12. Τό ἱπτάμενο δρεπάνι (22-28/1)

Κάναμε πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα ἕνα θέμα μέ τίτλο: «Τό ἱπτάμενο βαρέλι», στό ὁποῖο ἀναλύσαμε τήν ἕβδομη ὅραση τοῦ προφήτη Ζαχαρία. Σήμερα θά κάνουμε ἀκόμη ἕνα θέμα ἀπό τόν προφήτη Ζαχαρία μέ τίτλο «Τό ἱπτάμενο δρεπάνι». Θά μελετήσουμε τήν ἕκτη ὅρασή του. Ὅπως στό προηγούμενο θέμα εἶχαν πολύ ἐνδιαφέρον οἱ ἐξηγήσεις πού ἔδωσε ὁ ἄγγελος γιά «τό ἱπτάμενο βαρέλι», ἔτσι καὶ σ᾿ αὐτό τό θέμα θά ἔχουν πολύ ἐνδιαφέρον οἱ ἐξηγήσεις πού θά δώσει ὁ ἄγγελος γιά τό «ἱπτάμενο δρεπάνι». Ἐλᾶτε λοιπόν νά ἐξετάσουμε τί δρεπάνι ἦταν αὐτό πού πετοῦσε στόν ἀέρα; Τί ἐξηγήσεις ἔδωσε ὁ ἄγγελος στίς ἀπορίες τοῦ προφήτη Ζαχαρία; Καί τί μηνύματα λαμβάνουμε ἐμεῖς σήμερα;

Θά διαβάσουμε τό κείμενο καί τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγιογραφικοῦ Ἀναγνώ­σματος: Ζαχ.  ε΄ 1-4. Κείμενο: «1 Καί ἐπέστρεψα, καί ἦρα τούς ὀφθαλμούς μου καί εἶδον καί ἰδού δρέπανον πετόμενον. 2 καί εἶπε πρός με· τί σύ βλέπεις; Καί εἶπα ἐγώ· ὁρῶ δρέπανον πετόμενον μήκους πήχεων εἴκοσι καί πλάτους πήχεων δέκα. 3 καί εἶπε πρός με· αὕτη ἡ ἀρά ἡ ἐκπορευομένη ἐπί πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, διότι πᾶς ὁ κλέπτης ἐκ τούτου ἕως θανάτου ἐκδικηθήσεται, καί πᾶς ὁ ἐπίορκος ἐκ τούτου ἐκδικηθήσεται· 4 καί ἐξοίσω αὐτό, λέγει Κύριος παντοκράτωρ, καί εἰσελεύσεται εἰς τόν οἶκον τοῦ κλέπτου καί εἰς τόν οἶκον τοῦ ὀμνύοντος τῷ ὀνόματί μου ἐπί ψεύδει καί καταλύσει ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καί συντελέσει αὐτόν καί τά ξύλα αὐτοῦ καί τούς λίθους αὐτοῦ». Ἑρμηνεία: 1 Ὕψωσα πάλι τά μάτια μου καί εἶδα ἕνα ἄλλο ὅραμα: Νά ἕνα μεγάλο δρεπάνι πού στριφογύριζε στόν ἀέρα καί φαινόταν σάν νά πετᾶ. 2 Καί ὁ ἄγγελος πού μιλοῦσε μαζί μου μοῦ εἶπε: «Τί βλέπεις;» Κι ἐγώ ἀπάντησα: «Βλέπω ἕνα μεγάλο δρεπάνι νά πετᾶ στόν ἀέρα, τό ὁποῖο ἔχει μῆκος εἴκοσι ἑβραϊκούς πήχεις καί πλάτος δέκα ἑβραϊκούς πήχεις». 3 Καί ὁ ἄγγελος μοῦ εἶπε: «Αὐτή εἶναι ἡ θεία κατάρα πού θά πέσει μέ ὁρμή καί θά ἁπλωθεῖ γρήγορα σέ ὅλη τή χώρα τῆς Ἰουδαίας· καί κάθε κλέφτης μέ τό δρεπάνι αὐτό θά καταδικασθεῖ σέ θάνατο καί κάθε ἐπίορκος πού δίνει ψεύτικους ὅρκους, μέ τό δρεπάνι αὐτό θά τιμωρηθεῖ. 4 “Θά βγάλω τό δρεπάνι αὐτό καί θά τό ἐξαπολύσω”», λέει ὁ Κύριος ὁ παντοκράτωρ, “καί θά μπεῖ μέσα στό σπίτι τοῦ κλέφτη καί μέσα στό σπίτι τοῦ ἐπίορκου πού δίνει ψεύτικους ὅρκους στό ὄνομά μου. Τό ἐξολοθρευτικό αὐτό δρεπάνι θά ἐγκατασταθεῖ στό σπίτι του καί θά τό καταστρέψει τελείως κι αὐτό καί τά ξύλα του καί τίς πέτρες του”» («Ἡ Παλαιά Διαθήκη μέ σύντομη ἑρμηνεία», τόμ. Β΄, σελ. 738, ἐκδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», Ἀθήνα 2023).

1. Ἀμέσως κατόπιν θά διαβάσουμε τό πρῶτο Μέρος τοῦ ἄρθρου «ἱπτάμενο δρεπάνι», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2293/1 καί 15/9/2023/σελ.379-380, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «Εἶναι λοιπόν παραβάτης καί γι᾿ αὐτό τοῦ ἁρμόζει “δρεπάνι”, τιμωρία», σελ. 380, β΄ στήλη, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί μᾶς λέει; (Σκέψεις Μελῶν…) Λέει ὅτι ὁ προφήτης Ζαχαρίας εἶδε ἕνα πολύ μεγάλο δρεπάνι (=κόσσα, μέ τήν ὁποία θερίζουν οἱ γεωργοί τό τριφύλλι καί ἄλλα χόρτα στά χωράφια καί στίς αὐλές τῶν σπιτιῶν τους. Σήμερα οἱ κόσσες ἔχουν ἀντικατασταθεῖ ἀπό τά χορτοκοπτικά μηχανήματα). Ἀλλά ἐνῶ ἡ κόσσα ἔχει δρεπάνι ἑνός μέτρου καί στυλιάρι ἀνάλογο μέ τό ὕψος τοῦ γεωργοῦ, τό «δρέπανον» πού εἶδε ὁ προφήτης Ζαχαρίας εἶχε μῆκος εἴκοσι ἑβραϊκούς πήχεις καί πλάτος δέκα ἑβραϊκούς πήχεις, περίπου 10 μέτρα μῆκος καὶ 5 πλάτος. Τεράστιο δρεπάνι! Καί μάλιστα τό «δρέπανον» αὐτό ἦταν «πετόμενον»! Ἔσχιζε μέ τή διέλευσή του τόν ἀέρα καί σκορποῦσε τρόμο! Ἦταν ἀναμενόμενο νά δημιουργήσει ἀπορίες στόν Προφήτη τό «πετόμενον δρέπανον»!

2. Τί ἐξηγήσεις ἔδωσε ὁ ἄγγελος στίς ἀπορίες τοῦ Προφήτη; (Σκέψεις Μελῶν…) Τοῦ ἐξήγησε ὁ ἄγγελος ὅτι τό δρεπάνι αὐτό εἶναι ἡ «ἀρά», ἡ κατάρα, ἡ θεϊκή τιμωρία ποὺ ἐξορμᾶ καὶ ἁπλώνεται πάνω σέ ὅλη τή χώρα. Θά μπεῖ στό σπίτι τοῦ κλέφτη, στό σπίτι τοῦ ἐπίορκου, γενικά στά σπίτια τῶν ἀνθρώπων πού παρανομοῦν καί θά τούς θερίσει. Τό φοβερότερο εἶναι ὅτι τό ὑπερμέγεθες αὐτό δρεπάνι δέν θά μπεῖ προσωρινά στό σπίτι τοῦ παραβάτη τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ, ἀλλά θά ἐγκατασταθεῖ στό σπίτι του καί θά τό καταστρέψει τελείως. «Καταλύσει ἐν μέσῳ τοῦ οἴκου αὐτοῦ καί συντελέσει αὐτόν καί τά ξύλα αὐτοῦ καί τούς λίθους αὐτοῦ»! Θά καταστρέψει ἐντελῶς τό σπίτι του. Ἀκόμη καί τά ξύλα καί τίς πέτρες τοῦ σπιτιοῦ του θά τίς διαλύσει τελείως. Σκόνη θά τίς κάνει!

3. Μόνο στά σπίτια τῶν κλεφτῶν καί τῶν ἐπιόρκων θά μπεῖ τό δρεπάνι τῆς θεϊκῆς τιμωρίας; (Σκέψεις Μελῶν…) Ἐξηγοῦν οἱ ἱεροί ἑρμηνευτές ὅτι ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ δέν ἀναφέρεται μόνο στούς κλέφτες καί στούς ἐπίορκους, ἀλλά σέ ὅλους ὅσοι παρανομοῦν καί ἀθετοῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ. Σύμφωνα μέ τή «διασταλτική ἑρμηνεία» πού δίνουν, ὅλες οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ συνοψίζονται σέ δύο: στήν ἐντολή: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» καί στήν ἐντολή: «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μαρκ. ιβ΄ 30-31). Ὅποια ἐντολή τοῦ Θεοῦ κι ἄν παραβεῖ κανείς, παραβαίνει ἤ τήν πρώτη ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό ἤ τή δεύτερη ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Λόγου χάριν, ἄν κλέβει, ἄν ἀδικεῖ, ἄν συκοφαντεῖ τόν συνάνθρωπό του, παραβαίνει τή δεύτερη ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον. Ἄν ὁρκίζεται ψευδῶς, ὑπερηφανεύεται, φθονεῖ, κατακρίνει, παρακούει, στήνει τό θέλημά του καί ἀντιστρατεύεται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, παραβαίνει τήν πρώτη ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό. Ἐφόσον λοιπόν παραβαίνει τήν πρώτη ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί τή δεύτερη ἐντολή τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον, γίνεται παραβάτης τοῦ θείου νόμου καί τοῦ ἁρμόζει ἡ δίκαιη τιμωρία.

Ἔπειτα θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί μηνύματα λαμβάνουμε ἐμεῖς σήμερα ἀπό τήν ἕκτη ὅραση τοῦ προφήτη Ζαχαρία; (Σκέψεις Μελῶν…).

α) Τό πρῶτο μήνυμα πού λαμβάνουμε εἶναι ὅτι δέν μπορεῖ νά παίζει κανείς μέ τόν Θεό. Ἄλλο πράγμα εἶναι νά ἁμαρτάνει «ἐκ συναρπαγῆς», γιατί δέν πρόσεξε, γιατί νικήθηκε ἀπό τό πάθος, ἀλλά κατόπιν νά μετανοεῖ. Κι ἄλλο πράγμα εἶναι νά ἁμαρτάνει, γιατί δέν ὑπολογίζει τόν Θεό, γιατί εἶναι πωρωμένος καί θέλει νά παραμένει ἀμετανόητος. Λόγου χάριν, δέν πρόσεξα τά μάτια μου, δέν πρόσεξα τά αὐτιά μου καί ἁμάρτησα. Ἀλλά μετανοῶ, συντρίβομαι καί ἐξομολογοῦμαι τά κρίματά μου στόν Πνευματικό. Ὁ Θεός δέχεται τήν εἰλικρινή ἐξομολόγησή μου καί μέ συγχωρεῖ. Ἄν ὅμως ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ λέει «σευτόν ἁγνόν τήρει» (Α΄ Τιμ. ε΄ 22), «οὐ μοιχεύσεις» (Ἐξ. κ΄ 13) κι ἐγώ κάνω τά ἀκριβῶς ἀντίθετα ἀπ᾿ ὅσα λέει ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ καί παραμένω ἀμετανόητος, τότε μοῦ ἁρμόζει τό «δρεπάνι», ἡ δίκαιη τιμωρία. Ἡ ἐντολή τοῦ Θεοῦ λέει: «οὐ κλέψεις» (Έξ. κ΄ 14), «οὐκ ἐπιθυμήσεις… ὅσα τῷ πλησίον σού ἐστιν» (Ἐξ. κ΄ 17). Ἄν ἐγώ «ἐκ συναρπαγῆς» ἁρπάξω κάτι πού δέν μοῦ ἀνήκει καί κατόπιν μετανοήσω, ὁ Θεός δέχεται τή μετάνοιά μου. Ἄν ὅμως κάνω τήν κλεψιά τρόπο ζωῆς καί παραμένω ἀμετανόητος, τότε μοῦ ἁρμόζει τό «δρεπάνι», ἡ δίκαιη τιμωρία.

β) Τό δεύτερο μήνυμα πού λαμβάνουμε εἶναι ὅτι ὅποιος ἁμαρτάνει ἠθελημένα καί παραμένει ἀμετανόητος, βάζει μέσα στό σπίτι του τό δρεπάνι τῆς «ἀρᾶς» τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο θά τόν θερίσει. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς βεβαιώνει σαφέστατα ὅτι ἡ ἠθελημένη παράβαση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, δέν παραμένει ἀτιμώρητη: «Ἀποκαλύπτεται γάρ ὀργή Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπί πᾶσαν ἀσέβειαν καί ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τήν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων» (Ρωμ. α΄ 18). Ἔρχεται ὀργή Θεοῦ ἀπό τόν οὐρανό γιά κάθε ἀσεβή ἐνέργεια ἐναντίον τοῦ θείου μεγαλείου καί γιά κάθε παράβαση τοῦ ἠθικοῦ νόμου του πού διαπράττουν ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι καταπατοῦν καί ἀδικοῦν τήν ἀλήθεια μέ τήν εἰδωλολατρία καί τήν αἰσχρή ζωή τους.

Μᾶς κάνει ἐντύπωση ὅτι αὐτοί πού γνωρίζουν τήν ἀλήθεια, ἀλλά θεληματικά τήν συμπνίγουν μέσα τους καί ἀδικοῦν ἐν ἐπιγνώσει καί ἀσύστολα, αὐτοί θά δοκιμάσουν τό δρεπάνι τῆς θείας ὀργῆς καί τιμωρίας. Μόνοι τους σκάβουν τόν λάκκο τους καί ὑφαίνουν τήν καταστροφή τους μέ τήν ἀπρόσεκτη ζωή πού ζοῦν. Ὅταν κλέβουν, νομίζουν ὅτι φέρνουν στό σπίτι τους ἀγαθά. Ἀλλά χωρίς νά τό καταλαβαίνουν, φέρνουν στό σπίτι τους τό δρεπάνι πού θά τούς θερίσει. Ὅταν ἁμαρτάνουν ἀσύστολα, νομίζουν ὅτι χαίρονται τή ζωή τους. Ἀλλά στήν πραγματικότητα βάζουν μέσα στό σπίτι τους τό δρεπάνι τῆς «ἀρᾶς» τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο καί τούς ἴδιους θά τούς θερίσει καί τό σπίτι τους θά τό καταστρέψει τελείως. Ὅλα θά τά κάνει σκόνη. Γιατί θά συμβεῖ αὐτό; Διότι θά ἀποσύρει ὁ Θεός τή Χάρι Του ἀπό τούς ἀσεβεῖς καί θά ἔλθουν νά τούς βροῦν ὅλα τά βάσανα. Μπορεῖ νά φαίνεται πρός στιγμήν ὅτι εὐημεροῦν καί προοδεύουν οἱ ἀσεβεῖς, ἀλλά σύντομα θά ἀλλάξουν τά σκηνικά. Θά περάσει ἀπό πάνω τους τό «δρεπάνι» τῆς θεϊκῆς ὀργῆς καί θά τούς θερίσει.

Τό συμπέρασμα στό ὁποῖο καταλήγουμε εἶναι ὅτι δέν μποροῦμε νά παίζουμε μέ τόν Θεό. Ἄν ἠθελημένα παραβαίνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ὡς πρόσωπα καί ὡς λαός, ἐγκαθιστοῦμε στό σπίτι μας καί στήν πατρίδα μας τό «δρεπάνι» τῆς «ἀρᾶς» τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο, ὅταν πληρωθεῖ ἡ κακία μας, θά μᾶς θερίσει. Ἡ ἱστορία τό φωνάζει, ἡ πανανθρώπινη πείρα τό διαλαλεῖ: Οἶκοι, ἐπαύλεις, παλάτια πού συμπήχθηκαν μέ ἀδικία, ἐξαφανίσθηκαν. Καί μακάρι τό «δρεπάνι» νά κάνει τή δουλειά του σ’ αὐτήν ἐδῶ τή ζωή. Ἂν μείνει γιά τήν ἄλλη, θά εἶναι γιά τούς ἀσεβεῖς ἀκόμη χειρότερα τά πράγματα!

Τό ἑπόμενο θέμα μας θά εἶναι ἀπό τό ἄρθρο «Ἡ ἀνθρωπαρέσκεια (Α)», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2295/15/10/2023/σελ. 418-419.