λοιδορία τῆς Ὀρθοδοξίας. Βεβαίως τὸ Πατριαρχεῖο Μόσχας, ἐπίσης ἐμφορούμενο ἀπὸ ἀγκυλώσεις τοῦ τραυματικοῦ του παρελθόντος καὶ ἄκρως ἐγωιστικὲς συμπεριφορὲς ἄλλων ἐποχῶν, ἐναγκαλίζεται σφικτὰ μὲ τὴν Πολιτεία καὶ τὶς πολιτικὲς ἐπιδιώξεις τῶν ἑκάστοτε ταγῶν τοῦ ρωσικοῦ Κράτους, τὸ ὁποῖο δημιουργεῖ πάσῃ θυσίᾳ σφαῖρες ἐπιρροῆς καὶ στὴν Ἀφρική…
Τὸ Πρεσβυγενὲς Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας θὰ συνεχίσει νὰ διακονεῖ ὁλόκληρη τὴν Ἀφρική, ὅπου ἡ Ἀποστολικὴ Παρακαταθήκη, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες καὶ ἡ Ἱστορία τὸ ἔταξαν… διότι ἔχει ρίζες Ἀποστολικές, δὲν εἶναι ἐφήμερο, ἐγωκεντρικὸ ἢ ἐξουσιαστικὸ ἐκκλησιαστικοπολιτικὸ παίγνιο» («Dogma» 22-2-2023).
Τὸ φοβερὸ εἶναι ὅτι αὐτὲς οἱ ἐξουσιαστικὲς τάσεις κυριαρχίας τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας εἶναι ὁρατὲς καὶ σὲ ἄλλες περιοχὲς μὲ Ὀρθόδοξο ποίμνιο. Τὴ στιγμὴ αὐτὴ κάποιες τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες κινδυνεύουν ἀπὸ τὴ διαιρετικὴ αὐτὴ νοοτροπία τοῦ Πατριαρχείου αὐτοῦ. Σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἑνωμένες θὰ ἔπρεπε νὰ γίνουν πόλος ἕλξεως τῶν ἑτεροδόξων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀλλοθρήσκων λαῶν, εἶναι ὑποχρεωμένες νὰ ἀντιμετωπίζουν τὶς ἁρπακτικὲς συμπεριφορὲς τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, καὶ μάλιστα σὲ πολὺ εὐαίσθητες περιοχές, ὅπου τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο κατασκανδαλίζεται.
Εἶναι ἀνάγκη λοιπὸν ἀμέσως νὰ σταματήσει αὐτὸ τὸ φοβερὸ κακό. Ἐπειδὴ δὲ τὸ πρόβλημα φαίνεται ἄλυτο· πρέπει ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ νὰ προσευχόμαστε καθημερινὰ στὸν ἅγιο Θεὸ νὰ λύσει Ἐκεῖνος, μὲ τοὺς δικούς του ἀνεξιχνίαστους τρόπους, αὐτὸ ποὺ ἀνθρωπίνως φαίνεται ἄλυτο· πρὶν τραυματισθεῖ καὶ ἄλλο ἡ μία, ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία του.
