Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Νοεμβρίου 2023, Ε΄ Λουκᾶ (Λουκ. ις΄ 19-31)
Εἶπεν ὁ Κύριος· ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς. πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ· ἀπέθανε δὲ καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ, ὑπάρχων ἐν βασάνοις, ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ. καὶ αὐτὸς φωνήσας εἶπε· πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ. εἶπε δὲ Ἀβραάμ· τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι· καὶ ἐπὶ πᾶσι τούτοις μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται, ὅπως οἱ θέλοντες διαβῆναι ἔνθεν πρὸς ὑμᾶς μὴ δύνωνται, μηδὲ οἱ ἐκεῖθεν πρὸς ἡμᾶς διαπερῶσιν. εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται.
Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ
«Ὁρᾷ τὸν Ἀβραὰμ ἀπὸ μακρόθεν καὶ Λάζαρον ἐν τοῖς κόλποις αὐτοῦ»
Στοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ· ἐκεῖ μεταφέρθηκε ὁ Λάζαρος, ὁ πτωχὸς καὶ ταλαίπωρος αὐτὸς ἄνθρωπος τῆς παραβολῆς ποὺ ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ἔπειτα ἀπὸ μιὰ ζωὴ δυστυχίας, πείνας καὶ πόνου, στὴν αἰώνια μακαριότητα τοῦ Οὐρανοῦ, στὴν ἀτελεύτητη ἀνάπαυση τοῦ Παραδείσου. Ἐκεῖ ὁδηγήθηκε τιμητικὰ ἀπὸ συνοδεία Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Ἡ διδακτικότατη αὐτὴ παραβολή, ποὺ μᾶς διηγήθηκε ὁ Κύριος, μᾶς δίνει σήμερα μιὰ καλὴ εὐκαιρία νὰ δοῦμε ὅτι εἶναι ἀληθινά, ὑπαρκτὰ τὰ ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου καὶ ὅτι τὰ ἀπολαμβάνει ὅποιος ἀγωνίζεται νὰ ζεῖ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
1. Τὰ ἄφθαρτα ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου
Ἡ ὕπαρξη τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν εἶναι ἀδιαμφισβήτητη πίστη καὶ προσδοκία τῆς Ἐκκλησίας μας. Τὴν ἀλήθεια αὐτὴ ἐπιβεβαιώνει ὁ Κύριος στὴν παραβολὴ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, λέγοντας ὅτι ὁ φτωχὸς Λάζαρος μετὰ τὸν θάνατό του ὁδηγήθηκε στοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ, δηλαδὴ στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καὶ σὲ ἄλλες παραβολὲς ὁ Κύριος κάνει λόγο γιὰ τὸν Παράδεισο παρομοιάζοντάς τον μὲ δεῖπνο βασιλικό, μὲ γάμους, μὲ πολύτιμο μαργαρίτη καὶ κρυμμένο θησαυρό.
Ἐπιπλέον ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς δίνει καὶ προσωπικὴ μαρτυρία του γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ Παραδείσου. Ἀξιώθηκε νὰ φθάσει «ἕως τρίτου οὐρανοῦ». «Ἡρπάγη εἰς τὸν παράδεισον καὶ ἤκουσεν ἄρρητα ρήματα, ἃ οὐκ ἐξὸν ἀνθρώπῳ λαλῆσαι» (Β΄ Κορ. ιβ΄ 2, 4). Δηλαδή, μεταφέρθηκε στὸν Παράδεισο κι ἐκεῖ εἶδε καὶ ἄκουσε συγκλονιστικὲς ἀποκαλύψεις. «Ἄρρητα ρήματα» τὰ ὀνομάζει, διότι αὐτὰ ποὺ εἶδε καὶ ἄκουσε ὁ μέγας Ἀπόστολος, καμία ἀνθρώπινη γλώσσα δὲν μπορεῖ νὰ τὰ περιγράψει.
Ὑπάρχει ὁ Παράδεισος, ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλὰ ζωὴ ἀτελεύτητος» (Νεκρώσιμος ἀκολουθία). Ἐκεῖ δὲν θὰ ὑπάρχει πόνος, οὔτε λύπη, οὔτε προβλήματα καὶ δυσκολίες, ἀλλὰ ἀτελεύτητη, αἰώνια ζωή. Ἐκεῖ θὰ ἀπολαμβάνει ὁ πιστὸς τὴ διαρκὴ παρουσία τοῦ Κυρίου, τὴ θέα τοῦ θείου Προσώπου του, τὴν ἀπερίγραπτη εὐφροσύνη τῆς κοινωνίας μαζί Του. Ἐκεῖ θὰ δοξάζει τὸν πανάγαθο Θεὸ μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς Ἀγγέλους, μαζὶ μὲ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο.
Ἡ ἀτελεύτητη χαρὰ τοῦ Παραδείσου εἶναι βαθιὰ προσδοκία τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁμολογοῦμε καὶ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν. Καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Πῶς θὰ γίνουμε ὅμως μέτοχοι τῆς χαρᾶς αὐτῆς;
2. Διαρκὴς ἀγώνας
Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν χαρίζεται· προσφέρεται ἀπὸ τὸν Θεὸ στὸν ἄνθρωπο ποὺ ποθεῖ τὸν Κύριο καὶ τὴν αἰώνια ἕνωση μαζί Του, καὶ ἀποδεικνύει τὴν ἀγάπη του αὐτὴ μὲ τὸν καθημερινὸ ἀγώνα του. «Ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. ια΄ 12), εἶπε ὁ Κύριος. Χρειάζεται δηλαδὴ καὶ βία καὶ ἀγώνας γιὰ τὴν ἀπόκτησή της. Ὀφείλει ὁ ἄνθρωπος νὰ ἀγωνισθεῖ γιὰ νὰ ὑποτάξει τὰ πάθη του καὶ νὰ ζήσει σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἄλλωστε, «ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ζ΄ 21), εἶχε τονίσει ὁ Χριστός. Στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν θὰ εἰσέλθει ἐκεῖνος ποὺ ἐφαρμόζει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὶς ἅγιες ἐντολές του. Ἐκεῖνος δηλαδὴ ποὺ ἀγαπᾶ τὸν συνάνθρωπό του καὶ ζεῖ μὲ καθαρότητα, ταπείνωση, ὑπομονή, μὲ διαρκὴ μετάνοια.
Ἀπαιτεῖται λοιπὸν κόπος καὶ ἀγώνας στὴν παρούσα ζωή. Συνεργεῖ ὅμως καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ θεία δύναμή του, ποὺ παρέχεται πλούσια μέσῳ τῶν ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Βοηθεῖ ὁ Θεὸς τὸν ἀγωνιζόμενο πιστὸ νὰ νικήσει στὸν δύσκολο καὶ ὡραῖο αὐτὸ πνευματικὸ ἀγώνα καὶ τοῦ χαρίζει τότε τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου. Τὸ ἔχει ὑποσχεθεῖ ὁ Χριστός: «Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ φαγεῖν ἐκ τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς, ὅ ἐστιν ἐν τῷ παραδείσῳ τοῦ Θεοῦ μου» (Ἀποκ. β΄ 7). Ἐκεῖνον ποὺ θὰ νικήσει στὸν ἀγώνα ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας, θὰ τὸν ἀξιώσω νὰ ἀπολαύσει τὴν ἄρρητη χαρὰ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ μέλλουσα μακαριότητα καὶ εὐτυχία τοῦ Παραδείσου, ἡ αἰώνια χαρὰ τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν γίνεται γιὰ τὸν πιστὸ τὸ τέρμα τῆς «στενῆς καὶ τεθλιμμένης» ὁδοῦ ποὺ πορεύεται στὴ ζωὴ αὐτή.
Στὴν ἐποχὴ τῆς ἀποθεώσεως τῆς ὕλης καὶ τῶν ἁμαρτωλῶν ἀπολαύσεων, σήμερα ποὺ ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι προσκολλημένος στὸ «ἐδῶ» καὶ τὸ «τώρα» ἀγνοώντας ἢ ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν αἰωνιότητα, ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νὰ εἴμαστε στραμμένοι στὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια ἀγαθὰ τοῦ Παραδείσου, ποὺ εἶναι ἀληθινά, ὑπαρκτὰ καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε καθημερινὰ γιὰ τὴν ἀπόκτησή τους. Τότε Ἐκεῖνος, ὁ Πανάγαθος καὶ Ἐλεήμων, θὰ μᾶς ὁδηγήσει μὲ τὸ ἄπειρο ἔλεός του στοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραὰμ καὶ θὰ μᾶς χαρίσει τὴν αἰώνια ζωὴ κοντά Του.
