ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΣΑΓΗΝΗ

Πρόλογος
Αφιέρωσις
Τοῖς ἐντευξομένοις
Ἰωάννῃ τῷ ᾿Αποστολικῷ ἱεροκήρυκι
Ἐπιστολὴ Μακαρίου, πρώην Κορίνθου
Ἐπιστολὴ Ν. Αργέντη
Εἰκὼν ἁγίων Αποστόλων
Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Λόγος
Ὁμιλία περὶ μνησικακίας, ἡ ὁποία, ὡς γέννημα τῆς ὑπερηφανείας, μᾶς και τασκευάζει οὐ μόνον τὴν αἰώνιον κόλασιν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν μᾶς χαλκεύει μυρίας συμφοράς, καὶ μετ γάλην τοῦ Θεοῦ καθ᾿ ἡμῶν ἐξάπτει τὴν ἀγανάκτησιν.
Ὁμιλία περὶ ὑπομονῆς εἰς τὰς θλί- ψεις, ὅτι δι᾿ αὐτῶν ὁ Θεὸς ὡς φιλό- στοργος Πατὴρ ποικιλοτρόπως πραγματ τεύεται τὴν σωτηρίαν τῶν τέκνων του.
Ομιλία θεολογική, α'. μὲν περὶ Θεοῦ, καὶ περὶ τῶν περὶ Θεόν β'. δὲ περὶ ἀρρήτου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ὁποῦ ἔχει πρὸς τὸν ῎Ανθρωπον· καὶ γ'. περὶ τοῦ, μὲ ποίαν ἀντάξιον εὐχαριστίαν πρέπει ὁ ᾿Ανθρωπος νὰ ἀνταμείψῃ ὑπὲρ αὐτῆς τὸν Θεόν.
Ομιλία περὶ ἐλεημοσύνης, πρῶτον μέν, ποῖον εἶναι τὸ ἀληθινὸν ἀγαθόν, ὁποῦ ἠμπορεῖ καὶ ἐδῶ νὰ μᾶς ἀναπαύσῃ, καὶ ἐκεῖ νὰ μᾶς δοξάσῃ˙ καὶ τοῦτο τὸ προξενεῖ ἡ ἐλεημοσύνη β΄. δέ, ὅτι καὶ ἐδῶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν ἡ ἐλεημοσύνη δίδει μεγάλην ἀμοιβήν, καὶ πολλὰ τὰ σωματικὰ κέρδη εἰς τοὺς ἐλεήμονας.
Ἑτέρα εἰς τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου Νι κολάου περὶ ἐλεημοσύνης διάφορος, περί τε συστάσεως τῆς πολιτείας, καὶ περὶ τῆς μεγάλης ὀργῆς καὶ δυστυχίας, καὶ κολάσεως, ὁποῦ προξενοῦσιν οἱ ἀφορι σμοί, καὶ οἱ ὅρκοι.
Ὁμιλία περὶ ἀγάπης, πρῶτον μὲν ἡ πρὸς τὸν πλησίον εἰλικρινὴς ἀγάπη ἀνάγει τὸν ᾿Ανθρωπον καὶ εἰς τὴν πρὸς Θεὸν ἀγάπην· β' δέ, ὅτι ἡ πρὸς Θεὸν ἀγάπη εἶναι τὸ μεγαλήτερον χάρισμα, καὶ ἡ τελειότης του Χριστιανισμοῦ.
Ἑτέρα περὶ ἀγάπης διάφορος.
Ομιλία εἰς τὴν μνήμην τοῦ ἁγίου Νικολάου περὶ καθάρσεως τῆς καρδίας, καὶ περὶ θεωρίας Θεοῦ, α', δηλαδή πῶς ἠμπορεῖ τις νὰ γένῃ καθαρός, καὶ β΄. μὲ ποῖον τρόπον βλέπει τὸν Θεὸν ὁ κε- καθαρμένος εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν.
Ομιλία πανηγυρική εἰς τὰ Θεοφάνεια τοῦ Χριστοῦ.
Ομιλία ἐγκωμιαστικὴ εἰς τὴν μνήμην τοῦ μεγάλου ᾿Αθανασίου.
Ετέρα εἰς τὴν μνήμην τοῦ αὐτοῦ περὶ τῶν διαφόρων χαρισμάτων τοῦ ἁγίου πνεύματος, ποῖα ταῦτα δηλαδή, καὶ πόσα.
Ὁμιλία τῇ α΄ Κυριακῇ τῶν Νηστειῶν, ἤτοι τῆς Ὀρθοδοξίας, α΄. περὶ πίστεως, δογματικῆς, β΄. περὶ πίστεως πνευματικῆς καὶ γ΄. περὶ πίστεως πρακτικῆς.
Ὁμιλία τῇ αὐτῇ α΄. Κυριακῇ τῶν Νηστειῶν περὶ ὑπερηφανείας, ὅτι τοῦτο τὸ ὀλέθριον πάθος τῆς ὑπερηφανείας κάμνει τὸν ἔχοντα ὡς ἄλλον Εωσφόρον, καὶ ἐχθρὸν ἀδιάλλακτον τῆς τοῦ Θεοῦ ἀπείρου μεγαλειότητος, ἀπὸ τὴν ὁποίαν δοκιμάζει καὶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωὴν οὐ τὴν τυχοῦσαν καταστροφὴν ὁ υπερήφανος.
Ομιλία τῇ β'. Κυριακῇ τῶν Νηστειῶν περὶ ταπεινοφροσύνης, καὶ περὶ μιᾶς συντόμου ὁδοῦ, ὁποῦ φέρει εἰς σωτηρίαν τοὺς ἁμαρτάνοντας.
Ομιλία τῇ αὐτῇ β'. Κυριακῇ τῶν Νηστειῶν περὶ ἐξομολογήσεως, α'. μὲν τί πρέπει νὰ κάμῃ εἰς πληγωμένος Χρι- στιανὸς πρὶν νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν Πνευματικόν β΄. δὲ τί, ἀφ' οὗ ὑπάγῃ, καὶ γ΄. τί, ὅταν ἐκεῖθεν ἀναχωρήσῃ.
Ομιλία τῇ τρίτῃ Κυριακῇ τῶν Νηστειῶν περὶ τοῦ τιμίου Σταυροῦ, α΄. μέν, ὅτι εἶναι ἐγκεχαραγμένος ἀπ᾿ ἀρχῆς ἔτι κόσμου καὶ εἰς τὰ πλέον εὐγενῆ καὶ θαυμαστὰ τοῦ Θεοῦ ὁρατὰ κτίσματα β΄. δέ, ὅτι ἔχει μεγάλην καὶ δραστικὴν τὴν δύναμιν εἰς τοὺς πιστοὺς καὶ δι καίους· καὶ γ΄., ὅτι ἡ χάρις του καὶ ἡ δύναμίς του, ἀναχωρεῖ μὲ τελειότητα ἀπὸ ἐκείνους τοὺς Χριστιανούς, ὅσοι θανασίμως καὶ ἀμετανοήτως ἁμαρτάνουσι.
Ομιλία τῇ αὐτῇ γ΄. Κυριακῇ τῶν Νηστειῶν περὶ κατακρίσεως καὶ καταλαλιᾶς, ὅτι φοβερὸν τοῦτο τὸ ἁμάρτημα, ὡσὰν ὁποῦ ἐξομοιοῖ μὲ τὸν διάβολον τὸν καταλαλοῦντα, καὶ τοῦ προξενεῖ μεγίστην τὴν τιμωρίαν καὶ εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, καὶ εἰς ἐκείνην τὴν μέλλουσαν.
Ομιλία πανηγυρικὴ εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸν τῆς Θεοτόκου.
Ομιλία θεολογικὴ τῇ Κυριακῇ τῶν Βαΐων α'. περὶ θεολογίας Πατρός, καὶ Υἱοῦ, καὶ Ἁγίου Πνεύματος ἡνωμένης καὶ διακεκριμένης β΄ περὶ Οὐρανοῦ, καὶ περὶ τῶν ἐν Οὐρανῷ ἁγίων Αγγέλων, καὶ γʹ. περὶ τῶν ἐπιγείων κτισμάτων, καὶ εἰς τὸ τέλος ἠθικὸν περὶ ἀγάπης.
Ομιλία τῇ ἁγίᾳ καὶ μεγάλῃ Παρασκευῇ εἰς τὸ Σωτήριον πάθος τοῦ Χριστοῦ, α΄. ὅτι ἡ ἁμαρτία τοῦ ᾿Αδάμ κατὰ πάντα ἀναπολόγητος β΄. ὅτι ἓν μέγα κακὸν καὶ βάρος ἄπειρον ἡ αὐτή, καὶ γ΄. ὅτι βαρύτερα θέλουν κολασθῆ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς θεοκτόνους Ἰουδαίους, ὅσοι τῶν Χριστιανῶν ἀμετανοήτως αμαρτάνουσι.
Ομιλία τῇ Κυριακῇ τῶν ῾Αγίων Πάντων περὶ ὁμονοίας καὶ διχονοίας· α'. ὅτι ἡ ὁμόνοιά ἐστι πρόξενος πάν των τῶν ἐγκοσμίων καὶ ὑπερκοσμίων ἀγαθῶν· β',, ὅτι ἡ διχόνοια ἐκ τοῦ ἐναντίου πρόξενος πάσης δυστυχίας, καὶ ἀκαταστασίας, καὶ αἰωνίου κολάσεως.
Ομιλία πανηγυρικὴ εἰς τὸ γενέσιον τοῦ τιμίου Προδρόμου.
Ἑτέρα πανηγυρικὴ διάφορος εἰς τὸ γενέσιον τοῦ αὐτοῦ, ἐν ᾗ καὶ ὡραία πάνυ ἐξήγησις εἰς τὸ ὄνομα Ἰωάννης.
Ομιλία πανηγυρικὴ εἰς τὴν μνήμην τῶν ἁγίων Αποστόλων.
Ομιλία πανηγυρικὴ εἰς τὸ γενέσιον τῆς Θεοτόκου περὶ κοσμοποιΐας, περὶ Αγγέλων, καὶ περὶ τῆς ἐνσάρκου θείας οἰκονομίας τοῦ Χριστοῦ.
Ομιλία ἐγκωμιαστικὴ εἰς τὴν ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ.
Ομιλία ἐγκωμιαστικὴ εἰς τὸν ἔνδοξον μεγαλομάρτυρα Δημήτριον.
Ὁμιλία περὶ πειρασμῶν καὶ θλίψεων αἰτήσει τοῦ Σκευοφύλακος Ξηροποταμινοῦ κύρ Βενεδίκτου, ὅτι μέγα τὸ ὄφελος, ἡ τιμὴ καὶ ἡ δόξα, ὁποῦ προέρχεται ἀπὸ τὰς θλίψεις, ὅταν μεθ᾽ ὑπομονῆς καὶ μετ᾽ εὐχαριστίας πρὸς τὸν Θεὸν τὰς ὑποδεχόμεθα.
Ὁμιλία περὶ ταπεινοφροσύνης καὶ ὑπακοῆς εἰς Μοναχούς, καὶ περὶ σκανδαλοποιῶν.
Περὶ κολάσεως καὶ μετανοίας.
Περὶ πίστεως καὶ εὐσεβείας.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Α΄.
Ποία ἀρετὴ κοσμεῖ τὸν Ἄνθρωπον, καὶ τοῦ προξενεῖ καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Β'.
Μὲ ποῖον τρόπον εἰμπορεῖ νὰ ἀποκτήσῃ τις τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ μέσα εἰς τὴν ψυχήν του ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Γ'.
Ἐὰν ἦναι δυνατὸν νὰ συλλογίζεται τις πάντοτε τὸν θάνατον, τὴν μέλλουσαν κρίσιν, τὴν μακαρίαν, καὶ ἀΐδιον ζωήν, καὶ τὴν αἰώνιον κόλασιν, καὶ μὲ ποῖον τρόπον ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Δ'.
Αν συλλογίζωνται πάντοτε τὸν θάνατον, τὴν κρίσιν, τὴν αἰώνιον ζωήν, καὶ τὴν κόλασιν, καὶ ὅσοι εἶναι προσηλωμένοι εἰς τὰ γήϊνα ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ε.
Αν ἦναι δυνατὸν νὰ εὑρεθῇ εἰς τὸν κόσμον Ανθρωπος, ὁποῦ νὰ μὴ συλλογίζεται τελείως θάνατον, κρίσιν, αἰώ νιον ζωήν, καὶ κόλασιν;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ε'.
Διατί εἶναι ὁ θάνατος διαφορετικός εἰς τοὺς ᾿Ανθρώπους ὁποῦ ἄλλος με φυσικόν, καὶ ἄλλος μὲ σκληρὸν καὶ αἰφνίδιον θάνατον παράκαιρα νὰ ἀποθνήσκῃ ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ζ'. καὶ Η΄.
Διατί εἰς πονηρός, καὶ ἀθεόφοβος *Ανθρωπος ἀποθνήσκει πολλάκις μὲ εἰρηνικὸν καὶ ἔντιμον θάνατον, καὶ εἰς ἅγιος ἐξ ἐναντίας μὲ σκληρὸν καὶ ἄτιμον;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Θ'.
*Αν οἱ πλούσιοι, καὶ ἔνδοξοι, (ὅσοι εὐτυχοῦν καὶ δοξάζονται ἐδῶ ἔχουν περισσότερα κακά, καὶ ὀλίγα μόνον καλά καὶ διατί ὁ μὲν νὰ εὐτυχῇ, ὁ δὲ νὰ δυστυχῇ ; καὶ ὁ μὲν νὰ ὑγιαίνῃ, ἄλλος δὲ νὰ πάσχῃ ἀπὸ διαφόρους πόνους καὶ ἀσθενείας ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ι΄.
Διατί οἱ ἀσεβεῖς δὲν ἀπολαμβάνουν, καθὼς τὰ ἐπίγεια, οὕτω καὶ τὰ Οὐράνια ἀγαθά; καὶ διατί νὰ ἀπολαμβάνουν τὰ ἐπίγεια περισσότερον ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς εὐσεβεῖς ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΑ΄.
Διατί οἱ ἀσεβεῖς δὲν δυστυχοῦν, ἢ νὰ εὐτυχοῦν ἐπίσης κοινῶς, ἀλλ᾽ ὁ μὲν καὶ ἀπὸ αὐτοὺς εὐτυχεῖ ὁ δὲ δυστυχεῖ καὶ πάσχει ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΒ'.
Διατί πολλάκις, δοξάζονται ἐδῶ καὶ οἱ πονηροὶ ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς, εἰς πόλεις καὶ ἐπαρχίας ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΓ΄.
Διατί ἄλλοι ἀπὸ τοὺς ᾿Ανθρώπους εἶναι καλοί, καὶ ἄλλοι κακοὶ καὶ πονηροί; ὁ Θεὸς τοὺς ἔκαμε καλοὺς καὶ κατ κούς, ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΔ΄.
᾿Επειδὴ ὁ Θεὸς καὶ δὲν κάμνει κανεν κακὸν καὶ σκληρόν, διατί λέγει ἡ θεία Γραφή, ὅτι ὁ Θεὸς ἐσκλήρυνε την καρδίαν τοῦ Φαραώ ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΕ΄.
Ἐπειδὴ ὁ Θεὸς καὶ δὲν σκληρύνει κανένα, διατί, λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, ὅτι ὁ Θεός, ὃν μὲν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΕ'.
Αν ἠμπορῇ ὁ Θεὸς τὸν Ἄνθρωπον ἀπὸ σκληρὸν νὰ τὸν κάμῃ καλόν, καὶ ἄξιον ἐλέους.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΖ'.
Ο Παράδεισος, αἰσθητὸς εἶναι ἢ καὶ νοητός ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΗ΄.
Εἰς ποῖον μέρος τῆς γῆς εἶναι ὁ αἰ σθητὸς Παράδεισος ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΙΘ΄.
Ὁ νοητὸς Παράδεισος εἰς ποῖον μέρος εἶναι, καὶ τί εἴδους εἶναι;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Κ'.
Καὶ ἡ κόλασις, αἰσθητὴ καὶ νοητὴ εἶναι ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΑ'.
Εἰς ποῖον μέρος εἶναι ἡ αἰσθητὴ κόλασις ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΒ'.
Ἡ δὲ νοητὴ εἰς ποῖον μέρος, καὶ τί εἴδους εἶναι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΓ΄.
Οἱ ἅγιοι μετὰ θάνατον εἰς τὸν αἰσθητὸν Παράδεισον εἶναι, ἢ εἰς τὸν νοητόν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΔ'.
῾Ο Χριστὸς καθὸ ῎Ανθρωπος, εἰς τὸν αἰσθητὸν Παράδεισον εἶναι ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΕ'.
Ποία εἶναι ἡ δεξιὰ τοῦ Πατρός, ὁποῦ, ἐκάθησεν ὁ Χριστὸς καθό Άνθρωπος ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΣΤ'.
Διατί ἄλλοτε λέγει ἡ θεία Γραφὴ τὸν Ἰησοῦν καθήμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός, καὶ ἄλλοτε πάλιν ἱστάμενον, καθὼς τὸν εἶδεν ὁ ἅγιος Στέφανος ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΖ'.
Ελαβον οἱ ἅγιοι τέλειον τὸν μισθόν, ἢ ὄχι ; εἰ δὲ καὶ δὲν τὸν ἔλαβον, διατί ψάλλει ἡ ᾿Εκκλησία ὅτι τὸν ἔλαβον;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΗ'.
Πῶς ἐννοεῖται τό, τοῦ Θεοῦ κρεῖττόν τι περὶ ἡμῶν προβλεψαμένου ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΚΘ'.
Πότε θέλει γένῃ ἡ συντέλεια τοῦ αἰ ῶνος τούτου, καὶ εἰς ποίαν ἡμέραν καὶ ὥραν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Λ΄.
Διατί λέγει τὸ Εὐαγγέλιον, ὅτι μόνος ὁ Πατὴρ εἰξεύρει τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ὥραν, καὶ ὄχι καὶ ὁ Υἱός, ὁποῦ καθὸ καὶ αὐτὸς Θεὸς οἶδε τὰ πάντα ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΛΑ΄.
Εἰς ποῖον μέρος τῆς γῆς θέλῃ ἔλθῃ ὁ Κριτὴς νὰ γένῃ ἡ φοβερὰ κρίσις τοῦ κόσμου ὅλου;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΛΒ΄.
Εἰς τὴν ἰδίαν κατάστασιν θέλει εἶναι τότε ἡ γῆ ὅλη; ἢ ὄχι; καὶ πῶς θέλει γένῃ ἡ ἀνάστασις τῶν νεκρῶν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΛΓ΄.
Εἰς τὴν ἐσχάτην ἐκείνην ἡμέραν, ὅσοι εὑρεθοῦν ζωντανοί, πρῶτον ἔχουν νὰ ἀποθάνουν καὶ αὐτοί, ἔπειτα νὰ ἀναστηθοῦν; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΛΔ'.
Διατί λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, «πάντες μὲν οὐ κοιμησόμεθα, πάντες δὲ ἀλλαγησόμεθα ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΛΕ'.
Ὁ Χριστὸς μόνος ἔχει νὰ κρίνῃ τὸν κόσμον, ἢ καὶ οἱ ᾿Απόστολοι ὁμοῦ μὲ αὐτόν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΑΕ'.
Διατί τάζει ὁ Χριστὸς εἰς τοὺς ᾿Αποστόλους, ὅτι ἔχουν νὰ καθήσουν εἰς ιβ΄ θρόνους νὰ κρίνουν τὰς ιβ΄ φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΛΖ΄.
Ποῖοι εἶναι οἱ ζῶντες, καὶ ποῖοι οἱ νεκροὶ ὁποῦ μέλλουν νὰ κριθοῦν τότε ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΛΗ΄.
Διατί οἱ ζῶντες ὁποῦ εἶναι ἅγιοι, νὰ κριθοῦν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΑΘ΄.
Η ψυχὴ τοῦ Ἀνθρώπου τί νὰ εἶναι τάχα;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Μ΄.
Διατί νὰ ἦναι ἡ ψυχὴ λαμπροτέρα καὶ ἀπὸ τοὺς ᾿Αγγέλους αὐτούς;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΑ΄. καὶ Β΄.
᾿Αποθαίνει ποτὲ ἡ ψυχή, ἤ ὄχι ; καὶ ποῖος εἶναι ὁ θάνατός της ; καὶ ποία ἡ ζωή της ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΓ΄.
Ποῖον ἀπὸ τὰ δύο; ἡ ψυχὴ χωρίζεται ἀπὸ τὸν Θεὸν ἁμαρτάνουσα ; ἢ ὁ Θεὸς ἀπὸ αὐτήν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΔ΄.
Η ψυχὴ ὅταν ἦναι ἡνωμένη μὲ τὴν θείαν χάριν τί εἴδους εἶναι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΕ΄.
Όταν στερηθῇ ἀπὸ τὴν θείαν χάριν, τί εἴδους γίνεται ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΣΤ'.
Ποῖον εἶναι ἐκεῖνο, ὁποῦ προξενεῖ εἰς τὴν ψυχὴν τὴν θείαν χάριν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΖ΄.
Ποῖον ἐκεῖνο, ὁποῦ τὴν ὑστερεῖ ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΗ΄.
Τί εἴδους εἶναι ἡ ψυχὴ ἑνὸς ἀσεβοῦς καὶ ἀβαπτίστου ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΜΘ΄.
Ἡ δὲ ψυχὴ ἑνὸς Χριστιανοῦ ἁμαρτωλοῦ, καὶ ἀμετανοήτου, τὶ εἴδους εἶναι;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ν'.
Αν ἡ ψυχὴ εἰς τὴν ἐσχάτην ἀναπνο ὴν ὠφελῆται ἀπὸ τὴν ἐξομολόγησιν, χωρὶς νὰ προφθάσῃ νὰ κάμῃ ἔργα ἄξια τῆς μετανοίας, καὶ ἂν λαμβάνῃ τελείαν τὴν συγχώρησιν, ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΑ΄.
Δύναται μία ἁμαρτία νὰ σκοτίσῃ τὴν λελαμπρυσμένην ψυχήν, ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΒ'.
Μία ψυχή, ὁποῦ κατὰ πραγματείαν ἁμαρτάνει μὲ σκοπόν, ὁποῦ εἰς τὸ τέ- λος της νὰ μετανοήσῃ, ἀξιώνεται μετανοίας ; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΓ.
Εἰμπορεῖ ἡ ψυχὴ χωρὶς τὸ σῶμα νὰ κατορθώσῃ ἀρετήν; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΔ'.
᾿Αλλὰ κακίαν εἰμπορεῖ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΕ΄.
Ἐπειδὴ ἡ ψυχὴ χωρὶς τὸ σῶμα δὲν εἰμπορεῖ νὰ κάμῃ κακίαν, διατί νὰ κολάζεται, καὶ νὰ τιμωρῆται ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΣΤ΄
Ἐπειδὴ οὔτε ἡ ψυχὴ χωρὶς τὸ σῶμα, οὔτε τὸ σῶμα χωρὶς τὴν ψυχὴν δὲν εἰμπορεῖ νὰ κάμῃ οὔτε ἀρετήν, οὔτε κακίαν ἀμέσως, τί συμπεραίνομεν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΖ'.
*Αν ἠμπορεῖ ἡ ψυχὴ ὁμοῦ μὲ τὸ σῶμα νὰ κάμῃ ἀρετήν, ἢ κακίαν χωρὶς ὕλην ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΗ΄.
Καὶ ποία εἶναι ἡ ὕλη τοῦ ᾿Ανθρώπου, ὁποῦ μὲ αὐτὴν εἰμπορεῖ νὰ κάμῃ ἀρετήν;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΝΘ΄.
Τί διαφέρει ἡ πεῖνα ἀπὸ τὴν δίψαν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ξ΄.
Ἡ πεῖνα καὶ ἡ δίψα, διπλῆ, εἶναι ; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΑ΄.
Ποία εἶναι ἡ πεῖνα καὶ ἡ δίψα τῆς ψυχῆς ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΒ'.
Τί εἰμ τορεῖ νὰ προξενήσῃ ἡ πεῖνα καὶ ἡ δίψα εἰς τὴν ψυχήν;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΓ΄.
Δύναται ὁ ᾿Ανθρωπος χωρὶς τὴν συν- δρομὴν τῆς θείας χάριτος νὰ κατορθώσῃ ἀρετήν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΔ΄.
Πόσων εἰδῶν εἶναι ἡ θεία χάρις, ὁποῦ συντρέχει εἰς τὴν κατόρθωσιν τῆς ἀρετῆς ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΕ΄.
Ποία εἶναι ἡ χάρις ἡ προκαταρκτική;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΣΤ΄.
Ποία εἶναι ἡ χάρις ἡ ἀρκτική;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΖ΄.
Ποῖοι δὲν ἀξιώνονται ταύτης;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΗ΄.
Ποία εἶναι ἡ χάρις ἡ τελειωτική;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΞΘ'.
Διατί νὰ ἀρχίζουν πολλοὶ τὸ καλόν, καὶ ὀλίγοι μόνον νὰ τὸ τελειώνουν;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ο.
Εκτὸς ἀπὸ αὐτὰς τὰς τρεῖς χάριτας εἶναι καὶ ἄλλαι ; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΑ΄.
Ποία εἶναι ἡ χάρις ἡ συντηρητική ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΒ΄.
Πῶς εἰμπορεῖ νὰ ἀποκτηθῇ ἡ χάρις ἡ συντηρητική;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΓ΄.
Μὲ ποῖον τρόπον εἰμπορεῖ τις νὰ ἀποκτήσῃ τὴν ἁγίαν ταπείνωσιν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΔ΄.
Ποία εἶναι ἡ χάρις ἡ δοξαστική;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΕ'.
᾿Απὸ τὰς πέντε χάριτας τί συμπεραίνομεν;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟϚ΄.
Ποία εἶναι ἡ εἰκὼν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΖ'.
Ποῖοι λέγονται σύμμορφοι τῆς εἰκόνος ταύτης.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΗ'
Διατί ὁ Παῦλος ἐξ ἑνὸς μέρους νὰ λέγῃ, ὅτι ὁ Θεὸς θέλει πάντας Ανθρώπους σωθῆναι, καὶ ἐξ ἄλλου μέρους νὰ λέγῃ, ὅτι μερικούς προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ του, καὶ ὄχι πάντας ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΟΘ'.
Τί πρᾶγμα τάχα εἶναι οἱ "Αγγελοι ; καὶ ποῖον εἶδος καὶ μορφὴν νὰ ἔχουν;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Π'.
Πόσα εἶναι τὰ τάγματα τῶν ᾿Αγγέλων, ὁποῦ ὁ Θεός ἐξ ἀρχῆς ἔκαμε ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΑ΄.
Περιγραπτοὶ εἶναι οἱ "Αγγελοι ; ἢ ἀπερίγραπτοι;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΒ΄.
Απλῶς ὅλοι οἱ ῎Ανθρωποι ἔχουν ᾿Αγγέλους, εἰς ἐπίσκεψίν των; ἢ ὄχι;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΓ'.
Πόσους Αγγέλους ἔχει εἰς ἐπίσκεψίν του ὁ καθ᾽ εἷς ἀπὸ τοὺς Χριστιανούς;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΔ΄.
Διατί νὰ λυσσάζουν οἱ δαίμονες κατὰ τῶν ἐναρέτων;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΕ΄.
Ως πόσους Αγγέλους νὰ ἔχῃ εἰς ἐ- πίσκεψίν της ἡ ψυχὴ ἑνὸς ἐναρέτου;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΣΤʹ.
Ποῖοι Αγγελοι συνοδεύουν τὴν ἐνάρετον ψυχὴν εἰς τὴν ὥραν τοῦ θανάτου;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΖ΄.
Ἔχει ξεχωριστὰ καθ᾽ εἷς ἀπὸ τοὺς ἀσεβεῖς "Αγγελον φύλακα ἢ ὄχι;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΗ΄.
Ποῖος "Αγγελος χωρίζει τὴν ψυχὴν ἀπὸ τὸ σῶμα;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΠΘ'.
Τὰ βαπτισμένα βρέφη που τάττονται μετὰ θάνατον ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 90,
Όσα βρέφη ἔμελλον νὰ εὐαρεστήσουν εἰς τὸν Θεόν, καὶ νὰ ὦφελήσουν μὲ καιρὸν καὶ ἄλλους, διατί νὰ ἁρπαρχθοῦν ἀπὸ τὸν θάνατον;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 91.
Τὰ ἀβάπτιστα βρέφη που τάττονται μετὰ θάνατον ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 92.
Διατί μερικά βρέφη βασανίζονται ἀπὸ διαφόρους πόνους καὶ ἀσθενείας, ὁποῦ εἶναι ἀναμάρτητα ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 93.
Διατί μερικοὶ ῎Ανθρωποι βασανίζονται εἰς τὴν ὥραν τοῦ θανάτου των;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 94.
Ἔχει ἐξουσίαν ὁ διάβολος, ὅταν θέλῃ νὰ δαιμονίζῃ ῎Ανθρωπον; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 95.
Διατὶ πολλοὶ δαιμονίζονται ; μάλιστα - χριστιανοί ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 96.
Ἐκ ποίων αἰτίων ἀκολουθεῖ ὁ δαιμονισμὸς εἰς τοὺς ᾿Ανθρώπους;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 97.
Διατί δαιμονίζονται πολλάκις καὶ ἄκακα βρέφη;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 98.
Διατί νὰ δαιμονίζωνται πολλάκις καὶ ἀσεβεῖς ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ 99.
Καὶ ὁ σεληνιασμὸς δαιμόνιον εἶναι ; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ Ρ'.
Όποιος ἔχει πλοῦτον, ἀπὸ τὸν Θεὸν τὸν ἔχει ; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΑ΄.
Ἔχει μισθὸν ἐκεῖνος, ὁποῦ δίδει ἐλεημοσύνην ἀπὸ τὰ κακῶς συνηγμένα ; ἢ ὄχι ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΒ΄.
Ποῖος εἶναι ὁ μαμωνᾶς τῆς ἀδικίας, ὁποῦ μᾶς λέγει ὁ Κύριος νὰ ἀποκτήσωμεν φίλους ἐξ αὐτοῦ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΓ'.
Τί πρέπει νὰ κάμῃ ἐκεῖνος, ὁποῦ διὰ τοῦ πονηροῦ ἐπλούτισε ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΔ'.
Τὴν ἀδικίαν ὁ ἀδικήσας, ποῦ πρέπει νὰ τὴν δώσῃ; εἰς τοὺς πτωχούς, ἢ εἰς τοὺς ἰδίους ὁποῦ αὐτὸς ἠδίκησε;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΕ΄.
*Αν οἱ ἀδικηθέντες ἀπέθανον, τί νὰ κάμῃ τὴν ἀδικίαν ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΣΤ'.
Ποῖα καὶ πόσα εἶναι τοῦ Προφήτου Ἠλιοῦ τὰ πνευματικὰ χαρίσματα ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΖ΄.
Τοῦ δὲ μαθητοῦ αὐτοῦ Ελισσαίου ποῖα ; καὶ πόσα ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΗ'.
Τίνι τρόπῳ παρέστη ὁ διάβολος ἐνώ πιον Κυρίου;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΘ'.
Ὁ Διάβολος ὢν ἐχθρὸς τοῦ Θεοῦ, διατί να πείθεται εἰς τὸ θεῖον πρόσταγμα;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΙ΄.
Διατί ἐζήτουν οἱ δαίμονες νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν ἀγέλην τῶν χοίρων ;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΙΑ΄.
Διατί νὰ ἐπιθυμοῦν οἱ δαίμονες τόσον τὴν τιμωρίαν και βάσανον τοῦ Ανθρώπου; καὶ ποῖον τὸ τέλος των ποῦ τὴν ἐπιθυμοῦν;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ ΡΙΒ΄.
Διατί δὲν ἐξεζήτησε τελείως ὁ Θεὸς τοὺς πεπτωκότας δαίμονας καθὼς καὶ τὸν Ανθρωπον ;
Ἐπιστολὴ περὶ ὑπομονῆς, καὶ καρτερίας εἰς τοὺς πειρασμούς πρός τινα Ἱερομόναχον.
Ἐπιστολὴ πρός τινα σπουδαῖον, λέγοντα, ὅτι ὁ Θεὸς ἀπώλεσε, καὶ τελείως ἠφάνισε τὸν ἐπίγειον Παράδεισον μετὰ τὴν παράβασιν τῶν Προπατόρων.
Ἐπιστολὴ διάφορος περὶ ὑπομονῆς εἰς τοὺς πειρασμοὺς πρὸς Ἱερομόναχον Ασκητήν.
Επιστ. περὶ κοσμικῆς ἐνθέου διαγωγῆς, ἡ ὁποία προξενεῖ ζωὴν τὴν αἰώνιον.
Επιστολὴ πρός τινα Ἱερομόναχον ἀτάκτως καὶ ἀσέμνως διάγοντα.
Ἐπιστολὴ τοῦ ἐν ῾Αγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου τοῦ Μεγάλου πρὸς Γρηγόριον πρεσβύτερον, ὥστε χωρισθῆναι
αὐτὸν τοῦ συνοίκου Γυναίου.
Μετάφρασις τῆς αὐτῆς ἐπιστολῆς ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸν εἰς τὸ ἁπλοῦν.
Περὶ Παρθενίας λόγος πρῶτος εἰς μοναχὴν τὴν ἡμέραν καθ᾽ ἣν ἐνεδύθη τὸ ἀγγελικὸν σχῆμα.
Λόγος δεύτερος εἰς ὁμοίαν ὑπόθεσιν.
Λόγος τρίτος εἰς τὴν ὁμοίαν ὑπόθεσιν.
Περὶ σχήματος.
Ἡ ἀληθὴς πολιτεία τῶν μοναζουσῶν.
Ἐπιστολὴ τοῦ αὐτοῦ Ἰωάννου σταλεῖσα διὰ προτροπῆς καὶ ἱκεσίας ἡγουμένου τινὸς πρός τινας μοναχοὺς πατέρας.
Επιστολὴ περὶ πνευματικῆς διαγωγῆς πρός τινα ἱερομόναχον πῶς πρέπει νὰ ἐξομολογῇ.
Ἐπιστολὴ παραινετικὴ πρός τινα νέον σπουδαῖον πῶς πρέπει νὰ οἰκονομῇ τὰ καθ᾿ ἑαυτὸν εἰς τὴν ξενιτείαν.
Ορθόδοξος ὁμολογία τῆς πίστεως Ἰωάννου ἱερομονάχου τοῦ καὶ συγγραφέως τῆς παρούσης ἱερᾶς Βίβλου.