ΘΥΡΑ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Του Α΄ ΒΙΒΛΙΟΥ
Προοίμιον περί του θανάτου.
Κεφ. Α΄. Του νέου ανθρώπου γένεσις, οπού ήθελε του προξενηθή από τον προσεκτικόν στοχασμόν του θανάτου.
Κεφ. Β΄. Ο παλαιός άνθρωπος, αποβλέποντας εις τον τάφον, έξυπνά· ο δε νέος αγρυπνεί.
Κεφ. Γ΄. Του ανθρώπου το ευκατάπτωτον, του καιρού το αείρρευστον
Κεφ. Δ΄. Τι είναι ο θάνατος.
Κεφ. Ε΄. Ο παλαιός άνθρωπος, περιεργαζόμενος, τον τάφον, μεταφέρει την ψυχήν του απ᾿ εκεί οπού ήτον άσχημος, εις πανεύ μορφον.
Κεφ. ΣΤ΄. Ο νέος άνθρωπος, όταν με προσοχήν θεωρή τα μνήματα, τότε και βλέπει και ακούει, και κατανοεί νέα πράγματα.
Κεφ. Ζ'. Επειδή ο θάνατος εις τους πολλούς γίνεται αιφνίδιος, διά τούτο εις τους πολλούς φαίνεται φοβερός.
Κεφ. Η΄. Η εν τω ακροτάτω καιρώ της ζωής μας στιγμή, είναι ακροτάτης τιμής αξία.
Του Β΄. ΒΙΒΛΙΟΥ
Προοίμιον περί της μελλούσης κρίσεως.
Κεφ. Α΄. Ο παλαιός άνθρωπος, εξυπνά με τον ήχον της επιταφίου σάλπιγγος, οπού τον διεγείρει εις το Κριτήριον.
Κεφ. Β΄. Μετά τον βροντόφωνον ήχον της σάλπιγγος, ακολουθεί η η ᾿Ανάστασις των σωμάτων.
Κεφ. Γ΄. Ο σταυρός, οπού εις τον αέρα έχει να προπορεύεται έμπροσθεν του φοβερού Δικαστού με διάφορα σχήματα, εις διαφόρους θέλει φανή.
Κεφ. Δ'. Η απ᾿ ουρανών του υψίστου Κριτού κατάβασις, αν θεωρηθή καλώς, θέλει γενή, προς ουρανούς ανάβασις του καινού ανθρώπου.
Κεφ. Ε΄. Του Κριτού καταβαίνοντος ουρανόθεν, και επί θρόνου καθεζομένου, μεγαλοπρεπεστάτη παράταξις.
Κεφ. ΣΤ΄. Προτήτερα από την φοβεράν ᾿Απόφασιν του Κριτού, παρασταίνονται εις το μέσον διάφοροι κατήγοροι εκείνων, οπού μέλλουν να καταδικασθώσι.
Κεφ. Ζ΄. ᾿Αποφασίζεται εις τους δικαίους ή πανευδαιμονεστάτη και χαριεστάτη απόφασις.
Κεφ. Η'. Αστραποκεραυνώνει τους αθλίους αμαρτωλούς η τρομερά του δικαίου Κριτού καταδίκη.
Κεφ. Θ'. Και των δυο αποφάσεων η τελείωσις, και του Κόσμου παντός η συντέλεια.
Του Γ΄ ΒΙΒΛΙΟΥ
Προοίμιον περί του άδου· Ο παλαιός άνθρωπος καταβαίνει με τον λογισμόν του εις τα καταχθόνια, διά να ανέβη εκείθεν νέος με τελειότητα εις τα επουράνια.
Τόπος και δυσωδία.
Σκότος.
Δυσωδία.
Κλαυθμός.
Λιμός.
Σκώληξ της συνειδήσεως.
Πυρ.
᾿Απόγνωσις.
᾿Αϊδιότης.
Τιμωρία.
῎Αλλη, πάλιν τιμωρία.
Του Δ΄ ΒΙΒΛΙΟΥ
Προοίμιον περί της των ουρανών βασιλείας.
Κεφ. Α΄. Ο καινούργιος άνθρωπος παραβλέπει τα μεγάλα της γης με το να θεωρή το μεγαλείον των ουρανών.
Κεφ. Β΄. Ο καινούργιος άνθρωπος, ανεβάζει τον εαυτόν του νοερώς εις τους ουρανούς, θεωρώντας την εκείνου ευμορφάδα και ευπρέπ0ειαν.
Κεφ. Γ΄. "Όταν ο καινούργιος άνθρωπος θεωρή τας χάριτας του δεδοξασμένου σώματος, παραβλέπει το ειδικόν του σώμα.
Κεφ. Δ΄. "Οταν ο καινός άνθρωπος γυρίση τους οφθαλμούς του, διά να θεωρή την άρρητον τρυφήν και ηδίστην τερπνότητα των Δικαίων οπού απολαμβάνουν διά της οράσεως, αποστρέφει τους ο- φθαλμούς του διά να μη βλέπη τα μάταια.
Κεφ. Ε΄. Ο καινός άνθρωπος, όταν θεωρή και τας άλλας των μακαρίων τρυφάς, οπού απολαμβάνουσι και διά των επιλοίπων αισθήσεων λογιάζει τον εαυτόν του, ότι έως τότε ήτον αναίσθητος.