ΓΕΡΩΝ ΗΡΩΔΙΩΝ ΚΑΨΑΛΙΩΤΗΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

Περιγραφή Προϊόντος

Γέρων Ηρωδίων Καψαλιώτης ο δια Χριστόν σαλός

Το να προσπαθήσει κανείς να εγγίσει την εσωτερική ζωή του ανθρώπου ενώπιον του Θεού, είναι ένα έργο παράτολμο. Αλλά και ν’ ανοίξουμε τα βάθη της ψυχής του στη θέα του κόσμου αποτελεί σχεδόν ιεροσυλία. Πόσο μάλλον τη ζωή ενός «δια Χριστόν» σαλού, που έκρυβε την καρδιά του με τόσο ασφαλή τρόπο από τα μάτια του κόσμου.
Ένας σύγχρονος πατέρας της Εκκλησίας γράφει: Η γνήσια εν Χριστώ ζωή κυλά εκεί, στη βαθιά καρδιά, κρυμμένη όχι μόνο από τα ξένα βλέμματα, αλλά στο σύνολό της και από τον ίδιο τον άνθρωπο. Όποιος μπήκε σε τούτο το μυστικό νυμφώνα, αυτός δοκίμασε αναμφίβολα, ανείπωτη έκπληξη μπροστά στο μυστήριο της υπάρξεως.
Θα προσπαθήσουμε χωρίς να γίνουμε ιερόσυλοι να παρουσιάσουμε τη ζωή του με όσο γίνεται πιο απλό τρόπο, που να ταιριάζει τη ζωή που έζησε ο γέροντας Ηρωδίων. Η ζωή του ήταν βασισμένη στις δυο μεγάλες εντολές. Αγάπησε τον Θεό με όλη του την καρδιά, με όλη του την ψυχή και την διάνοια. Ζώντας μωρός για τον Χριστό. Αλλά αγάπησε τον πλησίον του «ως εαυτόν». Μέσα στην προσευχή του τοποθετούσε όλον τον κόσμο. Συμπονούσε και συνέπασχε με τον πόνο του κάθε ανθρώπου. Με το δικό του σταυρό της σαλότητας, προσπαθούσε να γίνει ένας άλλος Κυρηναίος στο σταυρό του κάθε ανθρώπου.
Ζούσε την θεοφάνεια κάτω από το πέπλο της σαλότητος, με τις αλλόκοτες και ασυνάρτητες φράσεις του μέσα από τις άλογες ενέργειές του. Ο τρόπος αυτός έγινε αιτία πολλοί να τον χαρακτηρίζουν τρελό και το χειρότερο, πλανεμένο. Αλλά πως γίνεται ένας πλανεμένος να κάθεται σε ένα τέτοιο μέρος μόνος χωρίς ανθρώπινη παρηγοριά, προσευχόμενος όχι μόνο ο ίδιος αλλά παρακινώντας τους ανθρώπους να έχουν υπομονή και να προσεύχονται με την αγαπημένη του σύντομη προσευχή το «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Πως είναι δυνατόν ένας πλανεμένος να δίνει κουράγιο στους απελπισμένους παρακινώντας τους να προσπαθούν να σηκώσουν το σταυρό τους γιατί θα έρθει και η Ανάσταση! […] Ο γέρων Ηρωδίων είχε την δική του φιλοσοφία. Θα ήθελα να παραθέσω ως τελευταία λόγια του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. κ. Νικολάου, που γράφει στο βιβλίο του Άγιον Όρος, το υψηλότερο σημείο της γης· «… Τότε άρχισαν τα σκουπίδια να ευωδιάζουν σαν λουλούδια… ξεχασμένες σακούλες σε πτυχία και δημοσιεύματα, και ο π. Ηρωδιών πολύ πιο ‘’έξυπνος’’, πολύ πιο πετυχημένος από τους Νομπελίστες καθηγητές μου! Η λογική τους έμοιαζε με αγωνιστικό αυτοκίνητο. Η λογική της δια Χριστόν σαλότητος με πύραυλο. Το πρώτο τρέχει μέχρι 320 χλμ. την ώρα, το δεύτερο από 29.000 χλμ. την ώρα και πάνω. Το πρώτο κινείται οριζόντια, το δεύτερο κατακόρυφα. Στην μία περίπτωση αν υπερβείς το όριο γκρεμοτσακίζεσαι. Στην δεύτερη, αν το ξεπεράσεις εκτοξεύεσαι. Ξεπερνάς την βαρύτητα της γης, διαφεύγεις, ελευθερώνεσαι. Οι πρώτοι, οι λογικοί όσο κι αν τρέχουν πατάνε στη γη. Ο π. Ηρωδίων έφυγε από αυτόν τον κόσμο χωρίς να την έχει ακουμπήσει. Χωρίς να τον έχει ακουμπήσει…»
(Απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου)