Στὶς 27 Φεβρουαρίου 2023 ἐγκατέλειψε τὴ ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων «πλήρης ἡμερῶν» ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΕΚΠΑ Νικόλαος Μπρατσιώτης.
Ὁ ἀοίδιμος διαπρεπὴς καθηγητὴς γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1932. Οἱ εὐσεβέστατοι γονεῖς του (Παναγιώτης καὶ Εὐφροσύνη) τὸν ἀνέθρεψαν «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου», ὅπως καὶ τὰ ἄλλα τρία παιδιά τους. Ὁ πατέρας του ἦταν γιὸς τοῦ εὐλαβοῦς ἱερέα π. Ἰωάννη ἀπὸ τὴν περιοχὴ Θηβῶν, ἀναδείχθηκε δὲ κορυφαῖος καθηγητὴς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ καὶ πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν.
Ἀκολουθώντας τὴν οἰκογενειακὴ παράδοση, ὁ Νικόλαος στράφηκε στὴ σπουδὴ τῆς Θεολογίας (στὸ ΕΚΠΑ), τὴν ὁποία περάτωσε μὲ βαθμὸ «ἄριστα» καὶ στὴ συνέχεια ἔκανε μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὰ πανεπιστήμια Βερολίνου καὶ Μονάχου τῆς Γερμανίας μὲ εἰδίκευση στὴν ἐπιστήμη τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τὸ 1959 ἀναγορεύθηκε παμψηφεὶ ἀριστοῦχος διδάκτορας τῆς Θεολογικῆς Ἀθηνῶν, ἐνῶ τὸ 1965 ἐκλέχθηκε ὑφηγητὴς καὶ στὴ συνέχεια τακτικὸς καθηγητὴς τῆς ἴδιας Σχολῆς μὲ πλούσια συγγραφικὴ παραγωγή.
Ὡς ἀκαδημαϊκὸς δάσκαλος, ὁ Νικόλαος Μπρατσιώτης ὑπῆρξε συναρπαστικός. Κατόρθωνε μὲ τὸν ὁλοζώντανο τρόπο τῶν παραδόσεών του νὰ ἐξυψώνει τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ τῶν πολυπληθῶν ἀκροατῶν – φοιτητῶν του, ἐνῶ συγχρόνως μετέδιδε τὴν ἀκράδαντη πίστη του στὸν Θεὸ μὲ πνεῦμα ὑπακοῆς στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφοσίωσή του στὰ ἰδανικὰ τοῦ ἑλληνικοῦ Ἔθνους.
Ὁ ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ ΕΚΠΑ κ. Ἀπόστολος Νικολαΐδης γράφει χαρακτηριστικά: «Ὁ Νικόλαος Μπρατσιώτης ἦταν ἕνας ἄρχοντας στὴ σκέψη, στὰ λόγια καὶ στὴ δράση. Ἔδινε ἁπλόχερα, ἀλλὰ μὲ τὰ χέρια κλειστά, γιὰ νὰ μὴν παίρνει. Τιμοῦσε ὑπέρμετρα ὄχι μόνο τοὺς συναδέλφους καὶ συνεργάτες του, ἀλλὰ κάθε συνομιλητή του, ὅσο μικρὸς καὶ ἀσήμαντος καὶ ἂν ἦταν. Ἤξερε νὰ στέκεται τόσο ψηλά, ὅσο νὰ μὴ δυσκολεύεται κάποιος νὰ τὸν φθάσει. Τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις του μαρτυροῦσαν τὸν πλούσιο σὲ αἰσθήματα καὶ ἀξίες ψυχικό του κόσμο. Ἦταν ὁ θεολόγος τῆς εὐγένειας καὶ ὁ εὐγενὴς τῆς Θεολογίας».
Ὁ ἀείμνηστος ἔτρεφε μεγάλο σεβασμὸ στοὺς γεννήτορές του, ἀλλὰ καὶ στὸν ἀδελφὸ τῆς μητέρας του, τὸν κορυφαῖο καθηγητὴ τῆς Θεολογίας Παναγιώτη Τρεμπέλα. Ἐπιπλέον ὑπῆρξε ὑπόδειγμα ἀφοσιώσεως πρὸς τὴ σύζυγό του Μαρία, στὴν ὁποία συμπαραστάθηκε μὲ αὐταπάρνηση κατὰ τὴ μεγάλη δοκιμασία τῆς ἀσθένειάς της, διανυκτερεύοντας κοντά της ἐπὶ πέντε ὁλόκληρα χρόνια στὸ Νοσοκομεῖο «Ἅγιος Σάββας». Δὲν πρέπει νὰ παραλείψουμε ὅτι μὲ ἰδιαίτερη ἀγάπη καὶ στοργὴ πρόσφερε ὑπηρεσίες γηροκόμου πρὸς τὸν πατέρα του καὶ τὸν θεῖο του Π. Τρεμπέλα κατὰ τὴν τελευταία περίοδο τῆς ζωῆς τους.
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μάνης κ. Χρυσόστομος Γ΄ ἔγραψε, μεταξὺ ἄλλων, γιὰ τὸν Νικόλαο Μπρατσιώτη: «Ἕνας ἄλλος τομεὺς εὐεργετικῆς δράσεως αὐτοῦ ὑπῆρξεν ἡ ἀνιδιοτελὴς προσφορά του εἰς τὴν παλαίφατον “Ἑταιρείαν τῶν Φίλων τοῦ Λαοῦ”, ὅπου διετέλεσε πρόεδρος, καὶ τοῦ Λαϊκοῦ Πανεπιστημίου αὐτῆς ἀπὸ τοῦ ἔτους 1990 ἕως καὶ τὸ 2020. Ἠξιώθη δὲ καὶ εἶδε διὰ τῶν ἐνεργειῶν αὐτοῦ τὴν Ἑταιρείαν νὰ εἰσέρχεται εἰς τὸ στάδιον τῆς ἀναδιοργανώσεως, ἀναβιώσεως καί εὐρωστίας».
Στὴν ἐργώδη προσπάθειά του γιὰ τὴν ἀναδιοργάνωση τοῦ «Λαϊκοῦ Πανεπιστημίου» καὶ τὴν ἐπέκταση τῶν δραστηριοτήτων τῆς «Ἑταιρείας τῶν Φίλων τοῦ Λαοῦ» βρῆκε ἀξιόλογους χορηγούς, οἱ ὁποῖοι μὲ γενναιοδωρία πρόσφεραν μεγάλα κεφάλαια γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῆς Ἑταιρείας. Ἔτσι πραγματοποιήθηκε ἡ διαμόρφωση τοῦ πέμπτου ὀρόφου στὸ κεντρικὸ κτίριο τῆς Ἑταιρείας σὲ παρεκκλήσιο – κόσμημα τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὅπου τελεσιουργεῖται συχνὰ ἡ θεία Λειτουργία. Ἐπιπλέον ἀποκτήθηκαν τὰ ἱστορικὰ ἀρχεῖα σημαντικῶν προσωπικοτήτων ποὺ ἔδρασαν στὸν ἑλληνικὸ δημόσιο βίο κατὰ τὸν 20ὸ αἰώνα.
Ὁ καθηγητὴς κ. Ἀ. Νικολαΐδης ἔγραψε πάλι γιὰ τὸν ἀείμνηστο: «Λίγους ἀνθρώπους γνώρισα στὴ ζωή μου ποὺ εἶχαν τόσο δυνατὴ πίστη στὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὅσο ὁ Νικόλαος Μπρατσιώτης. Τὸ “ἔχει ὁ Θεὸς” μὲ τὸ δάχτυλο νὰ δείχνει τὸν οὐρανὸ ἦταν ἡ σταθερή του ἀπάντηση, ὅταν στὴν Ἑταιρεία διαπιστώναμε οἰκονομικὰ ἀδιέξοδα. Παρὰ τὸ μεγάλο ὄνομα, τὴν τεράστια ἀκαδημαϊκὴ καὶ κοινωνικὴ προσφορά, ἀλλὰ καὶ τὶς ἄπειρες γνωριμίες, ὁ Νικόλαος Μπρατσιώτης ἦταν ὀπαδὸς τοῦ “λάθε βιώσας” τῶν σπουδαίων Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Φρόντισε ἐπίμονα νὰ σβήσει τὰ ἴχνη τῆς παρουσίας του σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο παρὰ τὴ λαμπρὴ σταδιοδρομία του».
Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του!
