Ἀκύρωσαν τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα!

«Μετὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ὅπου ἀπαγορεύτηκαν οἱ φάτνες, οἱ στολισμοὶ στοὺς δρόμους ἀλλὰ καὶ οἱ εὐχὲς ποὺ παραπέμπουν στὴν γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, μιὰ ἄλλη μεγάλη γιορτὴ τῆς Χριστιανοσύνης, τὸ Πάσχα, ἐπιχειρεῖται μεθοδικὰ καὶ μὲ ὕπουλο τρόπο νὰ διαγραφεῖ ἀπὸ τὴν συλλογικὴ συνείδηση, ὅπως καὶ οἱ παραδόσεις ποὺ τὸ συν­οδεύουν, στὸ ὄνομα μιᾶς δῆθεν ἄψυχης οὐδετερότητας. Στὸν ὁδοστρωτήρα τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας ἕνα δημοτικὸ σχολεῖο στὴν Βρεταννία ἀκύρωσε τὸν ἐτήσιο ἑορτασμὸ καὶ τὴν λειτουργία τοῦ Πάσχα “γιὰ νὰ σεβαστεῖ τὶς διαφορετικὲς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις”.
(…) Ἡ διευθύντρια τοῦ σχολείου Στέφανι Μάντερ ἐξήγησε, στὴν ἐπιστολή της, πὼς ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ἐλήφθη γιὰ νὰ διαμορφωθεῖ ἕνα πιὸ “συμπεριληπτικὸ περιβάλλον” ποὺ θὰ τιμᾶ καὶ θὰ σέβεται τὶς θρησκευτικὲς πεποιθήσεις ὅλων τῶν μαθητῶν καὶ τῶν οἰκογενειῶν τους. (…) Ἡ Στέφανι Μάντερ ἀνέφερε ὅτι τὸ σχολεῖο ἀντὶ γιὰ τὸ Πάσχα σκοπεύει νὰ γιορτάσει τὴν Ἑβδομάδα Προσφύγων τὸν Ἰούνιο».
Ὁ σχολιαστὴς τῆς παραπάνω εἰδήσεως γράφει ὅτι «ἡ σταδιακὴ ἀποδόμηση τῶν παραδόσεών μας στὸ ὄνομα μιᾶς ψευδεπίγραφης οὐδετερότητας καὶ συμ­περίληψης δὲν εἶναι ἔνδειξη προόδου, ἀλλὰ παραίτησης. Ὅταν ἡ “συμπερίληψη” μετατρέπεται σὲ διαγραφὴ τῆς εὐρωπαϊκῆς καὶ θρησκευτικῆς μας ταυτότητας, τότε δὲν πρόκειται γιὰ σεβασμό, ἀλλὰ γιὰ ἐπιβολὴ μιᾶς ἀνυπόφορης ὁμοιομορφίας» («Ἑστία τῆς Κυριακῆς» 30-3-2025).
Εἶναι πολὺ θλιβερὸ τὸ ὅτι ἡ ἄλλοτε κραταιὰ Μεγάλη Βρετανία, στὴν ὁποία εἶχε δοθεῖ ἡ προσωνυμία «Χώρα τῆς Βίβλου», ἔχει καταντήσει σήμερα ν᾿ ἀπαρνεῖται ὄχι μόνο τὶς θρησκευτικὲς παραδόσεις της, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ «ἐθιμικὸ δίκαιο», ποὺ ἀποτελεῖ βασικὸ πυλώνα τοῦ ἰσχύοντος ἐκεῖ νομικοῦ καθεστῶτος. Δυστυχῶς παρόμοια κατάσταση, ποὺ εὐνοεῖ τὸ Ἰσλὰμ ἀλλὰ καὶ ἄλλες θρησκεῖες, παρουσιάζεται στὸ Βέλγιο, προωθεῖται δὲ ὁλοταχῶς καὶ στὴ Γαλλία. Ἐμεῖς, εἰς πεῖσμα τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους, ἂς μένουμε ἀμετακίνητοι στὶς ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, οἱ ὁποῖες μέχρι σήμερα ἔχουν διασώσει τὸ Ἔθνος μας ἀπὸ πολλοὺς πνευματικοὺς κλυδωνισμούς. Ἐπιπλέον πρέπει νὰ καταβάλλουμε ἰδιαίτερη φροντίδα γιὰ τὸν καταρτισμὸ τῆς νέας γενιᾶς μὲ τὶς ἀναλλοίωτες στὸ χρόνο παραδοσιακές μας ἀξίες.