«Ἔντονη ἀνησυχία, ἀλλὰ καὶ προβληματισμὸ προκαλοῦν τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀνακοινώνονται τόσο ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Στατιστικὴ Ἀρχή, ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν Eurostat ἀναφορικὰ μὲ τοὺς γάμους ποὺ τελοῦνται.
(…) Τὸ ποσοστὸ γάμων στὴν ΕΕ μειώθηκε ἀπὸ 8 ἀνὰ 1.000 ἄτομα τὸ 1964 σὲ 3,2 τὸ 2020. Ταυτόχρονα τὸ ποσοστὸ διαζυγίων διπλασιάστηκε, αὐξανόμενο ἀπὸ 0,8 ἀνὰ 1.000 ἄτομα τὸ 1964 σὲ 3,6 τὸ 2020. (…) Τὰ κράτη-μέλη τῆς ΕΕ μὲ τὸν ὑψηλότερο ἀριθμὸ γάμων σὲ σχέση μὲ τὸν πληθυσμὸ ἦταν ἡ Οὐγγαρία (6,9 γάμοι ἀνὰ 1.000 ἄτομα), ἡ Λεττονία (5,6) καὶ ἡ Λιθουανία (5,5). Στὴν Ἑλλάδα ὁ ἀντίστοιχος ἀριθμὸς εἶναι 2,94».
Οἱ Στατιστικὲς Ὑπηρεσίες μᾶς ἐνημερώνουν καὶ γιὰ ἕνα ἄλλο φαινόμενο: «Οἱ ἐξωσυζυγικὲς γεννήσεις ὑπερτεροῦν τῶν γεννήσεων ἐντὸς γάμου σὲ πολλὰ κράτη μέλη τῆς ΕΕ, ἰδίως στὴ Γαλλία (ὅπου τὸ 62,2 % τῶν γεννήσεων πραγματοποιήθηκαν ἐκτὸς γάμου), τὴ Βουλγαρία (59,6%), τὴν Πορτογαλία (57,9%), τὴν Ἐσθονία (56,8%), τὴ Σλοβενία (56,5%), τὴ Σουηδία (55,2%), τὴ Δανία (54,2%), τὴν Ὁλλανδία (53,5%) καὶ τὸ Βέλγιο (52,6%, στοιχεῖα 2018), καθὼς καὶ στὴν Ἰσλανδία (71,3%) καὶ τὴ Νορβηγία (58,5%) μεταξὺ τῶν χωρῶν τῆς ΕΖΕΣ. Ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται στὸ ἄλλο ἄκρο τοῦ φάσματος, ὅπου πάνω ἀπὸ τὸ 86,2% τῶν γεννήσεων πραγματοποιήθηκαν ἐντὸς γάμου. Ὡστόσο τὸ ποσοστὸ τῶν παιδιῶν ποὺ γεννιοῦνται ἐκτὸς γάμου ἔχει διπλασιαστεῖ μέσα σὲ μία δεκαετία» («Orthodoxianewsagency.gr»).
Τὰ αὐξανόμενα ποσοστὰ οὐσιαστικῶν ἀποκλίσεων ἀπὸ τὶς παραδοσιακὲς δομὲς τῆς οἰκογένειας, ποὺ ἴσχυαν ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνες, εἶναι δυστυχῶς μία ὀδυνηρὴ πραγματικότητα. Διότι ὁ ἱερὸς θεσμὸς τοῦ γάμου, τὸν ὁποῖο εὐλόγησε ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, διέρχεται μία πρωτοφανὴ πολλαπλὴ κρίση. Πρέπει δὲ νὰ λάβουμε ὑπόψη μας ὅτι στὰ ποσοστὰ τῶν τελούμενων γάμων ποὺ ἀναφέρουν οἱ στατιστικές, συμπεριλαμβάνονται οἱ «πολιτικοὶ» γάμοι, ὁπότε ἡ κρίση στὴν οἰκογένεια ἀπὸ ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἄποψη εἶναι ἀκόμη βαθύτερη. Ὅσο γιὰ τὶς γεννήσεις ἐκτὸς γάμου, ἂς μὴν παραβλέπουμε τὸ γεγονὸς ὅτι οὐσιαστικὰ θύματα εἶναι τὰ ἀθῶα παιδιὰ ποὺ ἀναγκαστικὰ μεγαλώνουν μέσα σὲ ἀφύσικο οἰκογενειακὸ περιβάλλον.
Ὅλα δὲ αὐτὰ εἶναι ἀποτελέσματα τῆς σύγχρονης ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς ἀποστασίας καὶ στὴν Πατρίδα μας, ὄχι μόνο ἐξαιτίας τοῦ δυτικότροπου μοντέλου ζωῆς πολλῶν συνανθρώπων μας, ἀλλὰ καὶ τῆς συστηματικῆς «πλύσεως ἐγκεφάλου» ποὺ ἐπιχειρεῖται ἀπὸ τὰ ΜΜΕ κατὰ τὶς τελευταῖες δεκαετίες στὴν εὐρύτερη κοινωνία μας. Μοναδικὴ ἐλπίδα γιὰ ἔξοδο ἀπὸ αὐτὴ τὴ δυσπερίγραπτη κρίση εἶναι ἡ ἐπιστροφή μας στὴν ἀτίμητη παράδοση, ἡ ὁποία ἐμπνέεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
