Περιγραφή Προϊόντος
Παναγίτσα μου κάνε με καλό παιδί – Η τραγωδία των Κυδωνιών και των Μοσχονησίων
29 Αυγούστου 1922. Οι τσέτες με αρχηγό τον Κουρχιμάν εφέ μπαίνουν στις Κυδωνίες. Ο ντελάλης από τις 2:00 τη νύχτα έχει βγει στους δρόμους προκαλώντας στον ελληνισμό ένα μακάβριο ξύπνημα. Το μάζωμα των ανδρών έχει ήδη αρχίσει. Μέχρι τις 4:00 το πρωί πρέπει όλοι οι στρατεύσιμοι και μη να έχουν συγκεντρωθεί στην κεντρική πλατεία. Θα τους προωθούσαν προς το εσωτερικό δήθεν για την οικοδόμηση των τουρκικών πόλεων που είχαν «καταστρέψει», όπως είπαν, οι Έλληνες. Όλοι γνώριζαν ότι πρόκειται για να ταξείδι, χωρίς επιστροφή. Αυτή η βεβαιότητα πάγωνε ακόμη περισσότερο την καρδιά της.
Ανάμεσά τους και ο εικοσιενάχρονος Αθανάσιος Αηδώνης. Την εποχή εκείνη υπηρετούσε τη θητεία του. Ήταν νυμφευμένος με την δεκαεννεάχρονη Μαρία. Από τον γάμο τους απέκτησαν στις 8-3-1922, ένα κοριτσάκι, τη μικρή Μυρσίνη.
Ο νεαρός άνδρας εκείνη τη μόρσιμο ημέρα είχε πάει στο Αϊβαλί με ολιγόωρη άδεια για να δει την οικογένειά του, ιδιαίτερα την όμορφη κορούλα του. Δεν του είχε περάσει στιγμή από το μυαλό πώς αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που την αγκάλιαζε. Μέσα στις επόμενες ώρες θα ελάμβανε χώρα μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία της Μικρασίας.
Οι θηριώδεις τσέτες τούς μαζεύουν όλους με προορισμό τα ορυχεία του Φρένελι, γνωστά ως σφαγεία, και τη χαράδρα του Μούσουλ Νταγ, όπου τους κατακρεουργούν. Όλοι, ανάμεσά τους κι ο πατέρας της μικρής Μυρσίνης, βρίσκουν φρικτό θάνατο δια πελέκεως. Εκείνη την ημέρα έχασαν τη ζωή τους πάνω από 4000 άνθρωποι. Αυτή τη δύσκολη ώρα όσα γυναικόπαιδα μένουν πίσω κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες για να σωθούν. Μοναδική τους διαφυγή το λιμάνι με την ελπίδα πως κάποιο καράβι θα τους μεταφέρει στη γειτονική Μυτιλήνη. Με λίγα ρούχα όλοι στο χέρι και με ό,τι προσωπικά αντικείμενα μπορούν να διασώσουν τρέχουν πανικόβλητοι προς την αποβάθρα. […] (Από την έκδοση)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.