Ὁ πάπας Φραγκίσκος, σὲ συνέντευξή του στὸ ἰταλικὸ καθολικὸ ἑβδομαδιαῖο περιοδικὸ «Credere», ἀναφέρθηκε γιὰ ἄλλη μία φορὰ στὴν ἀπόφασή του νὰ ταχθεῖ ὑπὲρ τῆς εὐλογίας τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν ἀπὸ τοὺς καθολικοὺς ἱερεῖς. «Κανένας δὲν ἀντιδρᾶ ἂν εὐλογήσω, ἂς ποῦμε, ἕναν ἐπιχειρηματία ποὺ ἐκμεταλλεύεται τὸν κόσμο, ἀλλὰ ἀντιδροῦν ἂν εὐλογήσω ἕναν ὁμοφυλόφιλο», εἶπε ὁ προκαθήμενος τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καὶ τόνισε ὅτι «αὐτὸ εἶναι ὑποκρισία». «Τὸ κεντρικὸ σημεῖο τῆς ἀπόφασής μου αὐτῆς εἶναι τὸ αἴσθημα ὑποδοχῆς», ἐπισήμανε. Καὶ συμπλήρωσε ὅτι «δὲν πρέπει νὰ ἀρνεῖται κανεὶς τὴν εὐλογία σὲ κανέναν» καὶ ὅτι «εὐλογεῖ δύο ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπιοῦνται…, ὄχι ἕναν ὁμόφυλο γάμο» (ΑΠΕ-ΜΠΕ, «protothema.gr» 7-2-2024).
Σὲ σχετικὴ δήλωση τὸ Βατικανὸ ἐξήγησε ὅτι οἱ «ποιμαντικὲς εὐλογίες» πρέπει νὰ εἶναι «πολὺ σύντομες»… «10 ἢ 15 δευτερόλεπτα»… Καὶ «δὲν θὰ πρέπει νὰ γίνονται μὲ ροῦχα, χειρονομίες ἢ λέξεις ποὺ εἶναι κατάλληλες γιὰ ἕνα γάμο». «Τέτοιες εὐλογίες θὰ μποροῦσαν νὰ προσφέρονται σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις, ἀρκεῖ νὰ μὴ συγχέονται μὲ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου» (ΑΠΕ, Guardian, «lifo.gr» 7-2-2024).
Οἱ διακηρύξεις αὐτὲς τοῦ πάπα Φραγκίσκου ἀποτελοῦν φρικτὴ βλασφημία καὶ θεομπαιξία. Ὑποστηρίζει ὁ Πάπας ὅτι «ἡ εὐλογία τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν δὲν θεωρεῖται ἀποδοχὴ τῆς ὁμοφυλοφιλίας» καὶ ὅτι τὸ μέτρο αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ θεωρεῖται «αἱρετικό, ἀντίθετο μὲ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας ἢ βλάσφημο». Ἀλλὰ ἡ εὐλογία αὐτὴ τοῦ Βατικανοῦ δὲν ἀποτελεῖ προσωπικὴ εὐλογία σὲ κάποιον ἄνθρωπο ποὺ ἔχει τὸ πάθος τῆς ὁμοφυλοφιλίας (ποὺ κι αὐτὸ ἀποτελεῖ ἀμνήστευση τοῦ ἁμαρτήματός του, ὅταν ὁ ὁμοφυλόφιλος ἔχει σταθερὴ στάση νὰ ζεῖ ἔτσι), ἀλλὰ εὐλογία σχέσεως δύο ὁμοφυλόφιλων. Τολμᾶ ὁ Πάπας νὰ ὑποστηρίζει ὅτι μπορεῖ νὰ εὐλογεῖ «δύο ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπιοῦνται», δηλαδὴ νὰ εὐλογεῖ τὴ σχέση τους, ἀλλὰ ὄχι καὶ τὸν ὁμόφυλο γάμο τους. Δηλαδὴ μιὰ ὁμοφυλόφιλη σχέση, χωρὶς γάμο, δὲν ἀποτελεῖ διαστροφικὴ ἁμαρτία; Ὁ γάμος μόνο εἶναι τὸ πρόβλημα;
Ποιόν κοροϊδεύει ὁ Πάπας; Ὁμιλεῖ γιὰ ὑποδοχή, ἀλλὰ σίγουρα ἡ πράξη του αὐτὴ ἀποτελεῖ ἀποδοχή. Μάλιστα ἀποδοχὴ ὄχι κάποιου ἀνθρώπου ὁμοφυλόφιλου ποὺ καλεῖται σέ μετάνοια, ἀλλὰ ἀποδοχὴ τῆς ὁμοφυλοφιλικῆς του σχέσεως καὶ πράξεως. Καὶ νομίζει ὁ Πάπας ὅτι μπορεῖ νὰ ἐμπαίζει τὸ ποίμνιό του λέγοντας ὅτι οἱ «ποιμαντικὲς αὐτὲς εὐλογίες» πρέπει νὰ εἶναι «πολὺ σύντομες»… γιὰ νὰ μὴ συγχέονται μὲ τὸ μυστήριο τοῦ γάμου». Ἡ ὅλη ὑπόθεση λοιπὸν εἶναι θέμα διάρκειας; Ἀστεῖα πράγματα… Τοὺς ἀνθρώπους ὁ Πάπας μπορεῖ νὰ τοὺς ἐμπαίζει. Ὅταν ὅμως ἐμπαίζει τὸν Θεὸ καὶ περιφρονεῖ τὶς ἐντολές του, δὲν ὁδηγεῖ μόνο τὸ ποίμνιό του στὴν πνευματικὴ καταστροφή, ἀλλὰ διαστρέφει καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. Καὶ αὐτὸ εἶναι φρικτὸ ἀνοσιούργημα. Εἶναι δὲ φοβερὸ νὰ πέσει κανεὶς «εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος»!
