ΕΦ3. Τό πάθος τῆς κλοπῆς καί ἡ καταπολέμησή του

22 Μαΐου, 2023 από Super User

ΘΕΜΑ: Τό πάθος τῆς κλοπῆς καί ἡ καταπολέμησή του
ΕΒΔΟΜΑΔΑ:
ΑΡΘΡΟ: «Τό πάθος τῆς κλοπῆς καί ἡ καταπολέμησή του», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2279/15.1.23/σελ. 31-32.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ: Ἐξ. κ΄ 14
ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ: 1. «Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ», τόμος 2ος (Ἔξοδος – Λευϊτικόν), σελ. 105-111, ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθῆναι 2015⁷. 2. ✝ Π. Ν. Τρεμπέλα, «Μωυσῆς ὁ θεόπνευστος Νομοθέτης», σελ. 171-177, ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθῆναι 2012⁶.

Μεταφορτώσεις

Θέμα για τους κυκλάρχες

Άρθρο

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Ὅταν ταξιδεύουμε, πολύ συχνά ἀκοῦμε τούς ὑπαλλήλους τῶν σταθμῶν νά ἀνακοινώνουν: «Παρακαλοῦνται οἱ κύριοι ἐπιβάτες νά προσέχουν τά προσωπικά τους ἀντικείμενα». Τίς ἀνακοινώσεις αὐτές τίς κάνουν προφανῶς, γιά νά μᾶς προστατεύσουν ἀπό τά πολύ συχνά φαινόμενα κλοπῆς πού συμβαίνουν στά Μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς. Ἄλλες φορές γινόμαστε οἱ ἴδιοι θύματα κλοπῆς ἀπό τέτοιου εἴδους ταχυδακτυλουργικές ἐνέργειες τῶν ἐπιτηδείων. Κι ἄν διηγηθοῦμε σέ ἄλλους τό συμβάν, μᾶς λένε κι αὐτοί ὅτι ἔγιναν ἐπανειλημμένως θύματα κλοπῆς. Ἀλλά καί τά Μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, ἡ τηλεόραση, τό ραδιόφωνο καί οἱ στῆλες τῶν ἐφημερίδων, σχεδόν κάθε ἡμέρα μιλοῦν καί γράφουν γιά ληστεῖες, διαρρήξεις, πλαστογραφίες, νοθεῖες καί αἰσχροκέρδειες. Ἐπειδή τό φαινόμενο τῆς κλοπῆς ἔχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, στό θέμα τοῦ Κύκλου πού θά μελετήσουμε σήμερα θά ἀναφερθοῦμε στό πάθος τῆς κλοπῆς καί θά ἑστιάσουμε τήν προσοχή μας περισσότερο στήν καταπολέμησή του.

Α΄ ΜΕΡΟΣ: Τό πάθος τῆς κλοπῆς

1. Θά διαβάσουμε τό πρῶτο Μέρος τοῦ ἄρθρου «Τό πάθος τῆς κλοπῆς καί ἡ καταπολέμησή του», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2279/15.1.23/σελ. 31-32, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «…γράφουν γιά ληστεῖες, διαρρήξεις, πλαστογραφίες, νοθεῖες καί αἰσχροκέρδειες», σελ. 31, β΄ στήλη, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί εἶναι ἡ κλοπή; (Σκέψεις Μελῶν…) Κλοπή εἶναι ἡ κακή συνήθεια πού ἔχουν πολλοί νά ἁρπάζουν τά πράγματα ἤ τά χρήματα τῶν ἄλλων. Ἐάν ἡ κακή αὐτή συνήθεια ἀφεθεῖ ἀπολέμητη, γίνεται πάθος, τό πάθος τῆς κλοπῆς. Πῶς λέμε ὅτι ὁ τάδε ἔχει τό πάθος τῆς χαρτοπαιξίας (νά παίζει χαρτιά), τό πάθος τοῦ ἀλκοολισμοῦ (νά πίνει οἰνοπνευματώδη ποτά), ἔτσι λέμε καί ὅτι ὁ τάδε ἔχει τό πάθος τῆς κλοπῆς (νά ἁρπάζει τά πράγματα ἤ τά χρήματα τῶν ἄλλων). Ὅταν τό πάθος τῆς κλοπῆς κυριεύσει τελείως τόν ἄνθρωπο, τότε μετεξελίσσεται σέ πάθος τῆς κλεπτομανίας. Ἡ κλεπτομανία εἶναι χειρότερη μορφή τῆς κλοπῆς. Εἶναι μιά νοσηρή κατάσταση, μιά ἀσυγκράτητη ὁρμή πού σέ ὠθεῖ νά ἁπλώνεις συνεχῶς τό χέρι σου καί νά ἁρπάζεις ὅ,τι γυαλίζει στά μάτια σου. Ὁ κλεπτομανής ἁρπάζει καί εὐτελοῦς ἀξίας πράγματα, πού δέν τά χρειάζεται καί θά τά πετάξει λίγο πιό πέρα στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.

2. Οἱ κλέφτες μεθοδεύουν μύριους τρόπους καί ἐνεργοῦν πάντοτε κρυφά. Ἄραγε δέν γίνονται ποτέ ἀντιληπτοί; (Σκέψεις Μελῶν…) Γίνονται πολλές φορές ἀντιληπτοί. Αὐτοί βεβαίως προσπαθοῦν νά κρύψουν αὐτό πού κάνουν, ἀλλά «οὐδέν κρυπτόν ὑπό τόν ἥλιον», λέει ἕνα γνωμικό! Καί μάτια τῶν ἀνθρώπων τούς βλέπουν. Καί κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης τούς φωτογραφίζουν. Καί πάνω ἀπ᾿ ὅλα τούς βλέπει ὁ παντέφορος ὀφθαλμός τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὅλα τά βλέπει καί ὅλα τά παρακολουθεῖ.

3. Οἱ κλέφτες ὅταν γίνονται ἀντιληπτοί, ρεζιλεύονται καί τιμωροῦνται. Παραιτοῦνται ὅμως ἀπό τήν κακή τους συνήθεια; (Σκέψεις Μελῶν…) Δυστυχῶς, παρόλο πού ἡ κλοπή καταδικάζεται καί ἀπό τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τούς νόμους τῶν ἀνθρώπων καί ἀπό τήν πανανθρώπινη συνείδηση, αὐτοί πού συνήθισαν νά κλέβουν, δέν ἀπαρνοῦνται εὔκολα τήν κακή τους συνήθεια. Μόλις τούς δοθεῖ ἀφορμή, ἁπλώνουν καί πάλι τό χέρι τους νά κλέψουν.

4. Εἶναι πρόσφατο τό φαινόμενο τῆς κλοπῆς ἤ ὑπῆρχε ἀπό παλιά; (Σκέψεις Μελῶν…) Ὑπῆρχε ἀπό παλιά, ἀλλά στήν ἀποστατημένη κοινωνία μας παράγινε. Κι ὅσο πιό πολύ ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τόν Θεό, τόσο χειρότερα θά γίνονται τά πράγματα.

5. Ὅμως αὐτά πού ἀνθρωπίνως φαίνονται ἀδιόρθωτα, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ μποροῦν νά διορθωθοῦν. Μπορεῖ νά καταπολεμηθεῖ καί τό πάθος τῆς κλοπῆς, ὅπως θά δοῦμε στό δεύτερο Μέρος τοῦ θέματος.

Β΄ ΜΕΡΟΣ: Ἡ καταπολέμηση τοῦ πάθους τῆς κλοπῆς

1. Θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Πῶς καταπολεμεῖται τό πάθος τῆς κλοπῆς; (Σκέψεις Μελῶν…)

α) Πρωτίστως καταπολεμεῖται μέ τήν ὑπακοή μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν Του. Νά ἐννοήσουμε ὅτι ἡ κλοπή εἶναι παρακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά εὐθυγραμμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τό Νόμο τοῦ Θεοῦ καί τά προστάγματά Του. Ἐφόσον ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ ρητῶς ἀπαγορεύει τήν κλοπή: «οὐ κλέψεις» (Ἐξ. κ΄ 14), δέν θά κλέψεις, δέν θά πάρεις μέ κανέναν τρόπο τά ἀγαθά πού ἀνήκουν σέ ἄλλον, ἄς μάθουμε νά κάνουμε ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά μήν κλέβουμε. «Ὁ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω», μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Ἐφεσ. δ΄ 28). Αὐτός πού κλέβει, ἄς πάρει σταθερή ἀπόφαση στό ἑξῆς νά μήν κλέβει. Νά μήν ἁπλώνουμε τό χέρι μας στά ξένα πράγματα. Τά ξένα δέν μᾶς ἀνήκουν. Τά κλεψιμέϊκα δέν ἔχουν εὐλογία. Βάζουμε φωτιά στό σπίτι μας.

β) Καταπολεμεῖται πολύ ἀποτελεσματικά μέ τή μετάνοια. Αὐτός πού μέχρι τώρα εἶχε τήν κακή συνήθεια νά κλέβει, νά μετανοήσει γιά τίς κλοπές πού ἔχει κάνει, νά γονατίσει στό φιλάνθρωπο Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, σάν νά ἦταν μπροστά στό Βῆμα τοῦ Κυρίου, καί νά πεῖ, ὅπως ὁ Ζακχαῖος, τόν μεγάλο λόγο τῆς μετανοίας του: «Ἰδού τά ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καί εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ. ιθ΄ 8). Νά ἐκδηλώσει τήν ἔμπρακτη μετάνοιά του, νά ἐπιστρέψει τά κλεψιμέϊκα καί νά ζητήσει συγγνώμη. Καί στό ἑξῆς νά πάρει σταθερή ἀπόφαση νά μήν τό ξανακάνει.

γ) Ἐπίσης καταπολεμεῖται μέ τό νά κάνουμε τά ἀκριβῶς ἀντίθετα ἀπό αὐτά πού μᾶς ὑπαγορεύει τό πάθος τῆς κλοπῆς. Ὄχι μόνο νά μήν κλέβουμε στό ἑξῆς, ἀλλά καί νά δίνουμε ἀπό τό βιοποριστικό ἔργο πού μέ τόν τίμιο ἱδρώτα μας ἀσκοῦμε καί σ᾿ αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη, μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ὁ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον δέ κοπιάτω ἐργαζόμενος τό ἀγαθόν ταῖς χερσίν, ἵνα ἔχῃ μεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι» (Ἐφ. δ΄ 28).

Λόγου χάριν, ἄν κάποιος πρίν ἀπό τή μετάνοιά του εἶχε τό πάθος τῆς κλοπῆς, μετά τήν εἰλικρινή μετάνοιά του ὀφείλει νά «πράττῃ τά ὅλως ἀντίθετα ἀπό ἐκεῖνα τά ὁποῖα πρότερον ἐνήργει», ἑρμηνεύει ὁ πατήρ Εὐσέβιος Ματθόπουλος. Παραπλήσια ἑρμηνεία δίνει καί ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης: «Δέν εἶναι ἀρκετόν τό νά ἀφήσῃ ὁ κλεπτομανής μόνον τήν ἁμαρτίαν, ἀλλά καί τό νά ἐργασθῇ τήν ἐναντίαν τῆς ἁμαρτίας ἀρετήν. Μέ αὐτόν τόν τρόπον διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τῶν προσταγμάτων τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου γίνονται καθαροί καί Ἄγγελοι ἐκεῖνοι ὁποῦ ἦσαν πρίν ἁμαρτωλοί καί δαίμονες».

Τό πάθος τῆς κλοπῆς θά μᾶς λέει: «Πάρε ἀπό τά ἀγαθά τῶν ἄλλων». Ἐμεῖς νά ἀπαντοῦμε: «Ὄχι, δέν θά πάρω, ἀλλά θά δώσω στούς ἄλλους». Αὐτός ὁ τρόπος καταπολεμήσεως τοῦ πάθους τῆς κλοπῆς εἶναι ὁ ἀποτελεσματικότερος. Καί δέν ἰσχύει μόνο γιά τήν κλοπή, ἀλλά καί γιά τήν καταπολέμηση κάθε ἄλλου πάθους. Ἄν, λόγου χάριν, ἔλεγε κάποιος ψέματα μέχρι τώρα, στό ἑξῆς νά πάρει σταθερή ἀπόφαση νά λέει πάντοτε τήν ἀλήθεια. Ἄν μέχρι τώρα ἦταν μνησίκακος, στό ἑξῆς νά μή μισεῖ, ἀλλά νά ἀγαπᾶ τούς ἄλλους. Ἄν μέχρι τώρα ἦταν ἐγωιστής, στό ἑξῆς νά μάθει νά χαμηλώνει καί νά ταπεινώνεται.

δ) Τό πάθος τῆς κλοπῆς καταπολεμεῖται πολύ οὐσιαστικά μέ τήν προσευχή. Νά παρακαλοῦμε ταπεινά τόν ἅγιο Θεό καί τήν Παναγία Μητέρα Του νά μᾶς βοηθήσουν νά ὑπερνικήσουμε τό πάθος τῆς κλοπῆς. Χωρίς τή Χάρι τοῦ Θεοῦ καί τήν ἐξ ὕψους βοήθεια εἶναι ἀδύνατο νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τό πάθος τῆς κλοπῆς καί ἀπό ὁποιοδήποτε ἄλλο πάθος. Ἀλλά μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ μποροῦμε νά νικήσουμε τά πάθη μας καί νά ἀναδειχθοῦμε νικητές τροπαιοφόροι.

2. Τό ἄρθρο ἔλεγε σέ μιά παράγραφο ὅτι αὐτούς πού δίνουν ἐλεημοσύνες «ἐν τῷ κρυπτῷ», ὁ Κύριος θά τούς ἀμείψει «ἐν τῷ φανερῷ. Ἐνῶ ἐκείνους πού κλέβουν κρυφά, θά τούς τιμωρήσει φανερά. Τί ἔχετε νά πεῖτε πάνω σ᾿ αὐτό; (Σκέψεις Μελῶν…) Τό καλό ἔχει μισθό ἀπό τόν Θεό, ὅταν ἀσκεῖται ἀθόρυβα, χωρίς νά γνωρίζει ἡ ἀριστερά μας τί ποιεῖ ἡ δεξιά μας (Ματθ. ς΄ 3). Ἄν ἐργαζόμαστε ἀθόρυβα τό καλό, ὁ Κύριος πού βλέπει ὅλες τίς καλοσύνες πού γίνονται «ἐν τῷ κρυπτῷ», θά μᾶς τίς ἀποδώσει «ἐν τῷ φανερῷ». Τήν ἔνδοξη ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας θά ἀνταμείψει τούς ἐργάτες τοῦ καλοῦ μπροστά σέ ὅλους τούς ἀγγέλους καί τούς ἀνθρώπους καί θά τούς πεῖ: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. κε΄ 34).

Ἐνῶ, ἀντίθετα, αὐτούς πού κλέβουν κρυφά, ὁ θεῖος λόγος τῆς Γραφῆς μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ ἅγιος Θεός θά τούς τιμωρήσει φανερά, ὅπως τιμώρησε τόν Ἄχαρ στούς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Εἶναι πολύ διδακτικό τό περιστατικό: Ὅταν ἔπεσαν μέ θαυμαστό τρόπο τά τείχη τῆς Ἱεριχοῦς καί κυριεύθηκε ἡ ἁμαρτωλή πόλη, ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ εἶπε στούς Ἰσραηλίτες νά μήν κλαποῦν οἱ πολύτιμοι θησαυροί τῆς πόλεως, ἀλλά νά ἀφιερωθοῦν στό ἱερό θησαυροφυλάκιο. Ὁ Ἄχαρ δέν ὑπάκουσε στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἔκρυψε μερικούς θησαυρούς, νομίζοντας ὅτι δέν τόν εἶδε κανείς. Ἡ κλοπή του φανερώθηκε καί τιμωρήθηκε μέ λιθοβολισμό. Εἶναι πολύ διδακτικό νά διαβάσουμε ὁλόκληρο τό περιστατικό (Ἰ. Ναυῆ ζ΄ 1-25) στή Νεοελληνική ἀπό τήν «Παλαιά Διαθήκη μέ σύντομη ἑρμηνεία», (τόμος Α΄, σελ. 534-536). Ἐπίσης ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ Θεός θά στερήσει τή Βασιλεία Του ἀπό τούς κλέφτες: «Κλέπται… βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. ς΄ 10).

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Τό τελευταῖο χωρίο ἀπό τήν Α΄ πρός Κορινθίους Ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου δείχνει πολύ καθαρά ποιοί μπαίνουν στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ποιοί ἀποκλείονται ἀπό αὐτήν. Μπαίνουν ὄχι αὐτοί πού κλέβουν, ἀλλά αὐτοί πού δίνουν στούς ἄλλους. Καλύτερα λοιπόν νά μήν ἁρπάζουμε ἀπό τούς ἄλλους, ἀλλά νά δίνουμε κρυφά σ᾿ αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη, γιά νά λάβουμε ἀπό τόν Θεό «ἑκατονταπλασίονα» καί νά κληρονομήσουμε «ζωήν αἰώνιον».

ΣΥΝΘΗΜΑ
«Ὁ κλέπτης μηκέτι κλεπτέτω, μᾶλλον δέ κοπιάτω ἐργαζόμενος τό ἀγαθόν ταῖς χερσί, ἵνα ἔχῃ μεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι»
(Ἐφ. δ΄ 28)

Υ.Γ.: Τό θέμα αὐτό, κατά προτίμηση, νά γίνει τόν Αὔγουστο τοῦ 2023.