Λίγες ὧρες πρὶν οἱ Τζιχαντιστὲς καταλάβουν τὴν ἱστορικὴ πόλη τοῦ Χαλεπίου, ἀπείλησαν τὸν Ὀρθόδοξο πληθυσμὸ τῆς πόλεως ὅτι θὰ ἀποκεφαλίσουν τὸν Μητροπολίτη Χαλεπίου κ. Ἐφραὶμ καὶ ἄλλους Ὀρθόδοξους Χριστιανούς. Ὁ Μητροπολίτης ἀρνήθηκε νὰ ἐγκαταλείψει τὸ ποίμνιό του καὶ λειτούργησε κανονικὰ τὴν Κυριακὴ 1η Δεκεμβρίου. Μάλιστα μία ἡμέρα πρίν, στὶς 30 Νοεμβρίου, ἐξέδωσε ἀνακοίνωση πρὸς τὸ ποίμνιό του, ὅπου ἀνάμεσα στὰ ἄλλα σημείωνε καὶ τὰ ἑξῆς:
«Ἀγαπητά μας παιδιά,… σᾶς διαβεβαιώνουμε ὅτι παραμένουμε ἐδῶ στὸ Χαλέπι δίπλα στὸ ποίμνιό μας σὲ ὅλες τὶς συνθῆκες… Αὐτὴ εἶναι ἡ ποιμαντική μας ἀποστολὴ καὶ θὰ παραμείνουμε σταθεροὶ σ’ αὐτήν. Θὰ εἴμαστε στήριγμά σας, ὅταν μᾶς χρειαστεῖτε… Οἱ προσευχὲς θὰ συνεχιστοῦν στὶς ἐκκλησίες μας, ἀνάλογα μὲ τὶς συνθῆκες… Μὲ τὴν προσευχὴ καταθέτουμε τὰ βάρη μας στὸν Θεὸ καὶ στηρίζουμε τὴν ἐλπίδα μας σὲ Αὐτόν… Ἂς ὑπομείνουμε συμμετέχοντας στὸν δρόμο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, μέχρι νὰ ἀναστηθοῦμε μαζί Του στὴν Ἀνάστασή του».
Βέβαια μετὰ τὴν κατάληψη τῆς Δαμασκοῦ στὶς 8 Δεκεμβρίου 2024 οἱ Τζιχαντιστὲς δήλωσαν ὅτι θὰ σεβασθοῦν τὶς θρησκευτικὲς μειονότητες τῆς Συρίας. Ἐμεῖς ὡστόσο δὲν μποροῦμε νὰ ἐφησυχάζουμε ἀπὸ τέτοιες δηλώσεις καὶ ὑποσχέσεις, ὅταν μάλιστα γνωρίζουμε τὶς ἀποτρόπαιες πράξεις τῶν Τζιχαντιστῶν μέχρι σήμερα εἰς βάρος τῶν Χριστιανῶν τῆς Συρίας, ἀλλὰ καὶ τὸ κύμα ἀμέτρητων χιλιάδων προσφύγων παλαιότερα πρὸς τὴ Δύση. Ἀγωνιοῦμε, προσευχόμαστε καὶ παρακολουθοῦμε τὶς ἐξελίξεις.
Στὶς 9 Δεκεμβρίου ἄλλωστε «ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σὲ ἀνακοίνωσή της ἐκφράζει τὴν ἀνησυχία της γιὰ τὸ ποίμνιο τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας καὶ τοὺς λοιποὺς Χριστιανοὺς τῆς χώρας, ἐνῶ δηλώνει ὅτι εἶναι ἕτοιμη νὰ συνδράμει μὲ ὁποιαδήποτε βοήθεια ζητηθεῖ». Δηλώνει ἀκόμη ὅτι «θὰ ἀποτελέσει ἀνοσιούργημα ἔναντι τῆς Ἱστορίας ὁποιαδήποτε τραγικὴ πιθανότητα νὰ ἐκριζωθεῖ ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμὸς ἀπὸ τὴ Συρία».
Δὲν ξέρουμε πῶς θὰ ἐξελιχθοῦν τὰ πράγματα στὶς ἀμέσως ἑπόμενες ἑβδομάδες. Αὐτὸ ὅμως ποὺ σίγουρα ἔχουμε καθῆκον νὰ πράξουμε, εἶναι, ὅπως προαναφέραμε, νὰ προσευχόμαστε ὅλοι μας τὴν περίοδο αὐτὴ ἀκόμη ἐντονότερα γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας Ὀρθόδοξους Χριστιανοὺς τῆς Συρίας· συναισθανόμενοι ὅτι εἶναι ἀδέλφια μας, μέλη τοῦ ἴδιου σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ «εἴτε πάσχει ἓν μέλος, συμπάσχει πάντα τὰ μέλη» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 26). Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς τὸ ζητεῖ ἔντονα: «μιμνήσκεσθε… τῶν κακουχουμένων ὡς καὶ αὐτοὶ ὄντες ἐν σώματι» (Ἑβρ. ιγ΄ 3). Νὰ θυμάστε ὅσους ὑποφέρουν καὶ κακοπαθοῦν, διότι καὶ σεῖς μπορεῖ νὰ βρεθεῖτε αὔριο στὴ θέση τους καὶ νὰ ὑποφέρετε αὐτὰ ποὺ ὑποφέρουν αὐτοὶ σήμερα. Τέλος, ἂς μαθητεύσουμε στὸ ἡρωικὸ παράδειγμα καὶ τὸ μαρτυρικὸ φρόνημα τοῦ Μητροπολίτου Χαλεπίου. Ταυτόχρονα ἂς εἴμαστε σὲ ἐγρήγορση ἀπὸ τὴν προέλαση τῶν Τζιχαντιστῶν ὅλο καὶ δυτικότερα. Σήμερα στὴ Συρία, αὔριο ἴσως δυτικότερα… Ὁ Θεὸς νὰ φυλάξει!
