ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΕΤΟΣ Γ’

Περιγραφή Προϊόντος

Μαθήματα βυζαντινής μουσικής έτος Γ’

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ
Ἀγαπητέ ἀναγνῶστα,
Ἡ ἀδιάλειπτη ἐνασχόλησή μου μέ τήν Πατρώα Τέχνη καί ἡ ἀνησυχία μου γιά συνέπεια ἔναντι τῶν μαθητῶν μέ ὁδηγοῦν στό νά προβληματίζομαι συνεχῶς καί νά σκέφτομαι πῶς μέσα ἀπό τη διδασκαλία μπορῶ νά δώσω περισσότερες πληροφορίες γιά τήν ψαλτική τέχνη καί νά πετύχω τήν πληρέστερη θεωρητική καί πρακτική προσέγγιση αὐτῆς μέ στόχο τήν ἀπόλυτη μίμηση τῆς προφορικῆς (καί θεωρητικῆς) παραδόσεως, ἔτσι ὅπως τήν παραλάβαμε ἀπό τούς μεγάλους διδασκάλους καί Πρωτοψάλτες τῶν προηγούμενων αἰώνων.
Τό ἐν λόγῳ βιβλίο πραγματεύεται τό Γ΄ ἔτος διδασκαλίας τῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς σέ σειρά μαθημάτων – ἔτσι ὅπως ἄλλωστε ἔχει συνηθιστεῖ καί ἀπό τίς προηγούμενες ἐκδόσεις μου- κατανεμημένα σέ ὀκτώ κεφάλαια, ἕνα γιά κάθε ἀπό τούς ὀκτώ ἤχους τῆς Ἑλληνικῆς Παραδοσιακῆς Μουσικῆς.
Γιά κάθε ἦχο ἐξετάζεται :
α)Τό μέρος τοῦ Εἱρμολογίου ὅσον ἀφορᾶ Εἱρμούς, Καταβασίες (σύντομες-ἀργές) Προσόμοια, Ἀπολυτικιοκαθίσματα, Ἐξαποστειλάρια, Κοντάκια, μετά πρακτικῆς ἐξασκήσεως μέ μελωδήματα Ἰωάννου τοῦ Πρωτοψάλτου (ἔκδοση υἱοῦ αὐτοῦ Δ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΩΤ/ΤΟΥ, ΕΝ ΚΩΝ/ΛΕΙ,1903).
β) Σειρά Ἰδιόμελων-Δοξαστικῶν ὅλου τοῦ ἐνιαυτοῦ ὑπό Στεφάνου τοῦ Λαμπαδαρίου.
γ) Σειρά ἀργῶν Δοξολογιῶν ἀπό διάφορους διδασκάλους, ἐξαντλῶντας ἐν μέρει ἤχους καί κλάδους τῆς Ἑκκλησιαστικῆς Ὀκτωηχίας, καί τέλος
δ) Τραγούδια πού ἀνήκουν στούς συγκεκριμένους ἤχους πού ἐξετάζονται, παρατηρῶντας ἔτσι τή μουσική ἀντιπαραβολή καί σχέση τοῦ ὕμνου μέ τό δημῶδες ἆσμα πάνω στόν κλάδο τοῦ ἤχου.
Ἐπειδή πιστεύουμε ὅτι ἡ σύμπραξη ἑνός ἡχητικοῦ ντοκουμέντου βοηθᾶ στήν καλύτερη μουσική κατανόηση τοῦ ψαλτικοῦ ὕφους, ἐπισυνάπτεται καί πάλι ψηφιακός δίσκος ὁ ὀποῖος περιλαμβάνει ὅλο τό μουσικό ὑλικό, μέλους καί δημοτικοῦ τραγουδιοῦ, του παρόντος πονήματος.
Προτείνεται δέ, γιά τήν πληρέστερη κατανόηση καί ἐμπέδωση τῶν μελωδημάτων αὐτοῦ τοῦ ἔτους μαθημάτων, ἡ διδασκαλία τῶν ἤχων νά γίνει μέ τήν ἀκόλουθη σειρά : 1). Α’ ἦχος, 2) Δ’ ἦχος, 3) πλάγιος τοῦ Α’ ἦχος, 4) πλάγιος τοῦ Δ’ἦχος, 5) Γ’ καί Βαρύς καί τέλος, 6) Β’ καί πλάγιος τοῦ Β’(χρωματικοί ἦχοι).