«Ἡ βία κατὰ τῶν Χριστιανῶν ἁπλῶς καὶ μόνον διότι πρεσβεύουν τὴν συγκεκριμένη θρησκεία, ἀποτελεῖ φαινόμενο μὲ μεγάλη διεθνῆ ἐξάπλωση, ὅσο καὶ ἂν συχνὰ διαφεύγει τοῦ “ραντὰρ” τῶν εὐαισθήτων σὲ θέματα ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ ἀνεκτικότητος.
Στὴν πραγματικότητα οἱ Χριστιανοὶ ὁποιασδήποτε ὁμολογίας εὑρίσκονται στὴν κορυφὴ τῆς παγκοσμίου κατατάξεως τῶν θρησκευτικῶν διωγμῶν, μὲ κάποιες φορὲς ἄλλο πρόσωπο κατὰ τόπους. Ἀλλὰ στὴν παροῦσα φάση δύο χῶρες ἀποτελοῦν κατ᾿ ἐξοχὴν ἀντικείμενο ἀνησυχίας: ἡ Ἰνδία καὶ ἡ Νιγηρία».
Στὴν τεράστια χώρα τῆς Ἰνδίας «ὁ ἰνδουϊστικὸς ἐθνικισμός, ποὺ σταδιακῶς ἀποκτᾶ καθεστὼς ἐθνικῆς ἰδεολογίας, ἀναδεικνύεται σὲ ὁλοένα καὶ μεγαλυτέρα ἀπειλὴ γιὰ θρησκευτικὲς μειονότητες (…).
Στὴν πολυπληθῆ πολιτεία τοῦ Οὔτταρ Πραντές (…) τουλάχιστον 95 Χριστιανοὶ ἱερωμένοι εὑρίσκονται στὴν φυλακή, ἐνῶ τὸν περασμένο Νοέμβριο ἀπηγγέλθησαν κατηγορίες σὲ 42 ἄτομα, μετὰ ἀπὸ ἀστυνομικὴ ἐπιδρομὴ σὲ χῶρο στὸν ὁποῖο κατεσχέθησαν χριστιανικὰ θρησκευτικὰ βιβλία. (…)
Ἀλλὰ ἡ χώρα στὴν ὁποία καταγγέλλεται ὅτι αὐτὴν τὴν στιγμὴ πραγματοποιεῖται οὔτε λίγο οὔτε πολὺ “γενοκτονία” τῶν Χριστιανῶν, εἶναι ἡ Νιγηρία. (…) Τουλάχιστον 52.000 Χριστιανοὶ ἔχουν σκοτωθεῖ στὴν Νιγηρία ἀπὸ τὸ 2009, (ὁπότε ξέσπασε ἡ ἀνταρσία τῆς Μπόκο Χαράμ), συμφώνως μὲ τὴν ὀργάνωση Intersociety, ἐνῶ μόνον κατὰ τοὺς ἑορτασμοὺς τῆς φετινῆς Πρωτοχρονιᾶς ἔχασαν τὴν ζωή τους 300 ἄνθρωποι» («Ἑστία» 11-2-2024).
«Αἱματοπότιστη φυτεία» ἔχει ὀνομασθεῖ ἐδῶ καὶ 2.000 χρόνια ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Διαχρονικὸς πολέμιος τῶν πιστῶν μελῶν της εἶναι «ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην» (Ἀποκ. ιβ΄ 9), σύμφωνα μὲ τὸ θεόπνευστο προφητικὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως. Στὴν πραγματικότητα ὅμως ἡ Ἐκκλησία «πολεμουμένη νικᾷ» καὶ «λαμπροτέρα καθίσταται», κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, ἔπειτα ἀπὸ κάθε φάση τοῦ ἀμείλικτου αὐτοῦ πολέμου. Διότι, ὅπως μᾶς ἔχει διαβεβαιώσει ὁ θεῖος Ἱδρυτής της, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. ις΄ 18). Ὁ θάνατος καὶ οἱ ὀργανωμένες δυνάμεις τοῦ κακοῦ δὲν θὰ ὑπερισχύσουν καὶ δὲν θὰ νικήσουν τὴν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία θὰ εἶναι αἰώνια καὶ ἀθάνατη. Τρανὴ ἐπιβεβαίωση τῆς ἀλήθειας αὐτῆς ἀποτελεῖ καὶ ἡ κατάρρευση πρὶν ἀπὸ 35 χρόνια τοῦ ἀντίχριστου καθεστῶτος στὶς περισσότερες χῶρες τοῦ «ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ». Πάντως προκύπτει ἀβίαστα ἕνα ἐπίκαιρο ἐρώτημα: Ποῦ βρίσκονται ὅλοι οἱ ὑπέρμαχοι τοῦ σεβασμοῦ τῶν ἀνθρώπινων δικαιωμάτων; Γιατί σιωποῦν; Γιατί δὲν ὑψώνουν φωνὴ διαμαρτυρίας γιὰ τὶς ἀνθρώπινες διώξεις ἐναντίον τῶν χριστιανικῶν μειονοτήτων; Τέτοια σοβαρὰ ζητήματα δὲν ἀντιμετωπίζονται μὲ εὐχολόγια…
