02. Ἀόρατοι σύμμαχοι στόν ἀγώνα μας (23-29/10)

Στούς Ἑλληνιστικούς χρόνους τῆς κυριαρχίας τῶν Ἑλλήνων στήν ἐγγύς Ἀνατολή ἡ ἀπέραντη αὐτοκρατορία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου κατατμήθηκε σέ τέσσερις μικρότερες ἐπαρχίες: Στήν περιοχή τῆς Δυτικῆς Ἀσίας (ἀπό τήν Ἰνδία μέχρι τήν Ἐρυθρά θάλασσα) κυριαρχοῦσε ἡ δυναστεία τῶν Σελευκιδῶν. Οἱ ἡγεμόνες τῆς δυναστείας τῶν Σελευκιδῶν, ὡς εἰδωλολάτρες πού ἦταν, ἀσκοῦσαν πιέσεις στούς ὑπόδουλους Ἰουδαίους μέ σκοπό νά εἰσαγάγουν εἰδωλολατρικά σεβάσματα στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος καί νά ἐπιτύχουν τή θρησκευτική ὁμογενοποίηση τῶν Ἰουδαίων μέ βάση τό ἑλληνικό δωδεκάθεο. Οἱ εὐσεβεῖς Ἰουδαῖοι ἀγωνίζονταν γιά τά ἱερά καί τά ὅσια τῆς φυλῆς τους· γιά νά μήν παραδοθεῖ ὁ Ναός τοῦ Σολομῶντος σέ χέρια εἰδωλολατρῶν. Ὑπῆρξαν καί πολλοί πού μαρτύρησαν τήν ἐποχή ἐκείνη, ὅπως «οἱ ἑπτά ἀδελφοί Μακκαβαῖοι μετά τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου». Ἡ μνήμη τους γιορτάζεται τὴν 1η Αὐγούστου. Ἐπίσης ὁ ἱερέας Ματταθίας μέ τούς τρεῖς γιούς του, τόν Ἰούδα, τόν Ἰωνάθαν καί τόν Σίμωνα, ἀγωνίσθηκαν ἡρωικά γιά τήν πατροπαράδοτη πίστη τους καί τήν ἐθνική ἀνεξαρτησία τους. Τά βιβλία Μακκαβαίων Α΄ καί Β΄ ἐξιστοροῦν τά ἡρωικά κατορθώματά τους. Ἐμεῖς ἀπό τήν ἱερή ἱστορία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού διασώζεται στά βιβλία Μακκαβαίων Α΄ καί Β΄ καί στό παράρτημα Μακκαβαίων Δ΄, θά ξεχωρίσουμε ἕνα συμβάν, ἀπό τό ὁποῖο βγαίνει ὡς δίδαγμα ὅτι οἱ Ἅγιοι εἶναι ἀόρατοι σύμμαχοι στόν ἀγώνα μας.

1. Θά διαβάσουμε τό πρῶτο Μέρος τοῦ ἄρθρου «Ἀόρατοι σύμμαχοι στόν ἀγώνα μας», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2287/15/5/2023/ σελ. 222-223, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «Μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τῶν Δικαίων, πού οἱ ψυχές τους βρίσκονταν στόν οὐρανό καί ἀπό ἐκεῖ μέ πολλή θέρμη καί ἐνδιαφέρον παρακολουθοῦσαν τούς ἱερούς ἀγῶνες τῶν συμπατριωτῶν τους», σελ. 223, β΄ στήλη, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί μᾶς λέει μέ λίγα λόγια; (Σκέψεις Μελῶν…) Μᾶς λέει ὅτι, ὅταν βασιλιάς τῆς δυναστείας τῶν Σελευκιδῶν ἦταν ὁ Δημήτριος Α΄, ὁ ἐπονομαζόμενος «Σωτήρ» (ἦταν ὁ δέκατος κατά σειράν ἡγεμόνας τῆς δυναστείας τῶν Σελευκιδῶν, 162-150 π.Χ.), ἔστειλε τόν στρατηγό του Νικάνορα μέ πολυάριθμο στρατό 35000 στρατιωτῶν, γιά νά κυριεύσει τήν Ἱερουσαλήμ καί νά βεβηλώσει τόν Ναό τοῦ Σολομῶντος. Τόν ἀντιμετώπισε ὁ Ἰούδας ὁ Μακκαβαῖος μέ 3000 ἄνδρες (ἀντιστοιχοῦσαν ἕνας στούς 12). Στή συμπλοκή πού ἀκολούθησε οἱ 3000 ἄνδρες τοῦ Ἰούδα ἔστρωσαν νεκρούς τούς 35000 ἄνδρες τοῦ ὑπερήφανου Νικάνορα καί τόν ἴδιο τόν Νικάνορα.

2. Πῶς ἐπιτεύχθηκε τό ἐκπληκτικό αὐτό ἀποτέλεσμα; (Σκέψεις Μελῶν…) Εἶχαν βοήθεια ἀπό τόν οὐρανό. Παρουσιάσθηκε στόν Ἰούδα τόν Μακκαβαῖο ὁ πρώην ἀρχιερέας Ὀνίας (ἄνδρας ἀγαθός καί σεβάσμιος, πού εἶχε ἤδη ἀπέλθει ἀπό τόν κόσμο αὐτό), καί ὁ προφήτης Ἱερεμίας (ἔζησε καί ἔδρασε τόν 7ο αἰ. π.Χ.) καί ἀνέπεμψαν προσευχές ὑπέρ τοῦ ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καί τῆς ἁγίας πόλεως Ἱερουσαλήμ. Ἐπιπλέον ὁ προφήτης Ἱερεμίας παρέδωσε στόν Ἰούδα τόν Μακκαβαῖο ρομφαία χρυσή λέγοντας: «Λάβε τήν ἁγίαν ρομφαίαν δῶρον παρά τοῦ Θεοῦ, δι᾿ ἧς θραύσεις τούς ὑπεναντίους». Ἔτσι μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τῶν Δικαίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού παρακολουθοῦσαν μέ πολλή θέρμη καί ἐνδιαφέρον τούς ἱερούς ἀγῶνες τῶν συμπατριωτῶν τους, ἐπιτεύχθηκε τό ἐκπληκτικό αὐτό ἀποτέλεσμα.

1. Ἔπειτα θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο, σελ. 223, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί διδασκόμαστε ἀπό τή βοήθεια πού πρόσφεραν ὁ προφήτης Ἱερεμίας καί ὁ ἀρχιερέας Ὀνίας στούς ἱερούς ἀγῶνες τῶν συμπατριωτῶν τους; (Σκέψεις Μελῶν…) Διδασκόμαστε ὅτι στούς ἱερούς ἀγῶνες πού διεξάγουμε γιά τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς φυλῆς μας, δέν εἴμαστε μόνοι μας. Οὔτε στόν πνευματικό ἀγώνα πού διεξάγουμε μέ τούς παγκάκιστους δαίμονες πολεμοῦμε μόνοι μας. Ἔχουμε τόν Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος «κρυφαίᾳ χειρί» συμπολεμεῖ στό πλευρό μας. Ἔχουμε τήν Παναγία Μητέρα Του θερμή προστάτιδα καί βοηθό. Ἔχουμε συμμάχους καί συμπαραστάτες τούς Ἁγίους τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι πρεσβεύουν ὑπέρ ἡμῶν μέ «ἀναπεπταμένες» τίς τίμιες παλάμες τους σέ στάση ἱκεσίας πρός τόν ἅγιο Θεό, παρακαλώντας Τον γιά ἐμᾶς. Μᾶς στέλνουν δέ ποικιλοτρόπως τή δική τους ἐνίσχυση, σάν τή ρομφαία πού ἔδωσε ὁ προφήτης Ἱερεμίας στόν Ἰούδα. Ἐνίσχυση μεγάλη καί δυνατή, γιά νά μποροῦμε νά κατατροπώνουμε τόν ἐχθρό διάβολο καί τά τεχνάσματά του.

2. Μποροῦμε νά ἀναφέρουμε καί ἄλλα παραδείγματα πού νά δείχνουν ὅτι οἱ Ἅγιοι εἶναι σύμμαχοι στόν ἀγώνα μας; (Σκέψεις Μελῶν…)

α) Τήν ἑβδομάδα αὐτή γιορτάζουμε τό Ἔπος τοῦ ᾿40. Τό σπουδαιότερο παράδειγμα πού τό καταθέτουμε πρῶτο, εἶναι ἡ μεγάλη βοήθεια πού εἶχε ἡ Πατρίδα μας ἀπό τήν πληγωμένη Παναγία τῆς Τήνου. Ἡ Μεγαλόχαρη ἔκανε τό θαῦμα της! Ὁ ἑλληνικός στρατός, οἱ ἀξιωματικοί καί οἱ στρατιῶτες, ἔβλεπαν τήν Παναγία στό Μέτωπο τίς νύχτες νά προβαδίζει ψηλόλιγνη, ἀλαφροπάτητη, μέ τήν καλύπτρα της ἀναριγμένη ἀπό τό κεφάλι στούς ὤμους καί τήν ἀναγνώριζαν. Ἦταν ἡ Παναγία, «ἡ μάνα ἡ μεγαλόψυχη στόν πόνο καί στή δόξα», ἡ «λαβωμένη τῆς Τήνου, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός»! Ἔβλεπαν τίς ὀβίδες τῶν Ἰταλῶν νά ἔχουν πρωτοφανή ἀστοχία ἤ νά μήν ἐκρήγνυνται. Ἔβλεπαν τά δικά μας λιγοστά βλήματα νά πηγαίνουν κατευθείαν στόν στόχο τους, σάν νά τά ὁδηγοῦσε ἀόρατος πλοηγός. Παρατηροῦσαν ὅτι καμία μάχη πού δώσαμε μέ τούς Ἰταλούς δέν τή χάσαμε. Ὅλα αὐτά δέν γίνονταν συμπτωματικά. Βοηθοῦσαν ὁ ἅγιος Θεός καί ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός! Στίς 21 Νοεμβρίου 1940, ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ἐλευθερώσαμε τήν Κορυτσά. Τήν ἴδια ἡμέρα τό ἀντιτορπιλικό μας «Ἀετός» βύθισε ἕνα ἰταλικό ὑποβρύχιο. Ἀγωνιζόμασταν νά καταλάβουμε τό ὕψωμα τῆς Μόραβας, πού ἦταν μεγάλης στρατηγικῆς σημασίας, καί ἡ Παναγία σκέπασε μέ νεφέλη τούς στρατιῶτες μας, ἐνῶ ἡ ἴδια προπορευόταν καί τούς ἐμψύχωνε. Ὅταν οἱ φαντάροι μας κατέλαβαν τό ὕψωμα, ἔψαλαν μέ στεντόρεια φωνή: «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ τά νικητήρια…»

Νίκη ἐκπληκτική! 35000 ἑλληνικός στρατός μέ πενιχρά μέσα καί ὑποδεέστερο ὁπλισμό ἀντέκρουσαν ἑκατό καί πλέον χιλιάδες Ἰταλούς μέ μεγάλη ἰσχύ πυρός. Κι ὄχι μόνο στά βουνά τῆς Πίνδου θριαμβεύσαμε, ἀλλά καί στήν Κωνσταντινούπολη, ὅταν οἱ Πέρσες καί οἱ Ἄβαροι τήν περικύκλωσαν, ἔβλεπαν οἱ ὑπερασπιστές τῆς Πόλης «σεμνοφοροῦσαν καί περιτρέχουσαν τό τεῖχος μόνην τήν Ὑπέρμαχον Στρατηγόν τῶν Χριστιανῶν». Τό ὁμολογεῖ μέ εὐγνωμοσύνη ἡ ἱστορία μας αἰῶνες τώρα! «Λεφούσια τῶν Ἀγαρηνῶν/ καράβια τῶν Ἀβάρων/ κι ἡ Παναγιά τῶν Βλαχερνῶν/ κι ἡ Παναγιά τῆς Πόλης/ κάνανε πόλεμο/ καί ἰδές, ἡ Παναγιά νικάει».

β) Ἐπίσης νά μνημονεύσουμε τίς ἀμέτρητες φορές πού ἔσωσε ὁ ἅγιος Δημήτριος τή Θεσσαλονίκη μας. Τό 617 μ.Χ. συμμάχησαν οἱ Σλάβοι, οἱ Ἄβαροι καί οἱ Βούλγαροι καί ἐπιχείρησαν αἰφνιδιαστική ἐπίθεση γιά νά καταλάβουν τή Θεσσαλονίκη. Μέ τόν πελώριο καταπέλτη τους (ἐκτοξευτή λίθων) ἔριχναν βροχή τίς πέτρες στά τείχη τῆς πόλεως. Τότε κάποιος πιστός Χριστιανός πῆρε μία μικρή πέτρα κι ἔγραψε πάνω της: «Ἐν τῷ ὀνόματι Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, ἅγιε Δημήτριε, βοήθει μοι». Κατόπιν ἔριξε τήν πέτρα κατά τῶν ἐχθρῶν κι αὐτή κτύπησε ἕναν τεράστιο ὀγκόλιθο πού μόλις εἶχαν ἐκσφενδονίσει οἱ βάρβαροι, μέ ἀποτέλεσμα ὁ ὀγκόλιθος νά ἀλλάξει κατεύθυνση καί νά συντρίψει τόν καταπέλτη τῶν ἐχθρῶν. Οἱ Θεσσαλονικεῖς βλέποντας τήν ὁλοφάνερη προστασία τοῦ Ἁγίου, συνέχισαν νά πολεμοῦν γενναῖα καί ὕστερα ἀπό 33 ἡμέρες πολιορκίας τά στρατεύματα τῶν βαρβάρων ἀπεχώρησαν.

γ) Ἐπίσης νά θυμηθοῦμε τή βοήθεια πού πρόσφερε στήν Πατρίδα μας ὁ ἅγιος Μηνᾶς. Ἔσωσε ἀπό τούς Τούρκους τό Ἡράκλειο τῆς Κρήτης. Τό 1942 στό Ἔλ-Ἀλαμέιν τῆς Αἰγύπτου (ἀραβική παραφθορά τοῦ ὀνόματος ἅγιος Μηνᾶς) δόθηκε ἀποφασιστικῆς σημασίας μάχη γιά τήν ἔκβαση τοῦ πολέμου μεταξύ τῶν γερμανικῶν στρατευμάτων, πού πολεμοῦσαν μέ διοικητή τόν στρατηγό Ρόμμελ, καί τῶν συμμμαχικῶν δυνάμεων, στό πλευρό τῶν ὁποίων πολεμοῦσαν καί Ἕλληνες. Οἱ Γερμανοί ἦταν σταθμευμένοι στά ἐρείπια παλιᾶς ἐκκλησίας ἀφιερωμένης στόν ἅγιο Μηνᾶ. Τή νίκη τή θεωροῦσαν βέβαιη. Ἀλλά τή νύχτα ἐμφανίστηκε μπροστά τους ὁ ἅγιος Μηνᾶς, ἐπικεφαλῆς ἑνός καραβανιοῦ. Ἡ ἐμφάνισή του προκάλεσε πανικό στούς Γερμανούς καί συνέβαλε στή λαμπρή νίκη τῶν Συμμαχικῶν Δυνάμεων. Ἀργότερα, σέ ἔνδειξη εὐγνωμοσύνης τοῦ θαύματος τοῦ ἁγίου Μηνᾶ, οἱ πιστοί Χριστιανοί ἀναστήλωσαν τόν ἐρειπωμένο Ναό καί ἔκτισαν στό σημεῖο ἐκεῖνο Μοναστήρι.

δ) Τέλος, νά καταθέσουμε πῶς σώθηκαν τά Φιλιατρά ἀπό παρέμβαση τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους. Τό 1943 τό Γερμανικό στρατηγεῖο τῆς Τριπόλεως διέταξε τόν διοικητή τῶν Φιλιατρῶν Κοντάου νά κάψει τά Φιλιατρά, νά σκοτώσει ἕνα  μεγάλο ἀριθμό Φιλιατρινῶν καί ἄλλους 1500 νά τούς στείλει στά στρατόπεδα συγκεντρώσεως τῆς Γερμανίας. Τό ἔμαθε ὁ Φιλιατρινός στήν καταγωγή ἱεροκήρυκας τῆς Τριπόλεως π. Θεόδωρος Κωτσάκης καί ἔδωσε μήνυμα στούς Φιλιατρινούς νά προσευχηθοῦν στόν ἅγιο Χαράλαμπο νά κάνει τό θαῦμα του. Ὁ ἅγιος Χαράλαμπος ἐκείνη τή νύχτα ἐμφανίστηκε τέσσερις φορές στόν διοικητή Κοντάου καί τοῦ ἐπαναλάμβανε ρητῶς: Τή διαταγή πού ἔλαβες, νά μήν τήν ἐκτελέσεις. Ἐγώ θά φροντίσω νά μήν τιμωρηθεῖς. Τό πρωί ὁ Κοντάου τηλεφώνησε στήν Τρίπολη στόν Γερμανό διοικητή τῆς Πελοποννήσου καί τοῦ εἶπε πόσο δύσκολη νύχτα πέρασε. Κι ὁ διοικητής τῆς Πελοποννήσου τοῦ ἀπάντησε: Κι ἐμένα δέν μέ ἄφησε νά κοιμηθῶ αὐτός ὁ γέροντας. Γράψε: «Ἀναστέλλω τήν καταστροφήν τῆς πόλεως». Ἔτσι σώθηκαν τά Φιλιατρά ἀπό βέβαιη καταστροφή μέ τήν παρέμβαση τοῦ ἁγίου Χαραλάμπους.

Ἡ Πατρίδα μας ὀνομάζεται ἐπιτυχῶς χώρα Ἁγίων καί Μαρτύρων. Ὅλοι αὐτοί οἱ Ἅγιοι καί οἱ Μάρτυρες εἶναι οἱ ἀόρατοι σύμμαχοι καί συμπαραστάτες μας. Νά τούς παρακαλοῦμε νά πρεσβεύουν ὑπέρ ἡμῶν. Καί γιά τίς προσωπικές δυσκολίες μας, καί γιά τή σωτηρία τῆς Πατρίδας μας, καί γιά ὅλο τόν κόσμο.

Τό ἑπόμενο θέμα μας θά εἶναι ἀπό τό ἄρθρο «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοί παρακληθήσονται», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2286/1/5/2023/σελ. 202-203.