11. «Ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός»! (20-26/1)

Ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος ζοῦσε «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Σέ πάρα πολλά σημεῖα τῶν ἐπιστολῶν του ἀναφέρει τή φράση «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», ἤ παραπλήσιες φράσεις. «Ἐμοί τό ζῇν Χριστός», γράφει στήν πρός Φιλιππησίους ἐπιστολή του (α΄ 21). «Γιά μένα ζωή εἶναι ὁ Χριστός, ἀφοῦ ζῶ τή νέα ζωή τοῦ Χριστοῦ καί ζεῖ ὁ Χριστός μέσα μου». «Ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός», γράφει στήν πρός Γαλάτας ἐπιστολή του (β΄ 20). Δέν ζῶ πλέον ἐγώ, ὁ παλαιός δηλαδή ἄνθρωπος, ἀλλά ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός! Αὐτό τόν ἐκπληκτικό λόγο τοῦ θείου Παύλου θά προσπαθήσουμε νά προσεγγίσουμε στό θέμα τοῦ Κύκλου πού θά κάνουμε σήμερα.

1. Θά διαβάσουμε τό πρῶτο Μέρος τοῦ ἄρθρου «Ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2321/15.12.24/σελ. 514-515, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «Αὐτή εἶναι ἡ πιό μεγάλη χαρά τῶν Χριστιανῶν, τό νά ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός!», σελ. 515, α΄ στήλη, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Γιατί εἶναι  μεγάλος, βαθύς, συγκλονιστικός ὁ λόγος τοῦ θείου Παύλου «Ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός»; (Σκέψεις Μελῶν…). Διότι δέν εἶναι λόγος θεωρητικός, λογοτεχνικός, λόγος χωρίς ἀντίκρισμα ζωῆς, ἀλλά εἶναι λόγος ἐμπειρικός, βίωμα ζωῆς. Ὁ ἱερός Χρυστόστομος σχολιάζει μέ θαυμασμό: «τίς ταύτην τολμήσει ρῆξαι τήν φωνήν;» Ποιός ἄλλος θά τολμήσει νά πεῖ τέτοιο μεγάλο λόγο (ΕΠΕ 20, 276)! Καί σ’ ἄλλη του ὁμιλία λέει μέ παρρησία: «Ἄν θέλετε νά ἐξετάσετε τή ζωή μου, θά βρεῖτε ὅτι ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός» (ΕΠΕ 21, 430)!

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ὡς ἑξῆς ἑρμηνεύει τή φράση αὐτή: «Δηλαδή, ἐγώ δέν ζῶ πλέον τή ζωή τοῦ παλαιοῦ Ἀδάμ, ἀλλά ζῶ μία καινούργια καί πνευματική ζωή, γιατί ὁ Χριστός εἶναι σέ μένα ζωή καί πνοή καί φῶς… τά πάντα». Προσθέτει ὁ ἅγιος Νικόδημος καί τά ἑξῆς πρακτικά: «Κανένα ἔργο σωματικό, ἤ κίνημα ψυχικό δέν γίνεται σ’ ἐμένα, ἀπό ἐκεῖνα πού δέν θέλει ὁ Χριστός, ἀλλά ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού κάνει τά πάντα σέ μένα, καί μέ κρατᾶ καί μέ ἐξουσιάζει. Καί τό μέν δικό μου θέλημα εἶναι νεκρό, τό δέ θέλημα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ζωντανό σέ μένα, καί κυβερνᾶ τή ζωή μου».

Ἄν ρωτοῦσαν ἐμᾶς: Ζεῖ μέσα σας ὁ Χριστός; τί θά ἀπαντούσαμε; Ἄν εἴμαστε εἰλικρινεῖς, θά ἀπαντούσαμε ὅτι εἴμαστε πολύ μακριά ἀπό τό ἐκπληκτικό αὐτό βίωμα. Ἐμεῖς πολύ συχνά βλέπουμε ὅτι ζεῖ μέσα μας ὁ παλαιός ἄνθρωπος, ὅτι ζεῖ μέσα μας ὁ κόσμος. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τά τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου καί τά τοῦ κόσμου, στά ὁποῖα δίνουμε ἐμεῖς τήν ἀγάπη μας, μετά τή μεταστροφή του τά θεωροῦσε ζημία. Ἕνα πράγμα θεωροῦσε κέρδος, τό νά ζεῖ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό. Στό ἑξῆς κέντρο τῆς ζωῆς του ἦταν ὁ Χριστός. Σ᾿ Αὐτόν στρεφόταν διαρκῶς ἡ ψυχή του, Αὐτός ἔδινε νόημα καί περιεχόμενο στή ζωή του, γι᾿ Αὐτόν ζοῦσε καί γι᾿ Αὐτόν πέθαινε καθε ἡμέρα. Γιά μένα, γράφει στήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή του, ὁ Χριστός εἶναι τό πᾶν: «Τά πάντα καί ἐν πᾶσι Χριστός» (Κολασ. γ΄ 11).

2. Νά θαυμάσουμε κάποιες ἁγιοπνευματικές ἐμπειρίες πού βίωνε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ζώντας ἑνωμένος μέ τόν Χριστό. α) Τό «ἐν Χριστῷ» πού γράφει σέ πάρα πολλά σημεῖα τῶν ἐπιστολῶν του, ἔχει τήν ἔννοια τῆς πλήρους ἑνώσεως μέ τόν Χριστό. Ἦταν τελείως δοσμένος στόν Χριστό (Φιλιπ. α΄ 8). Ὅλο του τό εἶναι, σῶμα, ψυχή, νοῦ, καρδιά, θέληση, τά εἶχε παραδομένα στόν Χριστό. Ἦταν ὁ πιστός ἀκόλουθος τοῦ Κυρίου σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς του, καί ὄχι ἐδῶ ἀφοσιωμένος καί ἐκεῖ μακριά ἀπό τόν Χριστό. Βίωνε αὐτό πού ὁ Κύριος ζητεῖ ἀπό τούς Μαθητές του: «μείνατε ἐν τῇ ἀγάπῃ τῇ ἐμῇ» (Ἰω. ιε΄ 9). Ὅπως ἡ κληματόβεργα εἶναι ἑνωμένη μέ τόν κορμό τῆς κληματαριᾶς γιά νά ἔχει ζωή, ἔτσι καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος βρισκόταν σέ ἀδιάσπαστη καί ἀδιάκοπη σχέση μέ τόν Χριστό.

β) Βεβαιώνει ὅτι αὐτός πού ζεῖ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό, γίνεται ἄλλος ἄνθρωπος, «ἔνθους καί ὑπεράνθρωπος», ὅπως γράφει ὁ π. Εὐσέβιος Ματθόπουλος. Ἔχει «νοῦν Χριστοῦ»: «ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν» (Α΄ Κορ. β΄ 16). Οἱ σκέψεις του εἶναι σκέψεις Χριστοῦ, τά αἰσθήματά του αἰσθήματα Χριστοῦ, οἱ πόθοι του πόθοι Χριστοῦ, ἡ ζωή του ζωή «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Ἡ θέλησή του ὑποτάσσεται πλήρως στό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

γ) Ἐπίσης βεβαιώνει ὅτι αὐτός πού ζεῖ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό, ἀγαπᾶ τόν Χριστό μέ ὅλη τήν ψυχή καί τήν καρδιά του. Ἀναπνέει τόν Χριστό. «Εὐωδιάζει τόν Χριστό: «Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν τῷ Θεῷ» (Β΄ Κορ. β΄ 15). Κάνει ὅ,τι θά ἔκανε ὁ Χριστός, λέει ὅ,τι θά ἔλεγε ὁ Χριστός, πηγαίνει ἐκεῖ πού θά πήγαινε ὁ Χριστός.

δ) Μαρτυρεῖ ἀκόμη ὅτι αὐτός πού ζεῖ ἑνωμένος μέ τόν Χριστό, ἀπολαμβάνει τήν εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ τήν «ὑπερέχουσαν πάντα νοῦν» (Φιλιπ. δ΄ 7). «Αὐτός (ὁ Χριστός) ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφεσ. β΄ 14) καί χαρίζει τή δική Του εἰρήνη στούς πιστούς πού εἶναι ἑνωμένοι μαζί Του. «Εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν» (Ἰω. ιδ΄ 27).

ε) Τέλος, βεβαιώνει ὅτι αὐτός πού κοινωνεῖ τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων, βιώνει τόν λόγο τοῦ Κυρίου μας «ὁ τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα ἐν ἐμοί μένει, κἀγώ ἐν αὐτῷ» (Ἰω. ς΄ 56). Γίνεται σύσσωμος καί σύναιμος Χριστοῦ. Ὑπάρχει γλυκύτερη ἐμπειρία ἀπ᾿ αὐτήν; Τό νά ἔχουμε δηλαδή ἔνοικο στήν καρδιά μας τόν Κύριο; «Τοῦ δέ τόν Χριστόν ἔχοντος ἔνοικον, τί γένοιτ’ ἄν μακαριώτερον πώποτε;», ρωτάει ὁ ἱερός Χρυσόστομος (Εἰς τούς ἀνδριάντας, Ὁμιλία Β΄, ΕΠΕ 31, 658). Τέτοια ἰσχυρά βιώματα βίωνε ὁ θεῖος ἀπόστολος Παῦλος.

3. Μόνο ὁ ἀπόστολος Παῦλος βίωνε τέτοιες γλυκές ἐμπειρίες ἤ ὅλοι οἱ Ἅγιοι; (Σκέψεις Μελῶν…) Ὅλοι οἱ Ἅγιοι βιώνουν τέτοιες γλυκές ἐμπειρίες. Νά καταθέσουμε δειγματοληπτικά μερικές: Ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης λέει: «Ὅταν ἔρθει μέσα μας ὁ Χριστός, τότε ζοῦμε μόνο τό καλό, τήν ἀγάπη γιά ὅλο τόν κόσμο. Τό κακό, ἡ ἁμαρτία, τό μίσος ἐξαφανίζονται».

Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος εἶχε «τόν Χριστόν ἐν τοῖς στέρνοις αὐτοῦ». Γι᾿ αὐτό ὀνομάζεται «Θεοφόρος». Ἔλεγε στούς ἀδελφούς πού προσπαθοῦσαν νά τόν προστατεύσουν ἀπό τό μαρτύριο:  «Μή μέ ἐμποδίζετε νά ζήσω», δηλαδή ἀφῆστε με νά πεθάνω γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, διότι, ἄν γίνει αὐτό, θά εἶμαι γιά πάντα μαζί μέ τόν Χριστό στή θεία Βασιλεία Του.

Ὁ ἀείμνηστος π. Εὐσέβιος Ματθόπουλος γράφει σέ μία προσευχή του: «Ἰησοῦ, ἀγαθέ καί ποθητέ, γινώσκομεν, ὅτι Σέ μόνον ἔχοντες, κατέχομεν πάντα». Κι ἀλλοῦ γράφει: «Ὁ Χριστιανός κατέχων τόν Χριστόν, κατέχει τό πᾶν». «Ἀπό πρωΐας μέχρι ἑσπέρας ἦτο ἀφωσιωμένος εἰς τήν  ἰδέαν τοῦ Θεοῦ. Κυριολεκτικῶς ἔζη ἐν τῷ Θεῷ». Ὅλοι οἱ ἀγῶνες του ἀπέβλεπαν στό πῶς «θά ὁμοιωθῇ πρός τόν Χριστόν», πῶς θά ζεῖ «ἐν Χριστῷ», πῶς θά κηρύττει «Χριστόν καί τοῦτον ἐσταυρωμένον», πῶς θά συνδέει καί ἄλλους ἀνθρώπους μέ τόν Χριστό. Τί ἰσχυρά βιώματα, τί συγκλονιστικές ἐμπειρίες εἶναι αὐτές!

Ἔπειτα θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Πῶς θά τό ἐπιτύχουμε νά ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός; (Σκέψεις Μελῶν…) α) Θά τό ἐπιτύχουμε, ἄν βιώνουμε τό λόγο τοῦ θείου Παύλου: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι». Ὅσο ζεῖ μέσα μας ὁ παλαιός ἄνθρωπος καί κυριαρχεῖ τό βασανιστικό ἐγώ μας καί στήνουμε «τό ἴδιον θέλημα», δέν μπορεῖ νά ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός. Πρέπει νά νεκρωθεῖ ὁ παλαιός ἑαυτός μας, νά συντριβεῖ ὁ ἐγωισμός μας, νά παύσει τό ἴδιον θέλημά μας νά ὑψώνεται «ὡς τεῖχος χαλκοῦν» καί νά μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Χριστό· νά παύσουμε νά εἴμεθα δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας, τῶν παθῶν, τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν, γιά νά ρθεῖ ὁ Χριστός καί νά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό τά πάθη καί τήν ἁμαρτία. Ἄν σταυρωθεῖ, νεκρωθεῖ καί παύσει νά ἐνεργεῖ μέσα μας ὁ παλαιός ἄνθρωπος, γεννιέται ὁ νέος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ζεῖ «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ».

β) Ἐπίσης θά ἐπιτύχουμε νά ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός, ἄν ζοῦμε ζωή πνευματική, ζωή κατά πάντα σύμφωνη μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν εἴμαστε στήν παρακοή καί στήν ἀποστασία ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πῶς θέλουμε νά ζεῖ μέσα μας ὁ Χριστός; Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέει ὅτι, ὅταν κυριαρχεῖ μέσα μας ἡ ἁμαρτία, νεκρώνει κάθε τι τό πνευματικό. Ἐνῶ, ὅταν ζοῦμε πνευματική ζωή, ὁ Χριστός νεκρώνει μέσα μας κάθε τι τό ἁμαρτωλό καί ζοῦμε διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ τή νέα ἐν Χριστῷ ζωή· ζωή ἀνώτερης ποιότητας· ζωή ἀπολαυστική μέ ἀπολαύσεις οὐράνιας μυστικῆς ὰγαλλιάσεως. Ὁ π. Εὐσέβιος Ματθόπουλος λέει ὅτι μόνο οἱ ἀναγεννημένοι πνευματικά ἄνθρωποι ἔχουν κέντρο τῆς ζωῆς τους τόν Χριστό· μόνο οἱ ἀναγεννημένοι πνευματικά ἄνθρωποι ζοῦν «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Μέ τή Χάρι τῶν Μυστηρίων καί τόν καθημερινό ἀγώνα τῆς καθάρσεώς τους ἀπό τά πάθη ἁγιάζονται ἡ ψυχή τους, ἡ καρδιά τους, ἡ θέλησή τους, τά αἰσθήματά τους, ὁ νοῦς τους, τά πάντα. Γίνονται «ἐν Χριστῷ καινή κτίσις» (Β΄ Κορ. ε΄ 17). Ἄν λοιπόν ἀγαπᾶμε ἀληθινά τόν Θεό καί θέλουμε νά εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του, ὁ πιό σωστός βηματισμός πού μποροῦμε νά κάνουμε, εἶναι νά βαδίζουμε σύμφωνα μέ τό ἅγιο θέλημά Του.

Ἐάν ἀνακρίνουμε τόν ἑαυτό μας, θά βροῦμε ὅτι ὑστεροῦμε σέ πολλά, ἤ ὅτι παρεκκλίνουμε ἀπό κάποια ἄλλα, καί δέν φθάσαμε ἀκόμη στό «ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός». Ἀλλά σέ καμιά περίπτωση νά μήν ἀποθαρρυνθοῦμε καί χάσουμε μπροστά ἀπό τά μάτια μας τόν πολυπόθητο στόχο μας, ὁ ὁποῖος εἶναι ὑψηλός καί μεγάλος! Νά ποθήσουμε τήν ἐν Χριστῷ ζωή, νά τή ζητήσουμε ἀπό τόν Θεό καί νά βαδίζουμε μέ συνέπεια τήν ὁδό τοῦ ἁγιασμοῦ, «ἄχρις οὗ μορφωθῇ Χριστός ἐν ἡμῖν», γιά νά γίνει τό ἐκπληκτικό βίωμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου «ζῇ ἐν ἐμοί Χριστός» καί δικό μας βίωμα.

Τό ἑπόμενο θέμα μας θά εἶναι ἀπό τό ἄρθρο «Ἡσυχάσαμεν…», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2316/1.10.24/σελ. 391-392.