Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ

Αγαπητέ αναγνώστη
Τοις αγαπώσι και καταφεύγουσι τη παρρησία του μακαριστού π. Ιακώβου
Το χωριό του, Λιβίσι, και ο χαμός του παππού του, Κρεμμυδά
Η σειρά του πατέρα, του Σταύρου Τσαλίκη από τη Ρόδο
Αιχμαλωσία – Ξεριζωμός
Αναγνώριση του Σταύρου
Το σχολείο και πώς διακρινόταν ο μικρός Ιάκωβος
Οι εμφανίσεις της αγίας Παρασκευής
Διαβάζει Ευχές, προσεύχεται και θεραπεύει!
Ένα μαστορόπουλο ασκητής
Τον θεραπεύουν ο άγιος Χαράλαμπος και η Παναγία της Ξενιάς
Στον ασκητή χτίστη προλέγεται ο παγκόσμιος πόλεμος
Νικάει το δράμα της Κατοχής
Τα μετακατοχικά χρόνια – χιλιάδες οι μετάνοιες
Ο στρατιώτης «πάτερ» Ιάκωβος
Εργάτης για την αδερφή του Αναστασία
Οι ναοί και οι άνθρωποι ξαναβρήκανε προστάτη
Φεύγει για τη Μονή του Οσίου Δαβίδ του Γέροντα - η απογοήτευσή του
Επιστρέφει στη Μονή του Οσίου Δαβίδ - Ο Άνθιμος κάνει το παν για να τον διώξει – Με την υπομονή νικάει τον Σατανά
Μοναχός και οικονόμος
Ιερέας του Υψίστου
Νέοι ασκητικοί αγώνες
Το περιβόλι και η φτώχεια της μονής
Κατεβαίνει το αστέρι να τον οδηγήσει στο Ασκητήριο του Οσίου Δαβίδ
Θείες εμπειρίες στο ασκητήριο
Με την αγία κάρα του οσίου Δαβίδ
Επιθέσεις του Σατανά - Τον χτυπούν ανελέητα
Η εντολή των Αρχαγγέλων
Η ακτινοβολία δεν φυλακίζεται
Ο πολλαπλασιασμός του πρόσφορου και της μανέστρας
Ο παντελεήμων άφησε νηστικά τα ορφανά της αδερφής του!
Οι αρρώστιες τον σημάδεψαν από νωρίς
«Αυτά είναι του Θεού πράγματα!»
Στην ηγουμενία
Είδε και άγγιξε το πανάγιο αίμα του Κυρίου!
«Ἰδικόν μου ποτέ δέν ἐπεθύμησα... εἶμαι γῆ καί σποδός»
Συζητάει με τους οσίους Δαβίδ και Ιωάννη Ρώσο
... είμαι όλο χαρά... βλέπω τα πρόσωπά σας
«Αυτός είχε μέγα προορατικό χάρισμα το οποίο έκρυβε επιμελώς για να μη δοξάζεται»
Τηρητής των κανόνων, μα όχι τιμητής
Στον άγιο Ιωάννη τον Ρώσο
Η πλημμύρα προσκυνητών και θεοσημιών. Πάσχει, ευωδιάζει και «χορεύει»
Τελευταία νύχτα στο ασκητήριο
Να μη μιλήσουν για ό,τι είδαν
«Κι αν το διάβασα καλά, για τον Κύριό μου το διάβασα!»
Το ηγουμενείο και το ταγάρι που δεν άδειαζει
«Αρή, είδες πώς με κατάλαβε μένανε!
«Τώρα γρήγορα, σε παρακαλώ, είναι ανάγκη να πας, Γέροντα, στο Λονδίνο!»
Πέντε χρόνια και οκτώ ημέρες με βηματοδότη
Η μεγάλη του αναψυχή: μιλούσε με τα πουλάκια – προσευχότανε στην κουφάλα
Εκβάλλει δαιμόνια και καθυβρίζεται από αυτά
Κάθε στιγμή ερχόταν ο θάνατος. «Ποιος είσαι εσύ, βρε αγράμματε και άσημε Ιάκωβε;»
«Ο Λευτέρης δε θα πεθάνει»
Θέα του παραδείσου
«Εσύ θα γίνεις Πατριάρχης!»
Σωματικό μαρτύριο, αλλά και στιχάκια
Σχεδόν έγκλειστος, αλλά με πλούσια τη θεία χάρη
Τριήμερη πλημμύρα ευωδίας
Οπτασία στην εορτή της Μεταμορφώσεως
«Άγιέ μου Δαβίδ... θέλω να παραλάβεις την ψυχή μου... να την πας στον Χριστό»
Το τέλος εγγύς, αλλά... «μη μου χαλάτε την άσκησή μου»
Είδε άρχοντα επί θρόνου δόξης
«Αυτές τις μέρες θα φύγω... σαν πουλάκι»
«Με νομίζουνε χαζό και τρελό»
Συλλειτουργεί με αγίους και αγγέλους
Η τελευταία ημέρα της ζωής του
Η κηδεία
Συνεχίζει