Ὕπουλη μύηση τῶν μικρῶν παιδιῶν στὸν σατανισμὸ

Ἡ εἴδηση ἀπὸ τὸ διαδίκτυο εἶναι συγκλονιστική:

«(…) Ἡ βιομηχανία τοῦ νεοταξικοῦ θεάματος συνεχίζει ἀκάθεκτη νὰ παρασύρει τὶς παιδικὲς ψυχὲς στὸ σκότος τοῦ ἑωσφορισμοῦ μὲ φαινομενικὰ ἀθῶες ταινίες ποὺ ὕπουλα ἐξοικειώνουν τὰ μικρὰ παιδιὰ μὲ τὸν Διάβολο. (…)

Ὁ κινηματογραφικὸς κολοσσὸς Para­mount παρουσίασε πρὶν λίγες μέρες τὸ «τρέιλερ» (=μικρὸ διαφημιστικὸ βίντεο) μιᾶς νέας “χριστουγεννιάτικης” κωμωδίας ποὺ ὀνομάζεται “Dear Santa” καὶ πρωταγωνιστεῖ σὲ αὐτὴν ὁ γνωστὸς ἠθοποιὸς Jack Black. Ὁ ἑβραϊκῆς καταγωγῆς ἠθοποιός (…) παίζει τὸν ρόλο ἑνὸς “cool” (=ἥπιου) Σατανᾶ, ποὺ παρουσιάζεται σὲ ἕνα νεαρὸ ἀγόρι, ὅταν ἐκεῖνο κάνει τὸ λάθος νὰ γράψει: “to Satan” στὸ γράμμα του πρὸς τὸν Ἅγιο Βασίλη, ἀντὶ νὰ γράψει τὸ σωστό: “to Santa” (σ.σ. πρόκειται γιὰ τὸν γνωστὸ εὐτραφὴ Santa Claus, ἀηδὴ καρικατούρα τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ποὺ προωθεῖ ἐδῶ καὶ χρόνια ἡ δυτικὴ καταναλωτικὴ κουλτούρα).

Ὁ Σατανᾶς παρουσιάζεται στὸ ἀγόρι ὡς ἕ­νας “ἀστεῖος” κερασφόρος μὲ γενειάδα, λέει ὅτι εἶναι “πολὺ καλύτερος ἀπὸ τὸν Ἅι Βασίλη” καὶ ὑπόσχεται ὅτι θὰ πραγματοποιήσει στὸ παιδὶ τρεῖς εὐχές, μὲ ἀντάλλαγμα νὰ πάρει τὴν ψυχή του. (…) Σὲ μιὰ σκηνὴ τοῦ «τρέιλερ» ὁ Διάβολος βρίσκεται στὴν κόλαση καὶ στέκεται πάνω σὲ μιὰ φωτεινὴ πεντάλφα, ἀπολογούμενος (ἴσως πρὸς κάποιον ἄλλον Δαίμονα;) γιὰ τὴν ἀποτυχία του. “Ἔχω δοκιμάσει τὰ πάντα. Αὐτὸ τὸ παιδὶ εἶναι ἀδιάφθορο”, ἀκούγεται νὰ λέει» («aktines.blogspot.com» 16-11-2024).

Τὸ δημοσίευμα ἀποκαλύπτει καὶ τὴ σχέση ποὺ ἔχει ὁ ἴδιος ὁ ἠθοποιὸς Jack Black μὲ τὸν Διάβολο. Ὄντας καὶ μουσικός, ἔχει γράψει τραγούδια στὰ ὁποῖα ὑμνεῖ τὸν Σατανᾶ, ἐνῶ κάποτε ἐμφανίσθηκε καὶ στὴ σκηνὴ ζητώντας ἀπὸ τοὺς θεατὲς νὰ πιάσουν ὁ ἕνας τὸ χέρι τοῦ ἄλλου καὶ νὰ προσευχηθοῦν στὸν Διάβολο, στὴν δὲ προσευχὴ ποὺ ὁ ἴδιος ἀπήγγειλε, χαιρέτισε τὸν Σατανᾶ καὶ τοῦ ζήτησε νὰ «εὐλογήσει» κάποιους μουσικοὺς μὲ μακροημέρευση τῶν μουσικῶν τους ἐπιτυχιῶν.

Ἔπειτα ἀποροῦμε καὶ γιὰ τὴν πρωτοφανὴ ἐξάπλωση καὶ διόγκωση τοῦ φαινομένου τῆς παιδικῆς βίας καὶ ἐγκληματικότητας! Τί ἄλλο ὅμως θὰ μπορούσαμε νὰ περιμένουμε, ὅταν στὶς ἀθῶες παιδικὲς ψυχὲς ἐνσταλάζονται τέτοια μηνύματα καὶ βιώματα ὕπουλης μυήσεως καὶ ἐξοικειώσεως μὲ τὸν σατανισμό;

Ἀντὶ στὶς χριστουγεννιάτικες ταινίες νὰ ἐξαίρεται τὸ γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο μας, ποὺ χύνει βάλσαμο στὴν παιδικὴ ψυχὴ καὶ τὴ γεμίζει μὲ αἰσθήματα ἀγάπης, συμπόνιας καὶ ἀλληλεγγύης πρὸς τὸν συνάνθρωπο, νὰ μολύνονται τὰ παιδικὰ μάτια καὶ οἱ ἁγνὲς καρδιὲς μὲ τὴν ἀπαίσια μορφὴ τοῦ ἀνθρωποκτόνου Διαβόλου, τοῦ «ὡς ἀστραπὴν πεσόν­τος» μὲ τὴν ἐνανθρώπηση καὶ τὴν ὅλη σωτηριώδη θεία Οἰκονομία τοῦ φιλάνθρωπου Κυρίου μας; Μέχρι ποῦ θὰ συνεχισθεῖ ὁ ξεπεσμὸς τῆς ἀνθρωπότητος; Μέχρι πότε δὲν θὰ ἐπιστρέφουμε στὸ θεῖο Βρέφος τῆς Βηθλεέμ, γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὸ θεϊκὸ δῶρο τῆς εἰρήνης στὶς καρδιές μας καὶ στὶς καρδιὲς τῶν παιδιῶν μας;